Ο εγκέφαλος μια γυναίκας που έχει περάσει τα 40 είναι υπέροχος, θαυμάσιος

Κάθε χρόνος που περνάει από τη ζωή της βελτιώνει τις νευρωνικές της συνδέσεις, κάτι που σημαίνει νέος τρόπος σκέψης, καινούργια συναισθήματα, πρωτόγνωρα ενδιαφέροντα.

Όπως γνωρίζουμε, καθώς ο εγκέφαλος υφίσταται αλλαγές κατά τη διάρκεια της ζωής, η πραγματικότητα μιας γυναίκας δεν είναι τόσο σταθερή όπως η πραγματικότητα του άνδρα.

Με αυτή την έννοια, λένε ότι η νευρολογική πραγματικότητα ενός άνδρα είναι σαν ένα βουνό που ανεπαίσθητα αποσυντίθεται και χάνεται μέσα σε παγετώνες, μέσα στον χρόνο, μέσα στη γη καθώς διαταράσσεται από τις τεκτονικές κινήσεις. Ωστόσο, η πραγματικότητα της γυναίκας μοιάζει περισσότερο με τις καιρικές συνθήκες: αλλάζει συνεχώς και είναι δύσκολο να την προβλέψεις.

Ως εκ τούτου, εάν ο εγκέφαλος της γυναίκας μπορεί να αλλάζει κάθε εβδομάδα, φανταστείτε τι μπορεί να γίνει σε μια ολόκληρη ζωή, λαμβάνοντας υπ΄όψιν και τις ορμονικές αλλαγές.

Γυναίκα πάνω από τα 40! Είναι μια μαγεία.

Συνήθως, το κατώφλι των 40 ετών είναι ένα περίεργο συναισθηματικό στάδιο∙ βρισκόμαστε στο μεταίχμιο δύο γενεών, καθώς συνειδητοποιούμε το εφήμερο της ζωής.

Όπως λοιπόν ήταν αναμενόμενο, εμείς οι γυναίκες στο κατώφλι της 4ης δεκαετίας αμφισβητούμε όλα αυτά που μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα!

Έτσι, προσπαθούμε να συμφιλιώσουμε τις ευθύνες μας αναλαμβάνοντας ορισμένα ρίσκα, κι έτσι να ανακαλύψουμε το μαγικό μονοπάτι που θα μας οδηγήσει σε εκείνα τα όνειρα που χάσαμε λόγω των καταναγκαστικών και συναισθηματικά εξαντλητικών απαιτήσεων και καταστάσεων.

Ομοίως, όσο μεγαλώνουμε, η ομίχλη διαλύεται και αντικρίζουμε πλέον ό,τι δεν μπορέσαμε να δούμε κάποτε.

Η καρδιά μας αρχίζει να χτυπά στον ρυθμό ενός απόμακρου τύμπανου, σαν ένας απόκοσμος μαγικός θίασος, ένας αλλόκοτος ήχος που ξαφνικά μας προσεγγίζει και κατακλύζει το είναι μας.

Ο παλμός του γυναικείου εγκεφάλου!

Ενδεχομένως οι ορμόνες να διαμορφώνουν ένα μεγάλο μέρος της γυναικείας πραγματικότητας, ενώνουν τα βιώματα της γυναίκας με τις αξίες και τις επιθυμίες της.

Ο εγκέφαλος της γυναίκας πάνω από τα 40 είναι μια καθαρή αντανάκλαση όλων εκείνων που είναι σημαντικά στην καθημερινότητά της.

Σε κάθε περίπτωση, ο εγκέφαλος δεν είναι μόνο ένας προικισμένος, τέλειος μηχανισμός γνώσης∙ αυτό σημαίνει ότι παρά τη δύναμη της βιολογίας, η προσωπικότητα και η συμπεριφορά μας προσαρμόζονται στον δικό μας κόσμο.

Γενικά, ο γυναικείος εγκέφαλος παίρνει αποφάσεις σχετικά με αξίες που προωθούν την επικοινωνία και τη σχέση.

Οπότε η δομή, η λειτουργία και η χημεία μίας γυναίκας επιδρούν στην διάθεσή της, στον τρόπο σκέψης, στα επίπεδα ενέργειας, στο σεξουαλικό κίνητρο, τη συμπεριφορά της και τη γενικότερη ευμάρειά της!

Κι αν θέλουμε και την άποψη της επιστήμης, ο ψυχίατρος αναφέρει ότι, ο γυναικείος εγκέφαλος διαθέτει τρομακτικές και μοναδικές δεξιότητες – θαυμάσια λεκτική ευελιξία, δεξιότητα να συνδέεται με άρρηκτους δεσμούς φιλίας, μια σχεδόν ψυχική αύρα να διαβάζει πρόσωπα και τόνο φωνής ανιχνεύοντας συναισθήματα και νοητικές καταστάσεις αλλά έχει και την ικανότητα να εξουδετερώνει τις συγκρούσεις!

Η δύναμη των θηλυκών ορμονών να αλλάξουν τον κόσμο!

Ίσως φαίνεται αινιγματικό, αλλά είναι λες και το βιολογικό της ρολόι της χτυπάει το καμπανάκι για να την ειδοποιήσει ότι πρέπει να αρχίσει να φροντίζει τον εαυτό της και να τον ικανοποιεί.

Αυτό το στάδιο ψυχολογικής ανάπτυξης καθοδηγείται από μια βιολογική πραγματικότητα, αυτή ενός εγκεφάλου που ξεκινά το τελευταίο ταξίδι της ορμονικής αλλαγής.

Εάν μπορούσαμε να δούμε το εγκέφαλο μια γυναίκας μετά τα 45, θα τον βλέπαμε εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν, ακόμη και το πρόσφατο παρελθόν.

Στην ηλικία αυτή, η συνεχής ροή παρορμήσεων αντικαθιστά το ορμονικό τρενάκι του τρόμου (των οιστρογόνων και της προγεστερόνης) που φέρνει μαζί του ο εμμηνορυσιακός κύκλος.

Σε αυτό το στάδιο, ο εγκέφαλος αρχίζει να γίνεται μια ακριβής και σταθερή μηχανή. Ομοίως, δεν μπορούμε να δούμε πώς αλλοιώνονται τα γρήγορης λειτουργίας κυκλώματα της αμυγδαλής από τις επιδράσεις των ορμονών, κάνοντας τις γυναίκες να βλέπουν σκοτάδι εκεί που δεν υπάρχει, ή να παρερμηνεύουν μια λέξη ως προσβολή.

Αντιθέτως, θα δούμε πώς τα κυκλώματα που ενώνουν τον συναισθηματικό μας ρυθμιστή (την αμυγδαλή) και την περιοχή της ανάλυσης, της κρίσης και των συναισθημάτων (ο προμετωπιαίος φλοιός) ενεργούν με συντονισμένο και συναφή τρόπο.

Δεδομένου ότι αυτές οι περιοχές δεν υπερδειγείρονται από τη δυσανάλογη δράση των ορμονών, οι γυναίκες γίνονται πιο ισορροπημένες, σκέφτονται πιο ξεκάθαρα και δεν γίνονται έρμαιο των συναισθημάτων τους.

Οπότε, ειδικά στο τέλος της 4ης δεκαετίας οι γυναίκες ξεκινούν ένα συναισθηματικό ταξίδι, παρατηρώντας την πραγματικότητα που τις περιβάλλει με διαφορετικό τρόπο.

Χάρη στη μειωμένη έκκριση της ντοπαμίνης και της οξυτοκίνης, η γυναίκα σταματά να αισθάνεται εκείνη τη μαγευτική συναισθηματική ανταπόδοση που αισθανόταν φροντίζοντας τους άλλους και αναζητά την επαφή με τον εαυτό της – καιρός ήταν άλλωστε!

Στην αναζήτηση αυτή, η γυναίκα θαυμάζει την ίδια της την ενέργεια και συλλογίζεται έντονα μια νέα άποψη του κόσμου που εκτείνεται πέρα από την ανάγκη σύνδεσης και φροντίδας των άλλων. Τώρα, η γυναίκα στοχάζεται πάνω στη ζωή, αρνούμενη να φυλακιστεί, αναζητώντας μια νέα ισορροπία.

Αυτή η βιολογική αλήθεια αναπαριστά ένα νέο μονοπάτι που τραβάει εμάς, τις γυναίκες μετά τα 40, κοντά του, ένα μυστήριο που αλλάζει τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας, ενώ μας ενθαρρύνει να οδηγήσουμε τον εαυτό μας σε μια νέα επανατοποθέτηση και επαναπροσδιορισμό των σχέσεων και των δεσμεύσεων, ακόμη και προς άλλους στόχους και περιπέτειες.

Θα θέλαμε να τελειώσουμε με κάποια αποσπάσματα της που έχει πει η Oprah Winfrey, τα οποία ορίζουν απόλυτα τη δύναμη της ώριμης γυναίκας…

Θαυμάζω το γεγονός ότι σε αυτή την ηλικία συνεχίζω να αναπτύσσομαι ως άνθρωπος, αναζητώντας νέα πράγματα, αφήνοντας πίσω μου όλα εκείνα που με έκαναν να αισθάνομαι ασφαλής και προστατευμένη για να αποκτήσω σοφία, να ανοίξω τους ορίζοντες της σκέψης μου.

Όταν ήμουν 20 χρονών, σκεφτόμουν ότι θα ερχόταν μια μαγική ηλικία, γύρω στα 35, που θα ολοκληρωνόμουν ως ενήλικη.

Είναι αστείο, πώς αυτό το νούμερο άλλαξε με την πάροδο των ετών και τώρα που είμαι 40, και η κοινωνία με έχει εντάξει στους «μεσήλικες», συνεχίζω να αισθάνομαι ότι δεν είμαι ο ενήλικας με την βεβαιότητα που νόμιζα κάποτε ότι θα ερχόταν με τη πάροδο του χρόνου.

Τώρα, οι προσδοκίες που έχω από τη ζωή μου έχουν υπερβεί κάθε όνειρο ή ελπίδα που φανταζόμουν ποτέ.

Είμαι σίγουρη ότι πρέπει να συνεχίσουμε να αλλάζουμε τον εαυτό μας για να γίνουμε αυτό που έχουμε ανάγκη να γίνουμε.