Μόνο να βλέπω τη θάλασσα..

Μόνο να βλέπω τη θάλασσα... να ταξιδεύω στο πήγαινε - έλα των κυμάτων

στη μπλε απέραντη έκταση στις αποχρώσεις της που κάθε τόσο αλλάζουν με του ουρανού τα χίλια πρόσωπα με του καιρού τ' αδιάκοπα παιχνίδια...

τον άνεμο να βλέπω επάνω στην υγρή της ράχη να ξεψυχάει... να μοιάζει η δροσερή πνοή του με το ύστατο φιλί κάποιου αυτόχειρα σε μιά άστατη και άπιαστη αγάπη έτσι που ασήμαντο να δείχνει ό,τι δικό μου με βαραίνει...

κι όταν νυχτώνει στα καθρεφτίσματα να χάνομαι της αργυρής σελήνης πάνω στο σκούρο βραδινό της φόρεμα που σε μιά μελωδία φανταστική λικνίζεται κάποιου αόρατου συνθέτη... ν' ακούω του νερού τα ψιθυρίσματα το πιο γλυκό κι αθώο παραμύθι να νανουρίζει τα άδικα και με ευκολία απίστευτη να τα κοιμίζει...

Μόνο να βλέπω τη θάλασσα... σ' ένα λιμάνι σε κάποιο βράχο σ' ένα ακρωτήρι... τι σημασία έχει... μόνο αυτό με νοιάζει... να μπαίνει στην ψυχή μου η αρμύρα της να καίει ότι πονάει κι ότι με καίει να το σβήνει...

Μαρία Γασπαράτου

Επιμέλεια Μυρτώ Πανθέουν
Πηγή :