Η Ροδαυγή !!

Τη λέγαν Ροδαυγή κι ήταν του Ήλιου κόρη. Είχε την Πούλια για στολίδι στα μαλλιά

και τ’ άστρα πανωφόρι.

Ήταν το γέλιο της μια λαμπερή αχτίδα. Με το τραγούδι της σωπαίναν τα πουλιά.

Σαν δάκρυζε σκιρτούσαν τα λουλούδια κι ήταν το δάκρυ πάνω τους αγνή δροσοσταλιά.

Το γλυκοχάραμα τον είδε καβαλάρη,το Μάη, της Άνοιξης το γιο.

Γλυκό κρασί κρατεί να την τρατάρει.

Μες στο μεθύσι και του έρωτα τη ζάλη, τα όνειρά της σε μαντήλι βυσσινί,

σύμβολο της αγάπης της του δίνει κι εκείνος δίνει όρκο ιερό να ξαναρθεί.

Κι όσο το Μάη της καρδιάς να ‘ρθεί προσμένει,

με γιασεμί, ρόδα και κρίνους του αγρού, το νυφικό υφαίνει.

-«Πουλιά, πετάξτε εκεί, στης Άνοιξης τον κήπο,να κλέψετε απ' το Μάη της λήθης το κρασί.

Γοργά να ‘ρθεί τα όνειρα να φέρει, πριν ξεψυχήσει το πρωί η Ροδαυγή».

Πηγή : bavariagr.de