Στην ψυχή σου να μάθεις να έχει ανάστημα
Κουρασμένος άνθρωπος είμαι και εγώ, τα πόδια μου εδώ και καιρό δυσκολεύονται να ανέβουν αυτόν τον ανηφορικό δρόμο. Η ψυχή μου όμως, θερ...
https://to-synoro.blogspot.com/2018/09/anastima.html?m=0
Κουρασμένος άνθρωπος είμαι και εγώ, τα πόδια μου εδώ και καιρό δυσκολεύονται να ανέβουν αυτόν τον ανηφορικό δρόμο. Η ψυχή μου όμως, θεριό ανήμερο, βαστάει γερά, έχει ρίζες και θεμέλια δυνατά, και ας έχει μερικές φορές έλλειψη οξυγόνου.
Αναπληρώνεται από το ήθος και την δύναμή της.
Κληρονόμησε ανάστημα από τους προηγούμενους για να το κληροδοτήσει στους επόμενους ώστε να μπορούν να κοιτούν και λίγο μακρύτερα από εμένα. Μεγάλωσε με μυριάδες ιδέες ηθικής, μου έφτιαξαν έναν κόσμο ολόκληρο, χωρίς κανόνες, διδακτικού χαρακτήρα, όχι επιβλητικό. Μου έμαθαν να κρατάω τις αντοχές μου, να ρεγουλάρω το κουράγιο μου, να φυλάω πάντα λίγες δυνάμεις για να βοηθάω τον διπλανό μου να σηκωθεί και να σταθεί στα πόδια του.
Με έμαθαν για τις μάχες και τους εχθρούς. Μου δίδαξαν με σοφία να μην δημιουργώ εχθρούς, αλλά όταν εμφανίζονται να τους αντιμετωπίζω με θάρρος και θράσος. Διδάχθηκα για αυτόν τον αόρατο εχθρό που με καλεί στο πεδίο μάχης, αφού πρώτα έχει προσπαθήσει πολλές φορές να μου περάσει την θηλιά του στο λαιμό μου.
Μου έμαθαν οι προηγούμενοι να μην λιποτακτώ, να εξασφαλίζω τον απαραίτητο αέρα, όταν με κάνουν και ασφυκτιώ. Έμαθα πως η ζωή και η επιβίωση, είναι μια διαρκής πάλη, που δεν είναι απαραίτητο ότι πάντα θα δικαιώνεσαι. Κάποιες φορές θα αδικείσαι κιόλας.
Έμαθα ότι και να χάσεις τον προσανατολισμό σου κάποια στιγμή, δεν είναι και τόσο τραγικό, αρκεί να έχεις την διάθεση να φτιάξεις την μικρή σου κοινωνία από την αρχή. Με έμαθαν ότι η ανθρωπιά μένει και θα σε θυμούνται για αυτό, όπως και η απανθρωπιά. Έμαθα ότι καλούπια ανθρώπων δεν υπάρχουν και ο καθένας πορεύεται όπως επιθυμεί και διαμορφώνει τον χαρακτήρα του.
Έμαθα να μην περιορίζω την ψυχή μου και να κοντράρω όλους όσους βάναυσα επιθυμούν να μου επιβάλλουν τα θέλω τους. Εμένα αυτά τα σχέδια των πρέπει δεν μου αρέσουν καθόλου. Δεν τα συμπαθώ καθόλου αυτά τα παγωμένα συναισθήματα.
Εγώ αγαπώ τους φωτισμένους ανθρώπους, που ελπίζουν και αγωνίζονται να φτιάξουν καλύτερο κόσμο, φιλικό προς όλες τις ψυχές. Να χωρούν όλοι οι άνθρωποι και οι «δυνατοί» να διδάσκονται από τους «αδύναμους» πως είναι η ψυχή σου να έχει ανάστημα.
Μαρυσα Παππα
Πηγή : enfo.gr