Δεν είμαστε τα λάθη μας.

Δεν είμαστε τα λάθη μας.
Τα λάθη μας είναι οι εμπειρίες οι οποίες μας κάνουν σοφότερους.
Τα λάθη μας δείχνουν ότι δεν φοβήθηκαμε και πράξαμε. Είτε μετά από σκέψη, είτε παρορμητικά. 

Δεν μείναμε στάσιμοι. Πράξαμε, σφάλαμε, εισπράξαμε τις συνέπειες.

Δεν είμαστε τα λάθη μας. Γιαυτό πρέπει να τα αποδεχτούμε σαν ένα μέρος από το παρελθόν μας. Να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας και να προχωρήσουμε. Να μην μένουμε στο λάθος μας "ξαναπαίζοντας" ξανά και ξανά σαν ταινία στο μυαλό μας ένα παλιό σενάριο. Να σκεφτόμαστε τι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε.

 Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Ούτε τα λάθη μας μπορούν να ντυθούν σε ένα "σωστό" κουστούμι. Αυτό που έχει σημασία, είναι να μπορέσουμε σε βάθος χρόνου να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και να βρούμε έναν τρόπο να κοιτάξουμε μπροστά.

Πρέπει να αγαπάμε τα λάθη μας. Διότι είναι τα σημάδια που αφήσαμε, με αυτά γράψαμε το παρελθόν, αυτά που έπρεπε να μας οδηγήσουν στην αλήθεια αλλά τελικά μας έφεραν σε τέλμα. 

Όμως αυτά πράξαμε και δεν σβήνονται. Διορθώνονται όμως κάποια από αυτά με ειλικρίνεια και θάρρος. Και πρώτα από όλα χρειάζεται να είμαστε ειλικρινής με τον εαυτό μας. Και ύστερα με αυτούς που έγιναν αποδέκτες των λαθών μας.

Τα λάθη μας είναι η ανεξίτηλη μνήμη που όμως δεν θα έπρεπε να μας κρατάει δέσμιους με το παρελθόν, ούτε να μας κάνει δειλούς να προχωρήσουμε. Είναι αυτά που πρέπει να αποδεχτούμε για να λυτρωθούμε στο παρόν μας, για να χτίσουμε το μέλλον μας. Χωρίς φόβο και με πίστη.

Γράφει : Nina Ivanova

Πηγή :