Ξέρω πως θα σε ξανασυναντήσω, γιατί αυτό είναι το κάρμα μας

Θα σε συναντήσω ξανά το ξέρω.
Όταν σε κοιτάζω το νιώθω.
Όταν σε χαιδευω το νιώθω.
Οι δρόμοι μας ενώθηκαν για να πορευτούν σαν ένας πια.
Κάπου, κάποτε, κάποια στιγμή ήμασταν μαζί.
Και τώρα να μαστε πάλι μαζί.
Δε σε συνάντησα τυχαία και το κατάλαβα απ’την αρχή.
Κάποιος μας έφερε κοντά για να μας δείξει το προαιώνιο μυστικό της απόλυτης ταύτισης.
Σ’αγαπώ, γιατί είσαι ΕΣΥ.
Γιατί είσαι όπως εγώ, γιατί είμαστε ίδιοι.
Φτιαγμένοι από σάρκα και αίμα, από ένα κοινό χέρι.
Κάποιος μας έφτιαξε και μετά μας χώρισε στα δύο, μας έφερε στη ζωή χωριστά και έβαλε ένα στοίχημα.
Και βρεθηκαμε.
Είσαι το κάρμα μου κι’αν μην πίστευα εγώ σε αυτά.
Στα μάτια σου καθρεφτίζεται το κάθε όνειρο.
Το όνειρο αυτό που ναυάγησε σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια για ευτυχία.
Σε περίμενα.
Με έκανες να ελπίζω.
Όχι να ξανά ελπίζω.
Όχι δεν μοιάζεις, δεν είσαι καμία επανάληψη.
Όχι δεν μοιάζεις σε κανέναν.
Δεν ειναι ενθουσιασμός, δεν είναι απέλπιδη προσπάθεια για το ιδεατό.
Μεγάλωσα πια για να πιστεύω σε θαύματα και ουτοπίες.
Έρωτες φθηνοί που πίστεψα πως με στέρεψαν.
Και φοβήθηκα πως δεν θα μπορέσω να σου δοθω,να σου δείξω.
Κι όμως ήρθες και δεν θυμάμαι πια. Ποιός ήταν πρίν απο εσένα.
Ο κανένας ήταν.
Σ’αγαπώ, κάθε λεπτό θα στο φωνάζω, ακόμα και αν κάποτε θα είσαι μακριά και δεν ακούς.
Η φωνή μου θα σπάσει τις αποστάσεις, τα τείχη, τα όρια, θα σε ψάξει, θα σε βρει, θα σε ανακαλύψει για να σου χαϊδέψει τα αυτιά, να την ακούσεις.
Την αγάπη δεν την αποδεικνύεις με λόγια, την νιώθεις, την αισθάνεσαι.
Kαι εσύ βλέπεις στα μάτια μου την αγάπη μου για σένα.
Θα στη θύμιζω κάθε που θα κοιτάς το βλέμμα μου.
Πίστεψες σε μένα, στην αγάπη μου….
Πιστεύουμε στο όνειρο που πλάθουμε μαζί.
Κάθε που θ’ακούς το όνομά μου θα είμαι εκεί, μια εικόνα ορατή μόνο για σένα και μια αίσθηση γλυκιά που θα σε κυριεύει και εσύ θα χαμογελάς.
Σ’αγαπώ τόσο.
Δεν θα μπορέσω ποτέ να σου πω πόσο.
Γιατί η αγάπη δεν έχει λογική.
Δεν έχει εξήγηση.
Όπως δεν ξέρεις γιατί περπατάς, μιλάς, ακούς, έτσι δεν ξέρεις γιατί αγαπάς.
Και να σου πω κάτι, δε θέλω να μάθω, αρκετά έμαθα μέχρι τώρα, θέλω να νιώσω, να αισθανθώ, ν’αφουγκραστώ τη φωνή της καρδιάς σου.
Και ξέρω, το νιώθω.
Ακόμα κι αν οι δρόμοι μας χωρίσουν μια μέρα.
Δεν θα λυπηθω.
Ξέρω, ξέρω αγάπη μου.
Θα σε συναντησω ξανά.

Γράφει η Ιωάννα Νικολαντωνάκη

Πηγή : loveletters.gr