Το άλλο σου μισό. Μεγάλη κουβέντα ή μεγάλη αλήθεια;

Της Μαρίας Ιατρίδη.

«Ποτέ μην ψάχνεις το άλλο σου μισό. Αν δεν είσαι εσύ ολόκληρος, κανένας δε θα σε ολοκληρώσει», είχα γράψει σε ένα ποίημα μου. Μάλιστα, ήταν αυτό που είχε συγκινήσει πιο πολύ από ποτέ, όταν σε μια εκδήλωση το εκφωνούσα. Τόσο, που ένα κορίτσι που δε με γνώριζε, με πλησίασε μετά, λέγοντάς μου: «Τα λόγια σου με άγγιξαν».

Τα έχουμε πει άραγε αυτά τα ωραία λόγια στον άνθρωπο για τον οποίο προορίζονται; Ή μόνο τα γράφουμε; Τα λέμε σε φίλους ή μόνο στον εαυτό μας αργά το βράδυ κάτω από τα σκεπάσματα; Κουκουλωμένοι. Επιλέγουμε να τα κουκουλώσουμε ή να ξεγυμνωθούμε μπροστά στον άλλο; Θέλει μεγάλη προσοχή βέβαια. Υπάρχουν πανέμορφες λέξεις, ναι. Όταν ειπωθούν όμως πολλάκις χάνουν την αξία τους. Δε θα σε πιστεύει αυτός που έχεις απέναντί σου, αλλά στο τέλος δε θα πιστεύεις κι εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό αν τις λες συνέχεια και παντού. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι για να γίνεις πιστευτός, καλύτερες είναι οι πράξεις. Ναι, δεν αντιλέγω, αλλά είμαι σίγουρη ότι τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, υπάρχει κάπου κάποιος που θέλετε να του πείτε: «Σ’ αγαπάω»! Που δεν του το ‘χετε πει ποτέ. Που μπορεί να μην έχει ιδέα για το μέσα σας και για το μέγεθος της λέξης σας. Ή μπορεί και να έχει περάσει τόσος καιρός χωρίς να ακουστεί αυτή η όμορφη λέξη από σας και ναι μεν να το γνωρίζει, αλλά… επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως!

Κατ’ επανάληψη, λοιπόν, αυτή η λέξη μπορεί να πασχίζει να βγει από το στόμα σας για έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Κατ’ επανάληψη να πασχίζετε να έρθετε σε επαφή μαζί του. Να μοιραστείτε μια μεγάλη χαρά ή μια μεγάλη λύπη σας. Να τον αγγίξετε. Όχι για πολύ όμως. Γιατί μετά κοιτάτε τα παπούτσια σας ή δαγκώνετε, χωρίς να το καταλαβαίνετε, τα χείλια σας. Να έχουν περάσει δύο ολόκληρες ώρες μιλώντας μέσα στο αμάξι κι εσείς να νομίζετε ότι έχουν περάσει μόνο δύο δευτερόλεπτα. Να χαμογελάει και να θέλετε να παγώσετε τον χρόνο. Να τον αγκαλιάζετε και να εξαφανίζεται όλος ο κόσμος. Ή και να εμφανίζεται αυτό που ψάχνατε. Ο κόσμος σας. Τον αποκαλείτε «το άλλο σας μισό». Μεγάλη κουβέντα ή μεγάλη αλήθεια; Έχετε καταλήξει, λοιπόν. Πράγματι, δεν πρέπει να ψάχνεις για το κομμάτι που σου λείπει και θα ολοκληρώσει το παζλ σου. Επιβάλλεται να είσαι εσύ ολόκληρος. Και αυτό που θα ψάξεις να είναι απλώς κάποιος που θα του αρέσει το δικό σου παζλ! Που θα έχει ενώσει κι εκείνος όλα τα κομμάτια του και δε θα του λείπει τίποτα. Τότε μόνο θα είναι σίγουρος για το τι πραγματικά θέλει. Ίσως να σας φαίνεται απλοϊκό αλλά δεν είναι. Γιατί ξέχασα να σας πω κάτι για το παζλ. Είναι μαγικό! Διότι μόνο το πραγματικό «άλλο σας μισό» θα μπορέσει να δει αυτό που απεικονίζεται πάνω του. Στους άλλους δεν εμφανίζεται. Κι αν απορείτε γιατί ακόμα επιμένω με τη φράση: «το άλλο μισό» αφού αμφότεροι είστε ολοκληρωμένοι, θα σας εξηγήσω. Το παζλ και των δύο, είναι τελειωμένο μεν, αλλά αυτό που απεικονίζεται δε φαίνεται ολόκληρο. Μερικά κομμάτια, ενώ βρίσκονται στη θέση τους και δεν υπάρχει κάποιο κενό, είναι λευκά!

Ο ένας, λοιπόν, θα δώσει τα χρώματά του στον άλλο κι έτσι μόνο η εικόνα του παζλ θα ολοκληρωθεί! Ζήτησέ του το πινέλο να ζωγραφίσει πάνω σου. Και πάρε κι εσύ το δικό σου και ολοκλήρωσε το μέσα του… Μη διστάσεις! Να η πράξη. Έγινε. Και τώρα κι η λέξη. Αυτή η μαγική λέξη: «Σ’ αγαπάω άλλο μου μισό». Όχι μεγάλη κουβέντα. Μεγάλη αλήθεια. Η αλήθεια μου… Με πιστεύεις;

Πηγή :anapnoes.gr