Οι στιγμές θα υπάρχουν ακόμα κι όταν εμείς θα έχουμε χαθεί

Τι είναι τελικά οι στιγμές;

Στιγμές… ένα μικρό χρονικό διάστημα, η κατάλληλη ευκαιρία, μια περίσταση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ή ακόμα και στη γλωσσολογία, ένα σημείο στίξης, μεταξύ δύο περιόδων!

Οι στιγμές, δε σβήνουν ποτέ, δε χάνονται, είναι χαραγμένες στο χρόνο με ανεξίτηλο μελάνι. Καταλαμβάνουν χώρο στο χρόνο, και είναι φορτωμένες με τα δικά τους συναισθήματα. Είναι σα να λέμε, κατοχυρωμένες με πνευματικά δικαιώματα. Ανήκουν μόνο σε έναν, γιατί όσοι κι αν συμμετείχαν, τις βίωσαν διαφορετικά.

Οι στιγμές υπάρχουν και θα υπάρχουν ακόμα κι όταν εμείς θα έχουμε χαθεί. Είναι στάμπες στη ψυχή μας, που μας θυμίζουν πως είμαστε τρωτοί. Που παρακινούν το συναίσθημά μας, που με τη δύναμη τους, άλλοτε μας κρατούν κολλημένους και άλλοτε μας γεμίζουν ψευδαισθήσεις για το σήμερα.

Αποτυπώνονται στο μυαλό μας, ή σε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες, ή σε ένα ημερολόγιο, με πρώτη φράση «αγαπητό μου ημερολόγιο». Αποτυπώνονται σε ένα στίχο τραγουδιού, σε μια σύνθεση τραγουδιού, σε ένα ποίημα ή ένα διήγημα. Είναι εκεί, ανά πάσα στιγμή να κάνουν τη καρδιά να αυξήσει τους παλμούς της.

Λειτουργούν όπως ένα παλιό juke box, ρίχνεις το κέρμα, κι επιλέγεις τη στιγμή που θές να αναβιώσεις. Επιλέγεις να ξανά αισθανθείς όπως τότε. Ξέρεις; Συνήθως το κέρμα το πετάς εσύ όποτε θέλεις στο juke box άρα έχεις την αποκλειστική ευθύνη για αυτό που αποζητάς να αναβιώσεις, αλλά πολλές φορές λειτουργεί και αυτόματα. Το κέρμα πέφτει στο άκουσμα ενός τραγουδιού, μιας σκηνής Deja vu, ενός χώρου. 

Δεν είναι πάντα κακό να πετάς το κέρμα, είναι όμως κακό να προσπαθείς να ζωντανέψεις μια στιγμή που ανήκει στο παρελθόν, να θές να τη γυρίσεις πίσω με τη τότε ένταση της, επειδή την έχεις ανάγκη. Η κάθε στιγμή είναι μοναδική και ανήκει στο παρελθόν. Δε μπορείς να τη ξανά ζήσεις πολύ απλά επειδή η κάθε μία βιώθηκε κάτω από «συγκεκριμένες» συνθήκες, και αποτυπώθηκε βάσει «συγκεκριμένων» συναισθημάτων. Αυτό σημαίνει ότι δε μπορεί να επαναληφθεί.

Κράτησέ τες, αναπόλησε τες, μα προς Θεού, μη πιστέψεις ότι αυτό που σου προκαλεί συναισθηματικά η αναβίωση τους υπάρχει ακόμα, ότι είναι αληθινό. Κι αν με κάποιο μαγικό τρόπο ξαναζούσες μια απ αυτές σήμερα, σου ορκίζομαι πως δε θα τη ζούσες με τον ίδιο τρόπο!

Γράφει η Μαρία Χαρίτου


Πηγή : anapnoes.gr