Μη μετράς τα χρόνια κάνε στάση στις στιγμές

Μη μετράς τα χρόνια. Κάνε τα χρόνια να μετρήσουν. Μη λογαριάζεις τις ώρες τους. Πρόσθεσέ τους αξία διακοσμώντας τα με υπέροχες στιγμές.  Μην κοιτάζεις τα λεπτά τους. Στόλισέ τα με όμορφα καθημερινά στιγμιότυπα. Μη λογαριάζεις άλλο τα δευτερόλεπτά τους. Συμπλήρωσέ τα με την πολυτιμότητα που τους αξίζει.

Μη μετράς τα χρόνια που έφυγαν. Να υποδέχεσαι με αισιοδοξία τα καλύτερα που θα έρθουν. Μη σκέφτεσαι τα άσχημά τους που  σε χαράκωσαν στο διάβα τους. Να φυλάς στην καρδιά σου ανεκτίμητο θησαυρό τις πολύτιμες αναμνήσεις που σου χάρισαν. Μη λογαριάζεις τις δυσκολίες και τα βάσανα που τα συντρόφευαν. Να είσαι ευγνώμων για τη δύναμη και την ανθεκτικότητα που αυτά σου πρόσφεραν. Μη στέκεσαι στις κακίες και στα μίση των ανθρώπων που συνάντησες στην πορεία τους. Να χαίρεσαι για τη σοφία και την ωριμότητα με τις οποίες σε προίκισαν. Πάψε να ψηλαφίζεις τα αποτυπώματα που άφησαν στην ψυχή σου όσοι αγάπησες. Να είσαι ευτυχής που είχες την ευκαιρία να νιώσεις τόσο δυνατά συναισθήματα. Σταμάτα να αθροίζεις όλες τις πληγές σου κάθε φορά που μία καινούρια αιμορραγεί.  Να είσαι περήφανος για τα παράσημα ανδρείας και αντοχής που άφησαν στο στήθος σου. Μην κλαις πάνω από τις πληγές που σου άφησαν τα αγκάθια τους. Μύρισε την ευωδία των  ρόδων που χάρισαν στο «είναι» σου.

Ταξιδιάρικα πουλιά που μισεύουν τα χρόνια μας και εσύ τα κυνηγάς να τα υπολογίσεις. Προσθέτεις αυτά που έχασες στη διαδρομή τους. Αφαιρείς αυτά που σου χάρισαν. Σταματάς σε κάθε μικρότητά τους που αντάμωσες. Αγγίζεις κάθε τραύμα τους που σε μάτωσε. Ζυγίζεις πόσα έδωσες και πόσα πήρες στην πορεία τους. Επιζητάς το δίκαιο που σου άρπαξαν περνώντας από μπροστά σου. Αναζητάς τις χαρές που σου στέρησαν στο δρόμο τους. Κυνηγάς τα όνειρα που σου έκλεψαν.

Περαστικοί οι ανθρώποι από τη ζωή μας κι εσύ ψάχνεις να τους μετρήσεις. Αθροίζεις αυτούς που χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Καταλογίζεις ευθύνες για κάθε κομμάτι της ψυχής σου που άφησες στην διαδρομή τους. Ψάχνεις αιτίες και αφορμές για τις ανθρώπινές σου συναλλαγές. Λυπάσαι για τις λάθος σου επιλογές. Μετανιώνεις για όλα όσα έκανες και δεν άξιζαν. Για όλα όσα έπρεπε να είχες κάνει και δείλιασες. Αναλογίζεσαι τους αγώνες και τις θυσίες σου. Και χάνεσαι σε απολογισμούς και ανακεφαλαιώσεις.

Ένας ανεκτίμητος θησαυρός οι στιγμές μας που μετατρέπονται γρήγορα σε πολύτιμες αναμνήσεις. Μια φωτεινή σπίθα που σιγοκαίει η ζωή μας και δεν προλαβαίνεις να ζεστάνεις την ύπαρξη σου. Μια φωτιά ο κόσμος μας κι εσύ γίνεσαι στάχτη στη διαδρομή του. Φλέγεσαι και σιγολιώνεις  χάνοντας τα ωραία του. Ζήσε τις όμορφες στιγμές χωρίς να κλείνεις τα μάτια σου στη θέα τους. Άνοιξε τα παντζούρια της ψυχής σου  να πλημμυρίσει το φως τους κάθε σκοτεινή γωνιά της οντότητάς σου. Γέλα μέσα απο την ψυχή σου. Χαμογέλα απο την καρδιά σου.  Γλέντησε τα άσχημά τους. Γλύκανε τις πίκρες τους με την ανεμελιά σου. Άσε τα υπέροχα να στιγματίσουν κάθε σου μέρα. Άφησε τις μικρές – μεγάλες καθημερινές τους στιγμές να γίνουν χείμαρρος ευτυχίας να πνίξουν τις απογοητεύσεις σου. Απόλαυσε το ταξίδι τους με τις αξίες που υπάρχουν γύρω σου.

Πάψε λοιπόν να μετράς τα χρόνια και κάνε τα χρόνια να μετρήσουν. Κάνε στο διάβα τους τα όνειρα σου πραγματικότητα και ζήσε την πραγματικότητά τους σαν όνειρο.

Γράφει η Λίτσας Φιλίππου.

Πηγή :  anapnoes.gr