Γιατί η ζωή τραβάει το νήμα της μόνο μπροστά.

Πάντα αναρωτιόμουν τι σχέση έχουν οι επιστήμες με τη τη ζωή μας πέρα από το πρακτικό κομμάτι της. Και τα δύο είναι μέρος της ζωής μας. Σκεφτόμενη την πορεία της ζωής μας, μου προκύπτει η σύγκριση με τη γεωμετρία.

Δύο παράλληλες ευθείες δεν συναντιούνται ποτέ στο άπειρο. Μόνο οι τέμνουσες μπορούν να συναντηθούν κάπου στο άπειρο και μόνο μια μοναδική φορά, μόνο σε ένα σημείο. Όπως και ζωή μας πολύ συχνά συμβαίνει να συναντήσουμε ανθρώπους, να διασταθρωθούν οι δρόμοι μας. Σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο του απείρου.

 Και όπως στα μαθηματικά δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο, έτσι και στη ζωή μας τίποτα δεν είναι σύμπτωση. Εάν η πορεία του ανθρώπου θεωρηθεί μια ευθεία και ακολουθήσουμε την προέκταση της αναλόγως με τις μοίρες της γωνίας, πολλές φορές θα συναντήσει άλλες ευθείες και θα διασταυρωθεί με πολλές από αυτές σε χίλια διαφορετικά σημεία. Αυτά τα σημεία πάνω στην ευθεία μας είναι οι άνθρωποι μας. Και δεν βρίσκονται τυχαία στον δρόμο μας. Κάποια από αυτά τα σημεία είναι τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής μας.

 Πολλές φορές το καταλαβαίνουμε, άλλες τόσες δεν μπορούμε ή δεν προλαβαίνουμε να αξιοποιήσουμε την παραμονή τους σε αυτά τα σημεία.

Οι ευθείς όμως έχουν τη τάση τους για την ελευθερία και το άγνωστο και πολλές φορές συνεχίζουν τον δρόμο τους στο άπειρο. Λίγα από αυτά σχηματίζουν μια όμορφη γωνία και κολλάνε μαζί. Αυτές που συνεχίζουν δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω ποτέ στην ίδια μορφή. Η έλξη του άπειρο δεν το επιτρέπει.

 Γιατί η ζωή τραβάει το νήμα της μόνο μπροστά. Μένει η γεύση της συνάντησης, ένα μικρό σημείο πάνω στις ευθείες, το μοναδικό κοινό σημείο άγνωστο για άλλους, γνώριμο μόνο για δύο. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από πολλά μικροσκοπικά σημεία κατά μήκος τις ευθείες της ζωής μας. Όμορφα μικρά σημεία ή κόμποι.

Πολλές φορές ζηλεύω της παράλληλες ευθείες. Η άγνοια είναι ευλογία. Για τις τέμνουσες όμως γράφτηκε η ποίηση και η μουσική. Αυτές θυμόμαστε στο γρήγορο πέρασμα μας προς το άπειρο.

Γράφει : η Nina Ivanova

Πηγή :