Οι δυνατοί καταλαβαίνουν, συγχωρούν και αγαπούν..

Ξέρουν πως έκαναν λάθη. Και μάλιστα πολλά..

Συνειδητοποίησαν την ανύπαρκτη τελειότητα του ανθρώπινου είδους.

Ξέρουν πως άφησαν κάποιες μάχες απλώς να προσπεράσουν. Και κάποιες άλλες τις κάλεσαν για καφέ στο σπίτι τους.

Έκλαψαν πικρά. Παρέα τα φαντάσματα της ψυχής τους.

Με τον εγωισμό να πετάει αμέτρητα βέλη στην καρδιά.

Ένα διαβολάκι στον ώμο να κάθεται και να ψιθυρίζει στο αυτί.

Σε εμένα συνέβη;

Μα πώς τους άφησα έτσι να με χειριστούν;

Πώς τόλμησα να με σκορπίσω;

Γιατί έχασα τον έλεγχο; Δεν μου επιτρέπεται! Έπρεπε να σταθώ στο ύψος μου.

Έπρεπε να μην λυγίσω. Έπρεπε να βάλω όρια. Χάθηκα.

Το ουίσκι στο κομοδίνο περιμένει να τελειώσει.

Μια γουλιά αλκόολ και τα δάκρυα τρέχουν σαν καταρράκτες.

Ξέρεις πως έγινες χαλί.

Δόθηκες. Άνοιξες τα παράθυρα της ψυχής σου και δεν έκρυψες τίποτα.

Σκέφτεσαι πόσα έχεις περάσει.

Σχέσεις εκμετάλλευσης.

Φιλότιμο.

Ποδοπατημένη αξιοπρέπεια.

Ασθένειες.

Δύσκολοι άνθρωποι.

Δυσβάσταχτες δουλειές.

Χαιρεκακίες.

Πισώπλατα χτυπήματα.

Απώλειες.

Στέκεσαι όμως όρθιος. Σκουπίζεις τα δάκρυά σου και ξέρεις πως θα βρεις τη δύναμη να συγχωρέσεις.

Συγχωρείς τον εαυτό σου για τον τρόπο που φέρθηκες.

Συμφιλιώνεσαι με τις ρωγμές σου και τις επουλώνεις σιγά σιγά.

Και έρχεται η ώρα που μπορείς να αγαπήσεις, να συγχωρέσεις και τους άλλους.

Μέσα στα μάτια βλέπεις τον πληγωμένο τους εαυτό. Καταλαβαίνεις πολύ καλά πλέον.

Είμαι δυνατός. Μπορώ. Θέλω. Προσπαθώ. Θα αναγεννηθώ από τις στάχτες μου!

Συγχωρούν οι δυνατοί λες και ξαναλές, και υπενθυμίζοντάς το, ξεκινάς τη μέρα σου με θέληση να συγχωρήσεις, άλλη μια φορά!

Γράφει η Σταυρούλα Μαστέλλου

Πηγή : loveletters.gr