Που κρύβεται η μαγεία ...

Θυμάσαι;

Οι καλύτερές σου στιγμές ήταν εκείνες που δεν είχες πολλά αλλά αυτές που Ήσουν κοντά.

Η μέρα εκείνη στην παραλία με εκείνον, μία ομπρέλα, ένα βιβλίο, μία πετσέτα. Όλα για να μοιράζονται.

Το βράδυ εκείνο με τους αγαπημένους σου γύρω από τη φωτιά, με μια κιθάρα και μια μπύρα στο χέρι.

Η στιγμή που το πιο μακρινό ταξίδι ήταν κλείνοντας τα μάτια και μπαίνοντας μέσα σε αγκαλιά χιλιοφιλημένη.

Ενώ μαθαίνουμε να συλλέγουμε, ανάγκες, πράγματα, ανθρώπους. Ενώ ψάχνουμε να γεμίσουμε τη ζωή μας, ολοένα με περισσότερα…

Πιο κοντά στον εαυτό μας βρισκόμαστε όταν αφαιρούμε πράγματα, όταν εγκαταλείπουμε τα Θέλω μας και μένουμε με όσα έχουμε ανάγκη.

Όταν αφήνουμε πίσω περιττά ενδύματα και ντυνόμαστε με αγκαλιές, χάδια, αγάπη.

Μεγαλώνουμε, φοβούμενοι την εγκατάλειψη ενώ οι πιο γεμάτες στιγμές ήταν εκείνες που ήμασταν εγκαταλελειμμένοι από όσα οι άνθρωποι μας έμαθαν να θέλουμε.

Εκπαιδευόμαστε στο πώς να μαζεύουμε λεφτά, ρούχα, φίλους, επιτυχίες και κάπου στην πορεία μένουμε να κοιτάζουμε όλα αυτά που συγκεντρώσαμε… αλλά δε βλέπουμε τον εαυτό μας.

Έχουμε χαθεί στο πλήθος.

Ποιος σου είπε πως το να προσθέτεις είναι καλύτερο από το να αφαιρείς;

Να αφαιρείς όσα δεν είναι δικά σου, να αφαιρείς εκείνα που αποσπούν την προσοχή σου από τα σημαντικά.

Εσένα, εκείνους, τις γέφυρες μεταξύ σας.

Παλεύουμε να δημιουργήσουμε περιουσίες και δεν συνειδητοποιούμε πως αυτές στέκονται ως κάστρα απέναντι μας αντί να δημιουργήσουν γέφυρες μέσα μας…

Στην αφαίρεση κρύβεται η μαγεία.

Γράφει η Χαρά Βλαχοδήμου
Ψυχολόγος- Κλινική Υπνοθεραπεύτρια

Πηγή : enallaktikidrasi.com