Εκείνα τα βράδια που λείπει η λογική, η καρδιά μιλάει αληθινά

Θυμάσαι;

Μου έλεγες πως θα είμαστε μαζί. Μου έλεγες πως θα μου κρατάς το χέρι για πάντα και δεν θα μ’αφήσεις στιγμή. Μου έλεγες πως δεν είσαι σαν τους άλλους…

Θυμάσαι;

Είναι σίγουρο ότι θυμάσαι. Ένιωσες, κι ας μην το δείχνεις. Δεν πειράζει. Εγώ το ξέρω καλά, μ’αγάπησες. Μ’αγάπησες για όλες εκείνες τις μικρές στιγμές που ζήσαμε μαζί. Για όλες εκείνες τις φορές που εγώ σου κρατούσα το χέρι, χωρίς να το ζητήσεις. Θυμάσαι…

Θυμάσαι κι όμως έφυγες. Τι απέγινε η αγάπη; Δεν τελειώνει η αγάπη. Εσένα πώς σου τελείωσε; Να κάτι που δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω. Ποτέ. Θα ήθελα όμως…

Θα ήθελα να γυρίσεις για μια μέρα. Μόνο για μια μέρα. Και να μου τα εξηγήσεις όλα! Λέξη προς λέξη, λάθος προς λάθος, φιλί προς φιλί… Να μην αφήσεις τίποτα πίσω. Θα ήθελα να μου πεις μια συγγνώμη. Μια συγγνώμη που μου ράγισες την καρδιά, που με πλήγωσες τόσο βαθιά.

Ύστερα θα σ’αφηνα να φύγεις. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείς να με πληγώσεις περισσότερο. Όσο και να το προσπαθήσεις.

Όταν με θυμάσαι, ελπίζω να νιώθεις ότι αγαπήθηκες πολύ. Ελπίζω να ξέρεις πόσο λάθος έκανες.

Δεν θέλω να ξέρω τίποτα άλλο. Μονάχα γιατί. Τί έφταιξε. Ίσως και να μην έχει σημασία. Σίγουρα δεν έχει σημασία…

Κι όμως, η καρδιά μου ακόμα πονάει. Και θα πονάει νομίζω για πάντα. Γιατί όταν αγαπήσεις, αγαπάς για πάντα. Έστω κι αν η αγάπη αλλάζει μορφή …

Τι σε νοιάζει όμως; Ποτέ δεν σε ένοιαξε έτσι δεν είναι; Όπως τη μέρα που έφυγες. Δεν σε ένοιαξε πόσο πόνεσα, ούτε τι απέγινα.

Μάθε λοιπόν πως τα κατάφερα. Έστω και με πληγές, σηκώθηκα. Χαμογέλασα ξανά.

Γιατί σου γράφω; Μην ρωτάς. Πού να ξέρω; Είναι κάτι βράδια σαν κι αυτά που η λογική λείπει. Τη θέση της παίρνει μια τρέλα. Η καρδιά συνήθως μιλάει ειλικρινά τις νύχτες. Δεν φοβάται τίποτα και κανέναν…

Γράφει η Jinxie Jinx

Πηγή : loveletters.gr