Οξυγόνο αγάπης...

Οι επιθυμίες μας φοράνε πρόσωπα, ντύνονται μέρες και βάφονται νύχτες. Μας φωνάζουν, μας ψιθυρίζουν, μας σαγηνεύουν. Δεν σιωπούν, μας παρασύρουν και εμείς υπνωτισμένοι τις ακολουθούμε. Κάποιες φορές προσπαθούμε να τις αποφύγουμε, να κάνουμε πως δεν τις ακούμε, δεν τις βλέπουμε. Τότε... τότε γίνονται χείμαρροι. Μας κατακλύζουν. Μας υπενθυμίζουν πως το αίμα στις φλέβες μας διψά γι' αυτές. Η αδρεναλίνη βρίσκει χώρο να θριαμβεύσει, ανενόχλητη, καθώς πλησιάζουμε όλο ένα και πιο κοντά τους.

Οι επιθυμίες μας, ο προσδιορισμός μας.
Η υλοποίησή τους, το σθένος μας.
Το ταξίδι τους, οι απολαύσεις μας.
Όσες δεν άγγιξαμε, στιγμές χαμένες.

Όσες δεν τολμήσαμε να ακούσουμε, μας εκδικήθηκαν κάτι βράδια μοναχικά και κάποιες μέρες γκρίζες και μελαγχολικές.
Η δική μου επιθυμία... να κατοικείς στο άσπρο χρώμα της ζωής μου. Στο ανέφελο κομμάτι της ψυχής. Να μου δένεις τα μάτια με έρωτα και να με ανασαίνεις με οξυγόνο αγάπης.


Vaya  Bali


Πηγή :facebook.com