Όποιος αγαπάει αληθινά, ξέρει να δίνει αλλά ξέρει και να φεύγει

“Καλημέρα. Μου αρέσεις.”

Όμορφα λόγια συγκρατούνται στα χείλη, λίγο πριν βγουν αδέσποτα από το στόμα σου. Κρατιέσαι μανιωδώς να μην τα πεις, λες και αν ακουστούν θα χάσεις τον εγωισμό σου. Σκέφτεσαι “όχι, θα περιμένω να μου στείλει. Είναι η σειρά του. Του έστειλα ήδη πόσες φορές, αν θέλει πρέπει να κάνει κίνηση”. Ναι, συμφωνώ. Αν του αρέσεις όντως θα κάνει κινήσεις. Και τηλέφωνο θα πάρει κι έξοδο θα σου προτείνει κι όταν αισθανθεί πως δεν είσαι καλά θα σου συμπαρασταθεί και το χαζό θα προσποιηθεί αν χρειαστεί για να νιώσεις πανέξυπνη. Αν του αρέσεις κλόουν θα γίνει για σένα.

Όμως, αν η ψυχή σου γαργαλιέται από επιθυμίες, άσε τις να σε κατευθύνουν. Διότι οι εγωισμοί δεν οδήγησαν κανέναν μπροστά. Μα θα μου πεις, άμα δεν του αρέσω, ότι κι αν πω, όσο ωραία λόγια, δεν θα του αλλάξω γνώμη. Φυσικά και όχι. Με το ζόρι δεν εμφυτεύονται τα συναισθήματα λες και είναι μαλλιά σε φαλάκρα! Αλίμονο! Αλλά θα έχεις κερδίσει την καθαρότητα της δική σου ψυχής. Θα έχεις μάθει να ταπεινώνεσαι κι εν τέλει να αγαπάς αληθινά.

Γιατί η αληθινή αγάπη δεν μετράει τις σειρές και τους πόντους. Προσφέρει καλοσύνη, μέχρι να αδειάσει η ενέργειά της! Λοιπόν, μίλα! Ας πέσουν τα λόγια και οι πράξεις σου σε πέτρες. Δεν θα φυτρώσει κανένα κρίνο. Μα εσύ θα έχεις προσπαθήσει να σπείρεις. Διότι η αγάπη ρίχνει τους σπόρους της κι αν δει πως το έδαφος δεν είναι γόνιμο, απλά προχωρεί εμπρός. Αλλά δεν μετανιώνει για τη δοκιμή. Κάποιο μάθημα θα λάβεις. Να δίνεις επειδή θες εσύ να δείχνεις τι αισθάνεσαι κι όχι γιατί περιμένεις τα αγαθά του εμπορίου.

Όταν νιώσεις ευχαριστημένος με τον εαυτό σου, τότε αποχώρησε. Αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά και τη καρδιά σου γεμάτη με μία θλιμμένη αγαλλίαση. Τώρα μιλάμε για αξιοπρέπεια! Η αληθινή αγάπη την αναγνωρίζει. Πράγμα που χάνει η εγωιστική. Είναι η ώρα σου να φύγεις. Άφησες ότι έκρινες πως ήθελες να δώσεις και τώρα συνεχίζεις τη ζωή σου σε άλλες πηγές. Ίσως να στεναχωριέσαι, γιατί σίγουρα είναι εξαίσιο το αμοιβαίο.

Η πραγματική αγάπη ανυψώνει αρχικά το ίδιο το άτομο και ύστερα το αντικείμενο της αγάπης. Ίσως μετά από καιρό που θα εξαλειφθούν και οι παραμικροί κόκκοι εγωισμού, όταν δεν θα σκέφτεσαι πια πόσα έδωσες και πόσα πήρες, ίσως τότε αντιληφθείς τη μεγάλη ευλογία που βίωσες. Είσαι ευλογημένη ψυχή. Γιατί δεν περιμένεις ανθρώπους, για να νιώσεις αξία και να αυτοπραγματωθείς αλλά είσαι αυτοδημιούργητος και δίνεις αξία στις ψυχές των άλλων. Ακόμα κι εκείνες που δεν το άξιζαν. Δεν ξέρεις αν μερικά σταγονίδια αγάπης γίνουν μελλοντικά σύννεφα στις καρδιές τους.

Λοιπόν μίλα! Πράξε! Αν δεν σε εκτιμούν φύγε! Μα μη μετανιώνεις . Είναι σεβασμός προς τον εαυτό σου, να ελευθερώνεσαι πνευματικά!!

Γράφει η Σταυρούλα Μαστέλλου

Πηγή : loveletters.gr