Εγώ γεννήθηκα για να σε συναντήσω
https://to-synoro.blogspot.com/2020/05/erotas70.html?m=0
Ανέκαθεν είχα πίστη βαθιά μέσα μου και περίμενα καρτερικά. Μέχρι που φάνηκες εσύ στην ζωή μου και άλλαξες όλη την κοσμοθεωρία μου σε δυο μέρες μόνο! Το ότι υπάρχουν άγγελοι επί γης το γνώριζα, αλλά το ότι θα συναντούσα έναν από αυτούς εντελώς ξαφνικά, ήταν πέρα από κάθε φαντασία μου!
Σε είδα και χαμογέλασα. Πάντα χαμογελάω, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω, αλλά σε σένα το ένιωσα και αυτομάτως φώτισε όλο μου το πρόσωπο! Μετά μου είπες ότι το χαμόγελο μου ήταν αφοπλιστικά όμορφο. Με είδες και δεν πίστευες στα μάτια σου ότι είμαι πραγματική. Νόμιζες ότι βλέπεις ένα όνειρο.
Συνεχώς μου το έλεγες. Θυμάσαι; Κράταγες το χέρι μου και με ρώταγες, είσαι αληθινή; Τσίμπα με, σου απάνταγα, για να το διαπιστώσεις. Δεν πίστευα ούτε εγώ ότι είσαι αληθινός, αλλά δεν στο έλεγα γιατί φοβόμουν. Φοβόμουν να πιστέψω σ’ ένα όνειρο και να βγει απατηλό για άλλη μια φορά! Φοβόμουν να αφεθώ, γιατί ήξερα ότι θα σ’ ερωτευτώ μ’ όλο μου το είναι.
Συνεχώς μου το έλεγες. Θυμάσαι; Κράταγες το χέρι μου και με ρώταγες, είσαι αληθινή; Τσίμπα με, σου απάνταγα, για να το διαπιστώσεις. Δεν πίστευα ούτε εγώ ότι είσαι αληθινός, αλλά δεν στο έλεγα γιατί φοβόμουν. Φοβόμουν να πιστέψω σ’ ένα όνειρο και να βγει απατηλό για άλλη μια φορά! Φοβόμουν να αφεθώ, γιατί ήξερα ότι θα σ’ ερωτευτώ μ’ όλο μου το είναι.
Είσαι άντρας με Α κεφάλαιο και αμέσως έκανες πράξεις τα λόγια σου, πριν καν ειπωθούν. Αβίαστα πρόσφερες έρωτα και αγάπη, εσύ δοτικό πλάσμα μου, φτιαγμένο από αστερόσκονη. Παρατηρούσες την κάθε “λεπτομέρεια” πάνω μου, το κάθε χιλιοστό του προσώπου μου και με κοίταγες ξαφνιασμένος. Δεν πίστευες ότι υπάρχουν γυναίκες σαν κι εμένα μέχρι που με γνώρισες.
Απόλυτη χημεία μεταξύ μας! Με αναστατώνεις εγκεφαλικά συνεχώς και είμαι σε εγρήγορση. Νιώθω ζωντανή πρώτη φορά μετά από χρόνια! Ήμουν αληθινή πέρα ως πέρα. Ήμουν ο εαυτός μου και σου έδειχνα όλες τις πτυχές του χαρακτήρα μου. Ένιωθα ελεύθερη. Ένιωθα όμορφη. Εσύ μου το έβγαζες αυτό το συναίσθημα να ξέρεις. Καθίσαμε στην θάλασσα το βράδυ και κοιτάγαμε τ’ αστέρια. Έβλεπα εσένα, το πρόσωπο σου και σου έλεγα πως εσύ είσαι πιο μεγάλο αστέρι, πιο φωτεινό από αυτά.
Εξομολογήθηκα πολλά για την ζωή μου και καθώς μίλαγα έκλαιγα. Μου σκούπιζες τα δάκρυα και μου είπες να μην ξανακλάψω ποτέ. Με αγκάλιαζες δυνατά για να ξεσπάσω και μετά γαλήνευα σαν την θάλασσα το βράδυ. Είσαι υπέροχη, μου έλεγες. Αξίζεις πολλά και εγώ θέλω να σ’ αγαπήσω. Νιώθω ήδη ερωτευμένος μαζί σου. Δεν μπορώ να μην σ’ ερωτευτώ. Δεν μπορώ να μη σ’αγαπήσω. Ήδη σ αγαπάω. Δεν μίλαγα. Σε κοίταγα γεμάτη απορία και έβλεπα τα όμορφα ματάκια σου. Ήθελα να τα διαβάσω. Ήθελα να δω την ψυχή σου!
Πρόσεχες τις λεπτομέρειες πάνω μου από την πρώτη στιγμή. Από το πρώτο δευτερόλεπτο! Και σου άρεσαν όλες πάνω μου. Το έδειχνες με το χάδι σου που ήταν τόσο οικείο, με την θέρμη της αγκαλιάς σου, με το πάθος του φιλιού σου. Σ’ αγαπούσα ανέκαθεν. Πριν αναγνωρίσει ο ένας στον άλλο τη “δίδυμη ψυχή του”. Γεννήθηκα για να σε συναντήσω. Τώρα το ξέρω.
Για σένα γράφω αυτό το κείμενο.
Στο είπα ότι θα γράψω..
Αφιερωμένο εξαιρετικά..!!!
Γράφει η Ιωάννα Παπαδοπούλου
Πηγή : loveletters.gr