Οι Σιωπές

Να .. υπάρχουν κάποιες φορές που αναρωτιέμαι πόση δύναμη έχει η σιωπή.

Νομίζω όλοι μας είμαστε φερέφωνα της.

Αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ είναι και αυτά που πλήγωσαν περισσότερο.

Η σιωπή θαρρείς πως είναι συνυφασμένη με την μοναξιά και την δειλία.

Οι λέξεις που πνίγονται από το αίσθημα της λογικής ,τα βλέμματα που καταπίνονται από την δειλία στήνουν μια πλεκτάνη, είναι αυτή η πλεκτάνη που παγιδεύει τους ανθρώπους .

Ο φόβος .. χμμ.. ο φόβος που ενσωματώνεται αυτοβούλως μέσα μας και γράφεται ανεξίτηλα στην λογική μας .

Άσκοπα «πρέπει» που μας κυριεύουν και αλλοιώνουν την ευτυχία των ανθρώπων , στέκονται εμπόδιο στην ψυχική τους αγαλλίαση.

Έτσι συνέβη και με εμάς , είναι τόσο λυπηρό που αυτός ο έρωτας όχι απλώς δεν ευδοκίμησε αλλά δεν του χαρίσαμε την ευκαιρία ούτε καν να ανθίσει . Καταραμένες σιωπές που ταλανίζουν την αγάπη. Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας μάτια μου ο έρωτας μας, εμείς φταίμε που συναναστρεφόμαστε την σιωπή.

Για συλλογίσου πόσα « σ’ αγαπάω » δεν απελευθέρωσαν ποτέ τα στόματα των ανθρώπων, ακριβώς γιατί έγιναν υποχείρια τις σιωπής και του φόβου. Λένε πως όσα δεν ειπώθηκαν με λέξεις ειπώθηκαν με βλέμματα μα εμείς ούτε αυτά τα φανερώσαμε ποτέ ο ένας στον άλλον μόνο και μόνο για να μην αντιληφθείς ούτε εσύ ούτε εγώ τίποτα, επειδή πάντα υπήρχε ο φόβος της απόρριψης .Τώρα όμως που ξέρουμε και οι δύο τι καταφέραμε λοιπόν, είπαμε την αλήθεια όταν ξέραμε πως τα χιλιόμετρα αρκούν για να μας κρατήσουν χώρια .

Έπρεπε … έπρεπε τότε εκείνο το βράδυ στην πλατεία να πούμε την αλήθεια να μην σωπάσουμε, όμως σωπάσαμε και τώρα είναι πια αργά. Όσο υιοθετούμε την σιωπή θα υπάρχουν μαραμένοι έρωτες .

Επομένως , μίλα πριν το μετανιώσεις πριν κοιτάξεις τον χρόνο και είναι αργά σπάσε τώρα τις σιωπές.

Πηγή : enfo.gr