Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια, κι εσύ θα μου μιλάς με τη σιωπή σου.

Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια, κι εσύ θα μου μιλάς με τη σιωπή σου.

Πάντα κάπως έτσι δεν ήταν; Εγώ σου μιλούσα με πράξεις κι εσύ με φόβο.

Εγώ σε προσέγγιζα με αγάπη κι εσύ με ανασφάλειες.

Σου μίλαγα με λόγια κι εσύ μου απαντούσες με σιωπές.

Διάβαζα τις πιο απόκρυφες σκέψεις σου, έλυνα τους γρίφους σου, εσύ όμως είχες ήδη διαλέξει το δρόμο σου.

Είχες κατασταλάξει στις επιλογές σου.

Είτε από εγωισμό, είτε από αγάπη, ποτέ δεν κατάλαβα!

Ενώ εγώ προσπαθούσα ακόμα, εσύ είχες χωρίσει ό,τι μας συνέδεε διαλέγοντας μια δική σου πορεία. Ένα δικό σου μονοπάτι.

Κι εμείς; Πόσους άσκοπους κύκλους κάναμε; Σε πόσους λαβυρίνθους αισθήσεων και παραισθήσεων χαθήκαμε..

Σε πόσα «πρέπει» και «γιατί» σκορπιστήκαμε..

Εσύ διάλεξες να στολίσεις το γύρω σου με άχαρους, ανιαρούς ανθρώπους, ίσα ίσα να δίνουν ανάσα στην μοναξιά σου κι εμένα με απομάκρυνες.

Κι εγώ, σου έκανα αυτή τη φορά την χάρη κι έφυγα..

Σταμάτησα να λύνω τους γρίφους σου, να παίζω σκάκι σε μια παρτίδα χαμένη.. και προχώρησα.

Άλλωστε η αγάπη, είναι εκείνο το μόνο συναίσθημα που μπορεί να καταστρέψει τον άνθρωπο αν δεν έχει αναμετρηθεί και δεν έχει νικήσει τους φόβους του.

Κι εγώ επέλεξα να επιβιώσω. Να σταματήσω να κάνω κύκλους. Να βρω μια ευθεία να πατήσω.

Από εδώ και πέρα, το μόνο σου δώρο θα είναι τα τραγούδια μου.. ένα για κάθε στιγμή μας, καλή ή κακή.

Κι ας έχει χαθεί το όνειρο.

Σημασία έχει πως όταν έχεις σταθεί ειλικρινά απέναντι στα αισθήματά σου, ακόμα και στο τέλος της διαδρομής, γυρνάς και κοιτάς περήφανος για όσα έζησες, για όσα άφησες..

Κι εγώ, εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου κι εσύ, θα μου απαντάς με τις σιωπές σου!

Γράφει η Έφη Παναγοπούλου

Πηγή : loveletters.gr