Κι όταν τα “πρέπει” τελειώνουν, μένει ένα “πάμε κι όπου μας βγάλει..”

Δυο άνθρωποι με δυο διαφορετικές καθημερινότητες. Μου μιλάς και χάνομαι στα λόγια σου. Μου στέλνεις τραγούδια και μου αγοράζεις βιβλία. Ξέρεις κάτι; Τον αγαπάω τον κόσμο σου. Βρίσκω τοσες ομοιότητες στους κόσμους μας, κάτι που δεν μου είχε συμβεί προηγουμένως.

Βρίσκομαι σε αδιέξοδο, δεν ξέρω τι να κανω στη ζωή μου, δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω τη κατάσταση. Αυτά είναι απο τα άγραφα και όμως τα γράφω, για σένα.

Δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά, δεν υπάρχει λογική όταν ενώνονται οι κόσμοι μας και ειδικά όταν με κοιτας. Πως να αντισταθώ στα μάτια σου; Δυο μάτια μοναδικά σαν διαμάντια και ένα βλέμμα που αγγίζει τη καρδιά μου. Αλλά όχι, δεν είναι σωστό.. Πρέπει να διατηρήσουμε τις τυπικές σχέσεις μας.

Πάλι; Πάλι πρέπει; Πόσα πρέπει βάζουμε; Γιατί δεν επιλέγουμε το δρόμο που φέρνει στην επιφάνεια,χωρις περιορισμούς,όλα μας τα συναισθήματα;

Βγήκα έξω δεν άντεχα,στο σπίτι με έπνιγαν όλα,ήθελα καθαρό αέρα.

Ξαφνικά ακούγεται μήνυμα στο κινητό μου. Ησουν εσύ και μου έγραφες «Είμαι απ’ έξω, κατέβα θέλω να σε δω». Είχα απομακρυνθεί από το σπίτι αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μην σε δω. Άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και μόλις έστριψα στη γωνία σε είδα να κάθεσαι έξω από το σπίτι μου…φοβόμουν πως θα είχες φύγει. Γιατί να περιμένεις καθώς δεν σου απάντησα στο μήνυμα και άργησα να έρθω;

Καθόμαστε σε ένα παγκάκι και αρχίζουμε να μιλάμε για διάφορα θέματα…όμως δεν ήθελα μόνο αυτό..ξαφνικά με ρώτησες «που ταξιδεύει το μυαλό σου;». Δεν ήξερα τι να πω…του ανταποκρίθηκα μόνο με ένα χαμόγελο. Όπως γύρισα και του χαμογέλασα με πήρε αγκαλιά και με φίλησε.

Ξέρετε από κινηματογραφικά φιλιά; Αυτά που είναι γεμάτα συναισθήματα,πάθος αλλά και μια μικρη ανησυχία. Ναι,τέτοιο ήταν το φιλί μας. Τα χείλια μας ήταν λες και φτιάχτηκαν για να είναι μαζί,είχαμε ένα τρομερό δέσιμο.

Πραγματικά θα μπορούσα να περιγράφω για ώρες αυτό το φιλί. Δεν ξέρω που θα μας βγάλει αυτή η κατάσταση και τι θα γίνει.

Δεν ξέρω τι νιώθεις και αυτό με σκοτώνει. Αλλά αποφάσισα,θα το ζήσω και όπου με βγάλει. Γιατί είσαι εσύ και εσύ είσαι κάτι πολύ μοναδικό που με έκανε να φερω στην επιφάνεια συναισθήματα που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν. Να θυμάσαι πως είναι αληθινά και πως μια φορά στη ζωή μας τα νιώθουμε.

Πάμε λοιπόν κι όπου μας βγάλει.

Γράφει η Μαριάλτα Φέλλου

Πηγή : loveletters.gr