ΑΚΟΥΕΙ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ;
Άδειασαν τα κελάρια, κάποιοι θα πεινάσουν. Μπορεί κι εμείς ...Οι βροχές στέρεψαν, κάποιοι θα διψάσουν. Μπορεί κι εμείς.Φέτος κάνει πολύ ...
https://to-synoro.blogspot.com/2020/03/ksipniste.html?m=0
Άδειασαν τα κελάρια, κάποιοι θα πεινάσουν. Μπορεί κι εμείς ...Οι βροχές στέρεψαν, κάποιοι θα διψάσουν. Μπορεί κι εμείς.Φέτος κάνει πολύ κρύο σε ψυχές και σε ζωές… Κάποιοι θα ξεπαγιάσουν. Μπορεί κι εμείς...Κάποιοι εκτελούν την αλήθεια, αυτοί οι κάποιοι μπορεί κάποτε να εκτελέσουν κι εσένα. Αυτοί οι «κάποιοι» είναι οι άρπαγες της ζωής σου, είναι αυτοί που πυρπολούν τα σύνορα σου….
Όχι δε θα πέσουμε καταγής , δε θα αρχίσουμε τον θρήνο, δε θα μας δικάσουν τα παιδιά μας, δε θα επιτρέψουμε να πυκνώσουν τα σύννεφα στον ουρανό που σκεπάζει αυτά τα τετραγωνικά της γης μας! Θα συμπαραστεκόμαστε ο καθένας μας με το δικό του τρόπο στα νιάτα μας που με ανοιγμένες φτερούγες φυλάνε Θερμοπύλες από στεριά και θάλασσα. Θα προσευχόμαστε, θα αγωνιζόμαστε όλοι μαζί ενωμένοι για την ειρήνη, την δημοκρατία, την ελευθερία, το δικαίωμα στον αγώνα, το ψωμί από το στάχυ, την πατρίδα μας, τη θρησκεία μας, την αξιοπρέπειά μας, την τέχνη, τα γράμματα, την ιστορία μας, τον μόχθο της ράτσας μας!
Τα ροζιασμένα χέρια θα φιλάμε και θα προσκυνάμε την ιστορία μας .Τους θλιβερούς σκοπούς θα κάνουμε τραγούδι αισιοδοξίας. Γιατί Φίλοι κι αδέλφια μου τούτες τις άγριες και κουρσάρικες εποχές που διανύουμε ,που η υγεία δοκιμάζεται, που η ειρήνη αναζητά ένα κλαρί ελιάς οφείλουμε να αναρωτηθούμε όλοι μας: «Γιατί τα κελάρια του κόσμου είναι γεμάτα κι εμείς πεινάμε; Γιατί οι άγγελοι μας γύρισαν την πλάτη; Γιατί τα σύννεφα είναι στεγνά;
Γιατί ο θεός κουράστηκε και ο διάβολος γιορτάζει το πένθος των ηπείρων; Μας τρώνε θεριά και δεν φωνάζουμε, δεν πονάμε ή συνηθίσαμε στον πόνο; Ο αγέρας μυρίζει μπαρούτι και εμείς παίρνουμε βαθιές αναπνοές! Πληθαίνει η δυστυχία, η αδικία η αθλιότητα, η ψευτιά, η σκληρότητα… Μέσα μου μάχεται ένα τεράστιο «ΞΥΠΝΗΣΤΕ», οι δυνάμεις του καλού και του πονηρού. Ακούω μέσα μου φωνές να σηκώνονται και να μου λένε: «Πριν είναι αργά, ενωθείτε!».
Κι εγώ απαντώ με φωνή κραυγής: «Ελευθερία ζητώ, να νικήσω, να αντισταθώ, για να μην πέσω στην παγίδα του αιώνα».
Ακούει την φωνή μου κανείς;
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ
Πηγή :