Περιμένοντας να ‘ρθεις…

Περιμένοντας να ‘ρθεις, έμαθα πως οι αχτίδες του ηλίου παιγνιδίζουν στα πρόσωπα αλλάζοντας την όψη τους, όχι πάντα τις ψυχές τους…

Κοιτούσα γύρω μου κι έβλεπα ανθρώπους να αποφεύγουν τον ήλιο νομίζοντας πως θα τυφλωθούν. Φοβούνται οι ψυχές την σύγκριση. Κι όμως, αυτή η άχρωμη λάμψη επάνω στα θλιμμένα πρόσωπα της πόλης, είναι ένας λόγος για να αναζητήσεις το φως εντός τους.

Αν δεν το βρεις για την ζωή τους αξίζει να το βρεις για τον θάνατό τους… Κιας το αρνηθούν!

Ήσουν ο ήλιος που καρτερούσα να ομορφύνει το δικό μου πρόσωπο. Πρόσωπο χωρίς γραμμές, χαμόγελο με την ψυχή να κρύβει και να κρύβεται.

Περιμένοντας να ‘ρθεις δεν λόγιζα το πώς παρά δάκρυζα για τον χρόνο που χάθηκε μέχρι να ανταμώσουμε. Ψυχές χώρια ανήμπορες να πιστέψουν. Σκοτάδι…

Οι άνθρωποι δεν δείχνουν το Φως τους. Το πνίγουν στο εύκολο, στο καθημερινό κι έτσι αδιάφορα αφήνουν τον χρόνο να κυλά μαθαίνοντας πως κάποτε απλά θα πεθάνουν.

Σκέψου δυο ήλιοι μαζί; Σκέψου ο κάθε άνθρωπος να έβρισκε τον δικό του ήλιο;

Μέσα του και πλάι του! Μόνο ευτυχία! Κανείς δεν ψάχνει πια! Όλοι τους έπαψαν να πιστεύουν.

Περιμένοντας να ‘ρθεις έμαθα να μην φοβάμαι το Φως, γιατί μόνον ήλιος πλάι σε ήλιο στέκεται! Τα χρώματα μου από καιρό θαμπά μα δεν φοβήθηκα ποτέ ετούτη την σύγκριση.

Περιμένοντας να ‘ρθεις πάλεψα τα σκοτάδια μου και τα έσβησα ένα ένα! Δεν με τρομάζει τίποτα πια, μόνον το χωριστά σου. Μόνο να μην ξημερώνω πλάι σου. Μόνο να μην ανταμώνουν τα βλέμματά μας μέχρι τα όνειρα να φτάσουν τις καρδιές μας στο Φως.

Σκέψου δυο ήλιοι μαζί;

Λάμπουν οι άνθρωποι όταν επιτρέπουν στην αλήθεια να τους δείχνει πώς ζουν. Λάμπουν οι άνθρωποι όταν αποφασίσουν να παλέψουν για την ζωή! Όταν δεν παραδίδουν τα όπλα!

Όλοι μας κάπου μέσα στις στιγμές παραιτούμαστε. Όλοι σκάρτοι μοιάζουν! Όλοι σαν αναλώσιμοι φέρονται!

Πέρασε η μισή μου ζωή και δεν συναντηθήκαμε. Πέρασε η μισή μας ζωή, μα δεν πειράζει! Έχουμε την υπόλοιπη…

Πηγή : skepseisselogia.gr