Μόνος δεν είσαι, έχεις εσένα!
Πονάς για πόσους λόγους και ξέρεις πως κανείς τη στιγμή εκείνη δεν μπορεί να τους πάρει μακριά. Μόνο εσύ! Κι όμως, κάτι φορές που σε εγκαταλείπεις, αναζητάς τη λύτρωση έξω από εσένα κι ένα χέρι να πιαστείς, κι ας δυνάμωσες.
Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει. Περνάς τα δάκτυλά σου ανάμεσα στα μαλλιά σου κι ακούς τα δάκρυα να στάζουν στο τραπέζι. Κανείς εκεί, πάντα μόνος και αυτό που σε θυμώνει είναι που ξέρεις πως μόνο εσύ μπορείς να σε λυτρώσεις, κανένας άλλος.
Προσπαθείς να αναπνεύσεις μάταια Έχεις ανάγκη από εκείνο το χάδι στο κεφάλι, που ξεκινά από το μέτωπο και καταλήγει στον αυχένα, εκεί ακριβώς που ο πόνος σφίγγει τη βάση του μυαλού σου, εκεί, που δεν μπορεί να φτάσει ούτε η σκέψη.
Όλα μάταια, όλα ανοίγουν τα μάτια σου μόνο για να κοιτάξεις γύρω σου, μόνο για να δεις και να πιστέψεις το πόσο μόνος είσαι. Μόνος ανάμεσα σε τοίχους, μόνος ανάμεσα σε τζαμαρίες που ακόμη κι αν τις έχεις ορθάνοιχτες, η ανάσα σου παραμένει εγκλωβισμένη. Κι όμως, η μοναξιά δεν είναι πια μέγγενη, δεν είσαι πια αιχμάλωτός της, συζητάς με τον εαυτό σου, δεν μαλώνεις.
Άλλοτε θα σε χαρακτήριζες τρελό, μα πλέον είσαι εσύ ο καταλύτης, εσύ ο σωτήρας και κυρίαρχός του και ξέρεις πως σύντομα θα φύγεις από αυτό, θα αναπνεύσεις ξανά. Ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει.
Ο τρόπος σε βγάζει από εκεί, η θέληση μόνο ή κάθε πόνος έχει το δικό σημείο επαφής με τη λύτρωση, τη δική του προσωπική σύναψη; Πλέον γνωρίζεις πως οι ερωτήσεις είναι μάταιες, ζεις στο εδώ και στο τώρα, θα το παλέψεις και θα νικήσεις, κι ας πονάς μέχρι το τελευταίο σου κύτταρο. Αν ο πόνος σου φτάνει έως εκεί, σκέψου μέχρι πού μπορεί να φτάσει η δύναμή σου.
Κοιτάξου. Αντέχεις ακόμη να κρατάς το σώμα σου στη ζωή, όσα κι αν πέρασες, αντέχεις να ζεις τον πόνο και να λες φάση είναι θα περάσει, θα το παλέψω. Μια επιλογή που δεν σου χαρίστηκε, μια επιλογή που την κατέκτησες σε ενός πολέμου τη νίκη, με μάχες ήττες πολλές.
Μιλάς και πάλι σε πρώτο πρόσωπο, γιατί δεν φοβάσαι να σε κοιτάς στον καθρέπτη. Δε βλέπεις το είδωλό σου πια, δε βλέπεις τον αντικατοπτρισμό, στον καθρέπτη σου, βλέπεις εσένα και αυτό σου θυμίζει πως το μεγαλύτερο λάθος του ανθρώπου είναι να ψάχνει λύτρωση έξω από εκείνον. Η λύτρωση είναι μόνο μέσα του. Στάσου στα πόδια σου και φώναξε, μια φάση είναι, θα περάσει! Ο πόνος δεν θα με νικήσει.
Άνθρωποι πέρασαν και σβήστηκαν, λάθη στιγμάτισαν και διεγράφησαν και πόνοι που πάτησαν επάνω στην ψυχή σου σε δίδαξαν πολλά, τι περιμένεις άλλο να αλλάξει; Δεν βλέπεις την αλλαγή επάνω σου; Δυνάμωσες. Στάθηκες στα πόδια σου! Φάση ήταν και πέρασε. Άντεξες και τα κατάφερες με τα όποια σημάδια. Γιατί ακόμη να έχεις ανάγκη την αποδοχή τους, γιατί να μην είναι αρκετή μόνο η δική σου αποδοχή!
Έμαθες να συγχωρείς τον εαυτό σου, έμαθες να μη φοβάσαι τα λάθη σου, τα αντιμετωπίζεις πια κι έμαθες πως η πιο σκληρή κατάκτηση είναι οι αδυναμίες του ίδιου σου του εαυτού. Έμαθες εσένα κι αυτό είναι αρκετό για να προχωρήσεις, για να αποδεχτείς πως όπως μοναδικός είσαι εσύ, έτσι κι ο συνάνθρωπός σου! Σε πληγώνει μόνο εκείνο που σου θυμίζει ποιος είσαι, τι ακόμη έχεις αφήσει σε εκκρεμότητα, τι χρειάζεται να δουλέψεις, να λειάνεις τις γωνίες του για να μην χτυπάς.
Προχώρησε, όσα εμπόδια κι αν βρεις μπροστά σου, όσοι πόνοι κι αν σου κλείνουν τον δρόμο, φοβούνται κι αυτοί μη τους εγκαταλείψεις, μη μείνουν μόνοι. Φοβούνται το φως σου, γεμίζουν τον δρόμο σου σκοτάδια για να μην πας πουθενά, να μείνεις μαζί τους.
Προχώρησε άνθρωπε, βγάλε το πέπλο που φοράς και δες τη δύναμή σου, είναι εκεί! Και μην ξεχνάς σε κάθε δυσκολία, ήρθες στη γη για να ζήσεις. Η ζωή δεν σταματά σε κανέναν πόνο, η ζωή μόνο προχωρά. Γι’ αυτό ηρέμησε, μια φάση είναι, θα περάσει. Μόνος δεν είσαι, έχεις εσένα.
Πηγή : enallaktikidrasi.com
