Ο άνθρωπος ''του όλα'' ... δεν συμβιβάζεται με ''το κάτι''...

Τα επιθυμείς όλα, μπορείς ν’ αντέξεις στο τίποτα, αλλά με τίποτα δε θ’ άντεχες στο «κάτι». Για σένα γράφω σήμερα. Για σένα, τον άνθρωπο των άκρων, του «όλα ή τίποτα». Τον άνθρωπο που επιλέγει να βρίσκεται στη μία ή την άλλη άκρη της φράσης, αλλά ποτέ σε κάτι ενδιάμεσο.

Για σένα που δεν ανήκεις σ’ εκείνη τη μεγάλη μερίδα των ανθρώπων που ξεστομίζουν το «όλα ή τίποτα» γιατί είναι της μόδας, αλλά γιατί πραγματικά το εννοούν. Το εννοούν, γιατί ξέρουν πως το μόνο στο οποίο αξίζει να δοθούν, είναι σ’ εκείνο που με όλη τους την ψυχή επιθυμούν. Σε τίποτα λιγότερο. Σε τίποτα που δεν πληροί τις προϋποθέσεις και τα κριτήριά τους.

Ακούγεται σκληρό να θέτεις όρους και προϋποθέσεις στους ανθρώπους, αλλά μόνο εσύ ξέρεις με πόσο κόπο και δυσκολία, καταστάλαξες στο τι είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι στη ζωή σου. Και τώρα που ξέρεις τι είναι αυτό που ψάχνεις, δε θα ησυχάσεις μέχρι να το βρεις. Προτιμάς να μείνεις στο τίποτα, παρά να χαθείς για πάντα σε κάτι που δε θα ‘χει τη μορφή του.

Οι άνθρωποι των άκρων, μοιάζουν σε όλους τρελοί. Τρελοί κι απόλυτοι. Από μόνο του, το να ζεις τη ζωή σου στ’ άκρα, διακατέχεται από ένταση και πάθος, αλλά και τα δυο συναισθήματα, εμφανίζονται σε σένα, μόνο όταν είναι να διεκδικήσεις αυτό που επιθυμείς.

Δε θα συμβιβαστείς, δε θα υποχωρήσεις, δε θα πεις «ας πάει το παλιάμπελο» για κανέναν λόγο. Μισείς τις εκπτώσεις, μισείς τα μέτρια, μισείς το «κάτι». Όσοι πάνε για τα λίγα, δεν ξέρουν ότι τους ανήκουν τα πολλά. Κι εσένα σου ανήκουν όλα. Όλα ή τίποτα!

Δεν είναι γιατί μισείς την ασφάλεια που προσφέρει το μέτριο, αλλά γιατί ξέρεις πως αυτό μπορεί να σε καταστρέψει ακόμη περισσότερο κι απ’ το τίποτα. Κάποιοι το θεωρούν ασφαλή επιλογή, αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο. Η πιο ριψοκίνδυνη! Μένοντας για καιρό στο «κάτι» πονάει περισσότερο απ’ το να μην ξεκινούσες ποτέ να ζήσεις οτιδήποτε. Κι αυτό εσύ το ξέρεις καλά ε; Αυτός δεν ήταν ο λόγος που αποφάσισες να μη συμβιβαστείς ξανά με τη μετριότητα;

Ακούγεσαι απόλυτος στ’ αυτιά των άλλων , αλλά φταίει η άγνοιά τους. Δε γνωρίζουν πόσο κακό κάνει σ’ έναν άνθρωπο των άκρων να μένει στη μέση της διαδρομής. Να τον καθυστερούν απ’ την απόλυτη ευτυχία ή απ’ το απόλυτο κενό έστω. Τι μπορεί να πονέσει έναν ευτυχισμένο; Και τι έναν που τίποτα δε νιώθει; Τίποτα!

Εσύ γεννήθηκες για ν’ αντιδράς, για ν’ αντιστέκεσαι σε ό,τι δε μιλά στην ψυχή σου, για να παλεύεις συνεχώς να φθάσεις απ’ τη μία άκρη στην άλλη, όχι για να σε καθυστερούν στη μέση της διαδρομής. Μόνο η αλήθεια ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση όπως λέει ο σοφός λαός, όχι όμως η δική σου ευτυχία. Θα πάρεις την αλήθεια μαζί σου και θα συνεχίσεις να βαδίζεις με δύναμη μπροστά. Στο δρόμο για να τα κατακτήσεις όλα. Και θες να είναι όπως ακριβώς τα ονειρεύτηκες, όπως τα επιθύμησες.

Δε γεμίζεις από ενοχές που δε δίνεις πολλές ευκαιρίες στους ανθρώπους που συναντάς στο διάβα σου. Θα τις δώσεις όταν εκείνο που εσύ όρισες «κάτι ν’ αξίζει» θα διακόψει βίαια ή απαλά τη διαδρομή σου. Κι εκεί ακριβώς που θα το συναντήσεις, θα ‘ναι κι ο προορισμός που έψαχνες. Εκεί, που όλα όσα δεν έκανες, δεν είπες και δεν πρόσφερες σε κάθε μέτριο που συναντούσες, θα έχει τώρα αξία.

Τώρα θα εξετάσεις τις δυνάμεις σου, τις αντοχές σου, τις προθέσεις σου, τη δίψα σου για ζωή. Τώρα που βρήκες τον σύντροφο, τον φίλο, τον άνθρωπο που αλληλεπιδρά στην καρδιά σου. Τώρα δε θα ‘σαι απόλυτος. Τώρα θα γίνεις διαλλακτικός. Τώρα θα γίνεις τα πάντα. Τα πάντα, εκτός από μέτριος!

Θα βρεις την ισορροπία, εκεί που κανείς δεν πίστευε πως υπάρχει. Στην άκρη της τραμπάλας. Κι αν τύχει και πέσεις από εκεί και βρεθείς πεσμένος στο χώμα, γεμάτος από πληγές, μελανιές και σημάδια, δε θα θλίβεσαι που σ’ έριξε ο άλλος στο τίποτα.

Δόξα τω Θεώ! Δεν ήταν μέτριο αυτό που έζησες…

Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη


Πηγή : pillowfights.gr