Το φωτάκι...

Το φωτάκι στην εξώπορτα,

εκείνο που ήταν μήνες αναμμένο,

ξεχασμένο θα 'λεγε κανείς

μην τυχόν και...

έσβησε, έκλεισε, καπούτ

τέλος..

Μπα, δεν κάηκε η λάμπα,

και όχι δεν ήταν θέμα της ΑΗΚ,

εκείνη έκλεισε τον διακόπτη...

Μια κίνηση τόση να,

δύναμη μηδαμινή,

ένα δαχτυλάκι μετακινήθηκε και αυτό ήταν..

Σαν κύμα μανιασμένο που έσβησε στη στεριά

ξεθώριασαν οι σκέψεις

ξεθώριασαν οι λέξεις

ξεθώριασε η αγάπη

εκείνη......

που όλα τα νικά...

Εκείνο, το τελευταίο φως

που 'χε μοιραία κάτι απ' το πρώτο

το χρόνια πριν, το αμόλυντο, το τολμηρό

και το ακράτητο, το κράτησε...

τ' αγκάλιασε

Ήταν δικό της!

Πάλεψε νύχτες βουβές

και μέρες ανήλιες για να το βρει..

Τ' άξιζε το φως και το 'βαλε μέσα της

Κι έγινε ένα με το βλέμμα της

Κι έγινε ένα με την καμπύλη που έκανε το χαμόγελο της..

Και κοιμήθηκε με το φωτάκι πια κλειστό

μα μ' έναν ήλιο στο στήθος

Και η νύχτα έφερε μέρα

Και η γραμμή .. έγινε κύκλος

Nadine

Πηγή :enfo.gr