Ποθώ το στόμα σου , τη φωνή ,

Ποθώ το στόμα σου , τη φωνή , τα μαλλιά σου

Σιωπηλή πεινασμένη ενεδρεύω στους δρόμους

Το ψωμί δεν με τρέφει , η αυγή με ταράζει

Αναζητώ τον υγρό ήχο των βημάτων σου όλη μέρα .

Ορέγομαι το λαμπερό σου χαμόγελο

Τα χέρια σου το χρώμα του άγριου σιταριού

Ορέγομαι τα χλωμά πετράδια των νυχιών σου

θέλω να καταφάω το δέρμα σου σαν ολόκληρο αμύγδαλο .

Θέλω να καταφάω την ηλιαχτίδα που τρεμοπαίζει στην ομορφιά σου

Τη μύτη , άρχοντα του αλαζονικού σου προσώπου

θέλω να καταφάω την φευγαλέα σκιά απ τα ματόκλαδα σου .

Και περπατώ πεινασμένη οσφραινόμενη το λυκόφως

Ψάχνοντας για εσένα , και τη ζεστή σου καρδιά

όπως το πούμα στη χέρσα ερημιά.

~Pablo Neruda~

Πηγή :