Αυτά τα χριστούγεννα θα κάνω ένα δώρο σε μένα

Αυτά τα Χριστούγεννα θα μου κάνω δώρο εμένα. Θα αντικαταστήσω με τα χαρμόσυνα μηνύματα αυτής της μεγάλης γιορτής όλα εκείνα που με πίκραναν και με απογοήτευσαν. Θα ξετυλίξω το περιτύλιγμα της ύπαρξης μου επουλώνοντας τις πληγές μου. Θα φωταγωγήσω με όμορφα χρώματα τις άσχημες αναμνήσεις που με πονούσαν, κρυμμένες χρόνια στα κρυφά μονοπάτια του μυαλού μου. Θα χορέψω σε μελωδικούς ρυθμούς με τις κακές θύμησες μου. Θα γιορτάσω τις πίκρες της ζωής μου. Θα μεθύσω τα βάσανα μου.

Φέτος τα Χριστούγεννα θα φιλέψω τους εχθρούς μου με εδέσματα φτιαγμένα με συγχώρεση και αξιοπρέπεια. Τους φίλους μου με γλυκά ζυμωμένα μέσα απο την ψυχή μου. Σε όσους με πλήγωσαν θα στείλω τα κομμάτια της ραγισμένης μου ψυχής για να κρατήσουν για λίγο τον αβάσταχτο πόνο μου στα ματωμένα τους χέρια. Σε όσους με πρόδωσαν θα προσφέρω σε δώρα τυλιγμένα την χαμένη εμπιστοσύνη μου που ποτέ δεν εκτίμησαν. Σε εκείνους που με σημάδεψαν θα αποστείλω το όνομα τους χαραγμένο στις σελίδες της ζωής μου για να θυμούνται τις ουλές που μου άφησαν. Σε αυτούς που μου συμπαραστάθηκαν θα δώσω λίγο απο το κουράγιο μου να έχουν απόθεμα στις δικές τους δύσκολες ώρες. Στους συκοφάντες μου θα στείλω μία σταγόνα αίμα απο τις πληγές που μου άνοιξαν για να βρέχουν το φλύαρο στόμα τους όταν διψάνε. Και σε όσους με αγάπησαν πραγματικά θα δωρίσω για πάντα την καρδιά μου γιατί την αξίζουν.

Αυτά τα Χριστούγεννα θα μου κάνω δώρο τον εαυτό μου. Θα τον αναζητήσω στα γιορτινά φωτάκια της πόλης. Θα περπατήσω μαζί του χαζεύοντας τις στολισμένες βιτρίνες. Θα τον συνοδεύσω στις γιορταστικές εκδηλώσεις. Θα βαδίζω μαζί του στις πολύχρωμες πλατείες. Θα τον τυλίξω με χρωματιστές κορδέλλες κατανόησης και συμπόνοιας που απελπισμένα αναζητά σε ένα μαυρόασπρο κόσμο. Θα τον ταξιδέψω στα παιδικά μου χρόνια γεμίζωντας τον με την αγνότητα και την χαρά εκεινων των χρόνων τέτοια εποχη, βγάζοντας τον απο την άσχημη πραγματικότητα του.

Θα στολίσουμε μαζί το δέντρο της ύπαρξης μας με όμορφα καινούρια όνειρα και στόχους. Με υπέροχα συναισθήματα βγαλμένα από την καρδιά μας. Με μικρές καθημερινές χαρές και λίγο μερίδιο απο την ευτυχία τούτης της γης. Για στολίδια θα κρεμάσουμε τις επθυμίες του στοχεύοντας στην εκπλήρωση τους. Για λαμπάκια τις ευχές του με την ελπίδα ότι θα πραγματοποιηθούν. Και ψηλά κοντά στον ουρανό, θα τοποθετήσουμε το αστέρι που θα φέρει πίσω όλους τους αγαπημένους του ανθρώπους που βρίσκονται εκεί για να γιορτάσουν μαζί του μία ακόμη φορά… κι ας είναι η τελευταία. Προσφέροντας του έτσι απλόχερα την μαγεία όλων αυτών που λησμόνησε στον πεζό και ρηχό κόσμο.

Θα διακοσμήσω το είναι μου με την αγάπη και την στοργή που άξιζε και του στέρησαν. Με την λάμψη απο την τρυφερότητα πάντα αναζητούσε και ποτέ δεν κατάφερε να βρεί. Με το φώς απο τις αξίες και τις αρχές που μάταια έψαχνε στους σκοτεινούς δρόμους αυτού του κόσμου. Θα τον ονειρευτώ σε ζεστές αγκαλιές που δεν ένιωσε, τις ώρες που ξεπαγιάζει απο το κρύο αυτού του κόσμου. Σε μεγάλα σαλόνια ανθρωπιάς που σπάνια είχε την τύχη να επισκεφθεί τις στιγμές που κρυώνει απο απελπισία. Δίπλα απο αξιοπρεπείς και ανιδιοτελείς ανθρώπους να του μοιάζουν, που ποτέ δεν υπήρξε. Θα υποδεχτώ την μοναξιά μου με σμύρνα, λιβάνι και χρυσό για να την καλωσορίσω. Στην απόγνωσή μου θα τραγουδήσω τα κάλαντα προσθέτοντάς της λίγη απο την χαμένη της ελπίδα. Και την ψυχή μου θα την φωτίσω με λίγη μπέσα, να μην παρασύρεται απο το κάλεσμα του κάθε Ηρώδη που την αναζητά για να την θανατώσει.

Αυτά τα Χριστούγεννα θα γεννηθώ ξανά μαζί με τον Χριστό. Αφήνοντας το πιο λαμπερό αστέρι να μου δείξει τον δρόμο για την φάτνη της ύπαρξης μου.

Γραφει η  Λίτσας Φιλίππου.

Πηγή :  anapnoes.gr