ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΙΚΟ ΜΟΥ

Από λέξεις χορτάτες είναι οι στιγμές. Από τόνους και τελείες, κόμματα και αποσιωπητικά. Τα θαυμαστικά μονάχα λιγόστεψαν ή έχασαν τη σημασία τους. Άρχισαν να μπαίνουν σε λάθος θέση, με λάθος έννοια, για λάθος λόγο.

 Κάπως έτσι βρέθηκα κι εγώ σε λάθος μέρη, σε λάθος ώρες, με λάθος ανθρώπους. Από παραγράφους χορτάσαμε. Ένα συναίσθημα κρυμμένο πήγε και χώθηκε εκεί στην εσοχή, πριν ξεκινήσει η ανάλυση πριν το γράμμα το κεφαλαίο δώσει το παρόν. Έτσι κι εγώ κρύφτηκα ανάμεσα στη σκέψη και στο βλέμμα σου. Βρήκα το πιο τέλειο μέρος να εισχωρήσω. Εκεί στο μεταίχμιο...μεταξύ λογικής, τρέλας και παρόρμησης.

Εκεί λατρεία μου, όποτε θες μπορείς να με βλέπεις, να με φυγαδεύεις, να με κλέβεις και να με κουρσεύεις. Εκεί... στην εσοχή της δικής σου παραγράφου... εκεί που ξεκινά η ματιά σου να τρέχει και το μυαλό δονείται από τις πρώτες εικόνες, από τις πρώτες άγουρες σκέψεις σου. Από προτάσεις είμαστε γεμάτοι.

 Από άνω τελείες και παρενθέσεις. Τα θαυμαστικά μας έλειψαν. Αυτά που μπαίνουν εκεί που είναι απαραίτητα, όχι τα άλλα τα ψεύτικα. Να ξέρεις πως στην αγάπη που νιώθω είσαι το μεγαλύτερο και το πιο λαμπερό θαυμαστικό. Σε κρύβω επιμελώς μετά από κάθε μου τελεία και πριν από κάθε μου νέα σειρά. Από δήθεν λογικούς έγκωσα... προτιμώ να γράφω και να μιλώ για τους ρομαντικούς... για όσους θα δουν στις τελείες μου, εσένα... που είσαι το κρυφό θαυμαστικό μου!

Βάγια Μπαλή



Πηγή :