Απόψε θα πιούμε στην υγειά μας, εαυτέ μου.

Στο πορτοφόλι είχε μείνει ένα τελευταίο εικοσάρικο μέχρι την πληρωμή του επόμενου μήνα. Πήγα και αγόρασα το αγαπημένο σου κρασί. Αυτό το βράδυ θα στο αφιερώσω. Θα κάτσουμε εδώ στον καναπέ μας και θα τα πούμε όλα. Θα με κοιτάς στα μάτια και θα μου μιλάς για όλα αυτά που δε τολμάς να παραδεχθείς. Για όλα εκείνα τα θέλω σου, που έγιναν θυσία στο βωμό των καταστάσεων, που οι άλλοι σε οδήγησαν. Για τις τρικυμίες που δεν άντεξες και εγκατέλειψες το καράβι. Γιατί; Γιατί δεν ήσουν τόσο δυνατή.

Γιατί κανείς δεν είναι τόσο δυνατός. Όλοι κάποια στιγμή σπάνε, λυγίζουν και πηδούν στη θάλασσα. Όπως έκανες τόσες φορές και εσύ. Πιέστηκες, φοβήθηκες, προδόθηκες και εγκατέλειψες. Το σημαντικό όμως είναι ότι δεν παράτησες ποτέ τα όπλα. Άφησες πίσω σου κάποιες μάχες, που στην τελική ήταν ήδη χαμένες, αλλά έμεινες εδώ, να πολεμάς για τη ζωή και το καλό σου.

Ποιο είναι το καλό σου; Μα που να το ξέρω εγώ; Αυτό το ξέρεις μόνο εσύ.

Πιες λίγο ακόμα, ίσως σε βοηθήσει.

Πιες για σένα.

Πιες γι’ αυτά που νιώθεις εσύ και γλέντα που κατάφερες να τα νιώσεις.

Εκείνοι οι άλλοι για τους οποίους κατέβαζες μπουκάλια ολόκληρα και έτρεχαν τα δάκρυα ποτάμια, δεν ένιωσαν ποτέ τους τίποτα από όλα αυτά. Δεν ξέρουν να αγαπούν, δεν ξέρουν τι σημαίνει να βάζεις κάποιον πάνω από τον εαυτό σου, δεν ξέρουν τι είναι ο έρωτας, δεν μπορούν καν να φανταστούν… Όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν μπορούν. Είναι φτιαγμένοι από σκληρά υλικά που δεν μπορείς να τα τρυπήσεις για να διεισδύσεις. Και αν τα καταφέρεις να μπεις από καμία ξεχασμένη χαραμάδα, το σίγουρο είναι ότι όταν βγεις ο πόνος θα ‘ναι αφόρητος και η πληγή βαθιά. Να, σαν εκείνες τις δικές σου τις πληγές.

Δε έφταιγες εσύ όμως, μ’ ακούς; Σε τίποτα δεν έφταιγες. Σταμάτα να γεμίζεις συνέχεια ενοχές και «μήπως». Μήπως δεν ήμουν αρκετά καλή, μήπως δεν του άρεσε κάτι, μήπως είπα κάτι που τον πίεσε, μήπως δεν τον πρόσεξα αρκετά, μήπως, μήπως, μήπως. Σταμάτα πια.

Αγάπα εσένα πρώτα. Φρόντισε εσένα. Εσωτερικά και εξωτερικά. Γέλα για σένα. Χόρεψε για σένα. Πέρνα χρόνο με σένα. Όπως τώρα. Που πίνουμε ένα κρασί μαζί. Επιτέλους ακούς και σένα. Επιτέλους συζητάς με σένα. Επιτέλους χαλαρώνεις για σένα. Επιτέλους χαμογελάς… για σένα. Κάνε μια καινούργια αρχή και βάλε στο κέντρο του κύκλου εσένα. Άσε τους άλλους να γυρνάνε στην περιφέρεια. Στο σταθερό σημείο να είσαι πάντα εσύ.

Άντε στην υγειά σου.

Με αγάπη,

Ο εαυτός σου.

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου

Πηγή : .loveletters.gr