Περιμένω το κόκκινο φως της αγάπης
Συνεχείς σκέψεις δίχως αντίκρισμα.
Άνευ τέλους συναισθήματα και λέξεις.Σχέσεις απλές- πολύπλοκες που δεν βγάζουν νόημα. Ταραχώδης και παθιασμένες. Σχέσεις βγαλμένες από παραμύθι και δύσκολο να τις πιστέψεις. Όλες κάτι χρειάζονται και όλες τις χρειάζεσαι. Ζωγραφισμένες τελείες παντού περιμένουν ευθείες γραμμές για να ενωθούν μεταξύ τους για να σταματήσουν να προχωράνε παράλληλα. Και εσύ εύχεσαι και ελπίζεις, μα…
Δεν υπάρχουν πια θαύματα και μαγικά ξόρκια -χάθηκαν στο πέρασμα των
χρόνων που περίμενες ευελπιστώντας. Δεν υπάρχουν καλές νεράιδες με μικρά
ραβδάκια- κρύφτηκαν όπου βρήκαν, από φόβο μη δε τις πιστέψεις. Ούτε
καλά ξωτικά πια μπορούν να σε βοηθήσουν- εξαφανίστηκαν από προσώπου γης,
μήπως και απρόσεχτα τα πατήσεις.
Μόνος λοιπόν επέλεξες να μείνεις.
Και πριν προλάβεις να σβήσεις και ό,τι άλλο έχει απομείνει, πίστεψε για
ότι καλό μπορεί να συμβεί. Πίστεψε στο αστέρι αυτό που βρίσκει την
ατέλειωτη λάμψη να φωτίζει τις σκοτεινές γωνίες. Σκοτεινές σκέψεις και
μπερδεμένα συναισθήματα. Άνοιξε λοιπόν την καρδιά σου για να τη
διαπεράσει το φως αυτό και να καταφέρει να βρει όχι το άλλο της μισό, μα
το αίμα που την κρατά δυνατή και αισιόδοξη.Και τότε μπορείς να
σιγοτραγουδήσεις τους στίχοι που τραγουδά η Lucia: «I realise I’m you
You realise you’re me
Γράφει η Μάρκου Γιώτα I think we need each other».
Πηγή :
enfo.gr
