Τικ Τακ

Το σπίτι άδειο. Ησυχία. Καθισμένη στο ίδιο σημείο, με μόνη συντροφιά ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Δε ξέρω πόση ώρα έχει περάσει. Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι αυτός του ρολογιού. Τικ τακ. Τικ τακ.Οι δείκτες συνεχώς κινούνται, ο χρόνος περνάει και εσύ ούτε που το καταλαβαίνεις.

Ποτέ δε μου άρεσαν τα ρολόγια ξέρεις. Δε θέλω να βλέπω και να νιώθω το χρόνο να κυλάει.Και όμως σήμερα αυτός ο ήχος δε με αγχώνει, ούτε με στενοχωρεί. Με βοηθά να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Τικ. Ήρθες πάλι στη σκέψη μου. Τακ. Βγες. Εσύ όμως εκεί. Παραμένεις. Ανάβω ένα τσιγάρο. Καθώς φυσάω τον καπνό, σε ξανασκέφτομαι.Σβήνω το τσιγάρο μου σε ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα. Κάθε τσιγάρο πια, και μια σκέψη. Σβησμένες καλά, σχεδόν τσακισμένες. Ο μόνος ήχος που σπάει τη σιωπή είναι αυτός του ρολογιού. Γέμισα με δαύτη ξέρεις, δε θέλω άλλη.

Μια φράση θα βγει από το στόμα μου και αυτή θα είναι έλα! Υπάρχει πιο ειλικρινής λέξη από το έλα σε χρειάζομαι; Δεν είναι απελπισία είναι ανάγκη και εγώ αγάπη μου σου δείχνω ότι σε χρειάζομαι.

Αλλα..

Ξημέρωσε πια. Οι ακτίνες του ήλιου μπαίνουν από τις γρίλιες του παραθύρου φωτίζοντας με και να εγώ εδώ μένω να κοιτάζω τους δείκτες του ρολογιού που κινούνται..

Πωλίνα Ντέμου

Πηγή : enfo.gr