Ας μεταμφιεστούμε σε άνθη και οι μέλισσες θα έρθουν

Μερικά εξαιρετικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο “Το εκκρεμές του Φουκώ”

{…} Τι υπέρτατος σκοπός της δημιουργίας, τι λέω, της ίδιας της πράξης χάριν της οποίας απαιτείται ο Θεός. Τα πάντα να στοχεύουν στην καταγγελία της βλακείας του κόσμου.

{…} Πώς μπορεί η ζωή να είναι τόσο γενναιόδωρη και να προσφέρει μια τόσο μεγαλειώδη ανταμοιβή στη μετριότητα.{…}

{…} Δεν λέμε ότι η ιστορία είναι ένα ματωμένο και παράφρον αίνιγμα; Δεν είναι δυνατόν, θα πρέπει να υπάρχει κάποιο σχέδιο. Θα πρέπει να υπάρχει κάποιος Νους. Αυτός είναι ο λόγος που άνθρωποι καθ’ όλα συνετοί μέσα στην πορεία των αιώνων σκέφτηκαν τους Άρχοντες ή τον Βασιλιά του Κόσμου, ίσως όχι ένα άτομο με σάρκα και οστά, μα ένα ρόλο, ένα συλλογικό ρόλο, την εκάστοτε πρόσκαιρη ενσάρκωση μιας Σταθερής Πρόθεσης. Κάτι με το οποίο σίγουρα βρίσκονταν σε επαφή τα μεγάλα ιερατικά και ιπποτικά τάγματα που χάθηκαν.

{…} Είχατε δίκιο. Το κάθε στοιχείο γίνεται σημαντικό αν συνδεθεί μ’ ένα άλλο. Ο συνδυασμός τους αλλάζει το σημείο οράσεως. Μας ωθεί στη σκέψη ότι κάθε φαινόμενο του κόσμου, κάθε φωνή, κάθε λέξη που γράφτηκε ή ειπώθηκε δεν έχει το νόημα που δείχνει, αλλά μας μιλάει για ένα Μυστικό. Το κριτήριο είναι απλό: έσο καχύποπτος, έσο διαρκώς καχύποπτος. Μπορείς να διαβάσεις ακόμα και το μυστικό νόημα μιας οδικής πινακίδας που λέει μονόδρομος.

{…} Η φυλή ή, αν θέλετε, ο πολιτισμός, αποτελούν τμήμα του υποσυνειδήτου μας. Κι ένα άλλο τμήμα του κατοικείται από αρχέτυπες μορφές, κοινές για όλους τους ανθρώπους, και όλους τους αιώνες. Η ατμόσφαιρα και το περιβάλλον άμβλυναν απόψε την επαγρύπνιση όλων μας, το νιώσατε κι εσείς ο ίδιος. Με έχετε ακούσει να μιλώ με σεβασμό γι’ αυτές τις υπερφυσικές ενέργειες που πάλλονται ολόγυρά μας σ’ αυτή τη χώρα. Ωστόσο μην πιστέψετε ότι βλέπω με ιδιαίτερη συμπάθεια αυτές τις εφαρμογές του δαιμονισμού. Δεν είναι το ίδιο να είσαι μύστης και να είσαι μυστικιστής. Η μυσταγωγία, η διαισθητική κατανόηση των μυστηρίων που η λογική αδυνατεί να εξηγήσει, είναι μια αβυσσαλέα διαδικασία, μια αργή μεταμόρφωση του πνεύματος και του σώματος που μπορεί να οδηγήσει στην άσκηση ανώτερων χαρισμάτων, και τέλος στην κατάκτηση της αθανασίας, ωστόσο είναι κάτι ενδόμυχο, απόκρυφο. Δεν εκδηλώνεται εξωτερικά, είναι σεμνή, και πάνω απ’ όλα αποτελείται από διαύγεια και αντικειμενικότητα.

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Πηγή : antikleidi.com