Σ’αγαπώ, αλλά η ελευθερία μου, δεν φυλακίζεται.

Σου είπα να με αφήσεις! Να μπορώ να αναπνέω, να έχω τις δικές μου στιγμές..

Να κάνω αυρό που θέλω χωρίς να αισθάνομαι εγκλωβισμένη. Κι εσύ εκεί.. επιμένεις να απορείς και να μην με καταλαβαίνεις.

Να μην νιώθεις μέσα σου αυτή την μεγάλη μου ανάγκη.

Να είμαι ελεύθερη και να νιώθω ελεύθερη, όχι μόνο ως ψυχή αλλά και ως σώμα.

Σ’αγαπώ, αλλά δεν μπορώ.

Κατάλαβέ με, άκουσέ με, πνίγομαι!

Η αγάπη μου για σένα, δεν θα αλλάξει ποτέ.

Όμως θέλω να σε σκέφτομαι και να ηρεμούν οι σκέψεις μου, όχι να αγχώνομαι γι’αυτά που θα μου πεις.

Γι’αυτό λοιπόν μάτια μου, άσε με!

Άσε με να προχωρήσω, άσε με να νιώσω, να βιώσω, να γνωρίσω, να αισθανθώ και να γεμίσω το βιβλίο των εμπειριών μου με αναμνήσεις και στιγμές τόσο σημαντικές, όσο κι οι δικές μας.

Μην λυπάσαι και μην θυμώνεις, κοίτα βαθιά μέσα σου και σκέψου με ηρεμία και θα δείς ότι είναι το καλύτερο και για τους δυο μας.

Ασε να υπάρχουν οι στιγμές μας χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή μας ατόφιες και απόλυτες μην τις μηδενίζεις.

Ότι αγάπησε η καρδιά ποτέ δεν το ξεχνάει και ότι κλείδωσε ο νους για πάντα θα υπάρχει!

Γράφει η Λαμπρινή Νίκου

Πηγή : loveletters.gr