Ώρα να ανάψουμε τα φώτα…

Καιρός να ανάψουμε τα φώτα. Μπρος από τα ξενυχτισμένα παράθυρα του απόλυτου σκοταδιού, ήρθε η ώρα να συλλογιστούμε τα “δώρα” που φέρει αυτός ο εγκλεισμός.

Ένας εχθρός που αφήνει πίσω του χιλιάδες απώλειες, ας μας οδηγήσει στην εκτίμηση της ζωής και των ανθρώπων που έχουμε γύρω μας. Ξάφνου, σαν να πατιέται ένα κουμπί, όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα, τώρα είναι χαμένα, έστω για μια μικρή σχετικά χρονική περίοδο.

Ήρθε η ώρα της επανατοποθέτησης και της νέας τάξης πραγμάτων. Αυτό το αναγκαίο κακό ας είναι το κλειδί, για να επαναπροσδιορίσει ο καθένας τον εσωτερικό του φλοιό και τις αξίες του.

Γιατί είναι επίπονο και σκληρό να ακούς κάθε μέρα για τους θανάτους συνανθρώπων σου, είναι επίπονο να κάνεις υπομονή, γιατί αυτή είναι η μόνη επιλογή. Ας μυρίσουμε την άνοιξη μέσα σε όλο αυτό το κακό!

Η φύση έχει την ικανότητα να μας θυμίζει το μεγαλείο της, ακόμα και τις πιο ζοφερές στιγμές. Εκεί που τριγύρω όλα μαραίνονται, ένας σπόρος καλλιεργείται και ένα άνθος αρχίζει να ξεπροβάλλει. Ώρα να ανάψουμε τα φώτα.

«Παρόλο που ο κόσμος είναι γεμάτος πόνο, είναι επίσης γεμάτος και από το ξεπέρασμά του» – Έλεν Κέλερ, 1880-1968 – Αμερικανίδα συγγραφέας

Γιάγκος Πλατής


Πηγή :enallaktikidrasi.com