Γέμισε ο ουρανός αγγέλους κι η γη ανήμερα θεριά..

Και προχωράς, και κάνεις μικρά βηματάκια, σιγά-σιγά, είναι νωρίς για άλματα. Θέλει χρόνο... Όχι για να ξεχάσεις, ξέρεις ότι δεν θα ξεχάσεις και ότι δεν θα είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος. Και συνεχίζεις να προχωράς και για λίγο ξεγελιέσαι οτι μαλάκωσε ο πόνος. Για πολύ λίγο. Για πολύ λίγο γιατί μαθαίνεις οτι η λίστα των δολοφονημένων από την πυρκαγιά μεγάλωσε.

Και μαθαίνεις το όνομα, όμως...

Δεν είναι μόνο ένα όνομα. Αυτό το όνομα έχει βλέμμα, έχει μάτια λαμπερά, έχει χαμόγελο, έχει φωνή, έχει όμορφες συζητήσεις που έχεις κάνει μαζί του. Δεν είναι μόνο ένα όνομα, έχει γλύκα, έχει τρυφερότητα, έχει μοίρασμα ψυχής, έχει πολλές όμορφες στιγμές, έχει ανθρώπινη επαφή. Έχει αγκαλιά και στοργή. Αυτό το όνομα δεν είναι απλά ένα ονοματεπώνυμο. Είναι η φίλη σου η Μαρία. Είναι η φίλη σου η Μαρία, η δικιά σου Μαρία που έφυγε πριν λίγες ώρες ενώ η κόρη της δίνει στην εντατική ακόμη μάχη για την ζωή της. Άλλο ένα όνομα στην λίστα των θυμάτων από την πυρκαγιά που σου φέρνει στο μυαλό στιγμές και συναισθήματα...

Και πονάς αφόρητα και αναρωτιέσαι αν ποτέ θα σταματήσεις να πονάς. Την ξέρεις την απάντηση. Ναι... Θα λιγοστέψει ο πόνος γιατί έτσι είναι η ζωή, γιατί είναι νομοτελειακό το να συνεχίζεται η ζωή. Ναι,συνεχίζεται, θες δεν θες.

Υπάρχει κάτι όμως που ξέρεις ότι δεν θα σταματήσει ποτέ. Και αυτό είναι ότι ζεις σε μια γαμημένη χώρα, ζεις σε ένα μπουρδέλο που ποτέ δεν θα λάμψει η αλήθεια. Ποτέ δεν θα υπάρξει δικαιοσύνη για όλες αυτές τις ψυχούλες που κάηκαν, για όλους αυτούς τους ανθρώπους που τους σκότωσαν. Δεν θα υπάρξει ποτέ ένοχος γιατί έτσι είναι το σύστημα, γιατί έτσι είναι και θα είναι. Γιατί σε αυτή την κωλοχώρα δεν την πληρώνουν ποτέ οι μεγάλοι, μόνο οι μικροί την πληρώνουν. Γιατί πάντα το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Και συνεχίζεις και προχωράς με το άδικο να σε πνίγει.

Συνεχίζεις να προχωράς ενώ ξέρεις οτι δεν θα αποδωθούν ποτέ ευθύνες σε κανέναν. Και συνεχίζεις και προχωράς ενω ξέρεις οτι δεν μπόρεσες να κάνεις τίποτα για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Δεν μπόρεσες να κανεις τιποτα για την δικιά σου Μαρία και την κάθε Μαρία. Δεν θα μπορέσεις καν να προσφέρεις μια ηθική ικανοποίηση στους ζωντανούς νεκρούς που έμειναν πίσω. Και συνεχίζεις να προχωράς με το άδικο καρφωμένο μέσα σου σαν κοφτερο μαχαίρι. Και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ψιθυρισεις ενα συγγνωμη που δεν μπορεσες και δεν θα μπορεσεις ποτέ να κανεις τιποτα για όλες αυτές τις ψυχές.

Συγγνώμη Μαρία μου που έφυγες τόσο νωρίς με τον χειρότερο τρόπο. Συγγνώμη Μαρία μου που δεν θα μπορέσω ποτέ να βρω τον υπεύθυνο για όλο αυτό το μακελειό. Συγγνώμη Μαρία μου που δεν θα βρω ποτέ τον δολοφόνο σου. Συγγνώμη που ανέχομαι να ανήκω σε ένα άδικο και βρώμικο κράτος. Συγγνώμη...

Καλή ανάπαυση γλυκιά μου. Να μας προσέχεις. Να μας προσεχείς Μαρία μου γιατί γέμισε ο ουρανός αγγέλους και η γη ανήμερα θεριά.

Χρυσα Κατσιτοπουλπου

Πηγή :  enfo.gr