Πριγκίπισσα κι αλήτισσα αυτό το κορίτσι του Μάη..

Είναι παράξενο το κορίτσι του Μάη.

Μπορείς πολλά να νιώσεις, κι άλλα τόσα να μην τα νιώσεις ποτέ, μα σαν την συναντήσεις, δεν γίνεται να μην την αγαπήσεις.

Σαν σε αγγίξει, δεν γίνεται να μην την ερωτευτείς.

Σαν την ερωτευτείς, δεν γίνεται ποτέ πια να λυτρωθείς.

Κουβαλάει λιακάδα στην ψυχή της και καταιγίδες στα μάτια της κι εσύ δεν ξέρεις ποτέ πού θα σταθείς.

Είναι νερό και πάγος.

Σε ξεδιψάει και σε διώχνει, την ίδια την στιγμή.

Μαθαίνεις να περπατάς στο πλάι της, σαν να ισορροπείς σ’ένα λεπτό κομμάτι πάγου, και το μόνο που εύχεσαι, είναι να ακούσεις εγκαίρως το “κρακ” πριν προλάβει να σε εξαφανίσει.

Είναι ολόκληρη μια αστείρευτη δύναμη.

Το χάδι της, τα φιλιά της, η παρουσία της, όλα μένουν ανεξίτηλα.

Ακόμα και η απουσία της..

Παράξενο πλάσμα, ίδιο με άπιαστο αερικό.

Δεν μπορείς να την κατακτήσεις.

Δεν μπορείς να την κερδίσεις.

Δεν μπορείς να την κάνεις κτήμα σου.

Δεν ξέρει τι θα πει “ανήκω”. Δεν έμαθε ποτέ της να υπάρχει για κάποιον.

Έμαθε να δίνει ζωή, να ξεγελάει τον έρωτα και να παίζει στα ζάρια την τύχη.

Μα δεν έμαθε να ανήκει.

Δεν έμαθε να μπαίνει στο κουτάκι και δεν φόρεσε ποτέ κανένα ταμπελάκι.

Αν είσαι τυχερός, θα σου δοθεί για λίγο.

Θα αφεθεί στην αγκαλιά σου για να ξαποστάσει.

Θα σου αφήσει την γεύση από τα φιλιά της.

Κι ένα ξημέρωμα, θα την αναζητήσεις και θα έχει γίνει πάλι αέρας.

Πόσα άλλαξαν, πόσα έγιναν, πόσα δεν πρόλαβαν ποτέ να γινουν, μην τα αναρωτηθείς.

Δεν υπάρχει απάντηση.

Να θυμάσαι μόνο πως είσαι τυχερός αν πέρασε από την ζωή σου ένα τέτοιο κορίτσι του Μάη.

Είσαι ευλογημένος να έχεις μάθει πως είναι εκείνες οι γυναίκες οι σπάνιες.

Εκείνες που τους χαρίζεις τον ουρανό με τ’άστρα κι αυτές επιλέγουν να γίνουν αέρας στο μονοπάτι τους.

Στο μοναχικό τους μονοπάτι.

Πριγκίπισσα στην καρδιά κι αλήτισσα στην ψυχή είναι αυτό το κορίτσι του Μάη.

Αδύνατον να μην την ερωτευτείς, αδύνατον να μην την χάσεις..

Γράφει ο Δημήτρης Ξυλούρης

Πηγή : loveletters.gr