Εάν περπατήσεις στα παπούτσια του μπορείς να κρίνεις κάποιον ...

Ποτέ μην κρίνεις έναν άνθρωπο από αυτό που λέει ή πράττει. Δείχνει ανωριμότητα και στενό μυαλό. Μπορείς να καταλάβεις τον άνθρωπο μόνο εάν "περπατήσεις στα παπούτσια του",εαν βιώσεις τα βιώματά του.

Όμως η ανάγκη μας να κρίνουμε, να κατατάξουμε, να καταδικάσουμε έρχεται εκεί που υστερεί η γνώση, το ανοιχτό μυαλό και η εμβάθυνση. Η ανάγκη μας για οριοθέτηση με μια γερή δόση αδιαλλακτικότητα των απόψεων, μας έχει φέρει πολλές φορές σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Πότε μου δεν εκτιμούσα τις καταδικαστικές ετυμηγορίες και τις ακραίες απόψεις, πάντα εξέταζα από διαφορετικές γωνίες τους ανθρώπους. Και το σημαντικότερο: αποφεύγοντας να τους συγκρίνω με τον εαυτό μου και τις αξίες που αντιπροσωπεύω. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην δική του αλήθεια.

Αλλά για όλα τα παραπάνω χρειάζεται να έχεις γνήσιο ενδιαφέρον και όχι πονηριά, υπομονή και όχι έπαρση, εύστροφο μυαλό και όχι επιπόλαιο συλλογισμό. Και τέλος, γενικότερα να σου αρέσουν οι γρίφοι. Επειδή κάθε άνθρωπος είναι ένα μικρό σύμπαν. Και, διάολε, κανείς δεν τόσο έξυπνος για να τα ξέρει όλα.

Εάν δεν είμαστε διατεθειμένοι να εξερευνήσουμε τους ανθρώπους, ας μην τους στήνουμε στα έξι μέτρα με προσβολές και υποψίες. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αποτελέσουμε μια βαθιά απογοήτευση.

Πριν αρχίσουμε να κρίνουμε την επόμενη φορά, ας σκεφτούμε τι περιεχόμενο υπάρχει πίσω από την προβολή του ανθρώπου που στέκεται μπροστά μας. Έχοντας στο μυαλό μας ότι πολλές φορές επειδή η ζωή μας έτυχε να είναι απλή, δεν σημαίνει ότι αυτό ισχύει για όλους.

Γράφει η Nina Ivanova