Θέλω απλά να με πάρεις απ’ το χέρι και να πάμε μια βόλτα..

Ταξίδεψε με! Πάρε με μακριά. Πάρε με κάπου που δεν έχω πάει ποτέ ξανά! Κάπου που να μπορούμε να βλέπουμε τον ουρανό και τη θάλασσα αγκαλιά. Κάπου, που να σου χαμογελώ και να μου χαμογελάς δίχως αύριο! Πάρε με κάπου όμορφα.

Πάρε με και μην μ’αφήσεις. Να μείνεις εκεί! Μαζί μου. Να μου κρατάς το χέρι. Να ανακαλύπτουμε μαζί καινούρια ηλιοβασιλέματα καθε βράδυ. Να αγναντεύουμε τον ήλιο το ξημέρωμα ανάμεσα στα φιλιά μας… Να μην μας νοιάζει τί ώρα είναι, να μας αρκεί που είμαστε εκεί, μαζί.

Να μην μας νοιάζει τίποτα και κανένας! Μαγικό μου ακούγεται. Σαν τα όνειρα που βλέπω καμιά φορά όταν κοιμηθώ βαθιά. Είσαι δίπλα μου και μου κρατάς το χέρι, και σου χαμογελώ. Και ‘συ μου λες πως μ’αγαπάς και δεν θα μ’αφήσεις.

Τί περίεργα που είναι τα όνειρα καμία φορά! Μας κάνουν να καταλαβαίνουμε πως τα πιο απλά πράγματα, είναι τα πιο όμορφα. Αυτό είναι που κάνει τη ζωή γλυκιά. Η απλότητα.

Γι’αυτό σου λέω, δεν θέλω τίποτα περίπλοκο! Θέλω απλώς να με πάρεις από το χέρι και να πάμε μια βόλτα! Να περπατήσουμε. Να περπατήσουμε πολύ, και να φτάσουμε κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει! Να είμαστε ευτυχισμένοι που ζούμε κάτι καινούριο μαζί! Να δημιουργήσουμε αναμνήσεις που θα μας μείνουν για πάντα αξέχαστες.

Και μετά έτσι κουρασμένοι που θα είμαστε, να σε αγκαλιάσω και να σου πω πως είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στο πλανήτη, γιατί ξέρω τί πάει να πει μαγεία: είναι η αγάπη.

Δεν θα χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Θα μας αρκεί αυτό. Θα μας δώσει δύναμη να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται κάθε μέρα μπροστά μας απρόβλεπτα… Όλα θα είναι πολύ απλά και όμορφα, ξέρεις γιατί; Γιατί θα έχουμε ο ένας τον άλλο.

Δεν πιστεύω ότι ένας άνθρωπος μπορεί να συμπληρώσει έναν άλλον. Πιστεύω όμως ότι δύο ολοκληρωμένοι ανθρώποι μπορούν να δημιουργήσουν κάτι πανέμορφο μαζί : μια κοινή παντοτινή ευτυχία.

Γράφει η Ελένη Σάββα

Πηγή : .loveletters.gr