Όταν ερωτεύεσαι αληθινά απαρνείσαι την εργένικη ζωή σου

Πολλές φορές στη ζωή μας αποζητάμε μια σχέση, ένα σύντροφο, μια παρέα. Και τα βρίσκουμε όλα αυτά. Και μετά από λίγο βαριόμαστε, βρίσκουμε αφορμές για καβγάδες και αποζητάμε την εργένικη ζωή μας, που το τρίπτυχο της ευτυχίας αποτελεί το καναπές-βόλτες-φαγητό.

Κάθε φορά έλεγα δεν είμαι εγώ για σχέση και βολευόμουν καλύτερα μέσα στη μονή μου κουβέρτα που κοσμεί πάντα τον καναπέ μου, καθώς το κρεβάτι είναι κυρίως για ζευγάρια.

Ώσπου μια μέρα, εκεί που θεωρούσα πως θα γεράσω μόνη μου με σκυλιά, γατιά και τη μονή μου κουβέρτα, έρχεται εκείνος ο πραγματικός έρωτας, η αληθινή αγάπη και όλα ανατρέπονται. Θεωρίες των απανταχού singles καταρρίπτονται εν μία νυκτί, στάσεις και τρόπος ζωής αλλάζουν άρδην και κάνεις κωλοτούμπα λες κι είσαι αθλητής της ενόργανης γυμναστικής.

Ένιωσα πως πρόδωσα τρόπον τινά τις απόψεις μου. Ακόμη, ίσως θεωρήθηκα αφερέγγυα απ’ τους φίλους μου. Αλλά έχει σημασία τώρα αυτό; Ποιος έμεινε άλλωστε πιστός στις παγιωμένες αντιλήψεις του όταν ερωτεύτηκε; Ποιος δεν άλλαξε πορεία;

Αυτήν την πορεία που με έκανες ν’ αλλάξω, την χαίρομαι. Ήρθες, ανέτρεψες τα πάντα γύρω μου κι εγώ το απολαμβάνω απόλυτα. Με έκανες να σ’ ερωτευτώ σαν να μην έχω πληγωθεί ποτέ από έρωτα. Χωρίς ενδοιασμούς, δεύτερες σκέψεις και αγκάθια να μου τρυπάνε τον έρωτα κι αυτός να αιμορραγεί.

Αντιθέτως τον τροφοδοτείς κάθε μέρα. Με σκέφτεσαι, με νοιάζεσαι, είσαι δίπλα μου. Κι αυτό είναι το παν στις σχέσεις. Να αισθάνεσαι τον άλλο δίπλα σου και όχι απέναντί σου και κάθε μέρα να προσπαθείς να τον φτάσεις σ’ ένα αέναο κυνηγητό.

Κατάφερες αυτό που έλεγα πως δε θ’ αλλάξει με κανέναν τρόπο. Με έκανες αντί να σε βαρεθώ, να σε ζητάω όλο και πιο πολύ. Μου κακοφαίνεται, όταν περνάει μέρα και δε σε βλέπω. Ξυπνάω κακόκεφη, όταν δεν ξυπνάω δίπλα σου και όλα μου φταίνε. Αντί να θέλω τον καναπέ μου, θέλω πλέον να κοιμάμαι στο κρεβάτι μαζί σου. Αντί να ψάχνω δικαιολογίες για να σε αποφύγω, βρίσκω αφορμές για να σε δω, έστω και για πέντε λεπτά.

Δεν ξινίζω τα μούτρα μου, όταν τριγυρνάς μέσα στο σπίτι μου, αντιθέτως σε θεωρώ φυσικό ένοικό του. Έχω κάνει χώρο στην ντουλάπα μου για τα ρούχα σου, που έχεις αφήσει εδώ, ενώ πάντα ήταν τόπος ιερός κι απαραβίαστος από εισβολείς. Ενώ έβαζα πάντα όρια στις σχέσεις, τώρα τα έχω καταπατήσει. Όλα αυτά εγώ που δεν ήθελα πολλά-πολλά στις σχέσεις μου και τώρα θέλω όλο και παραπάνω. Αλήθεια, πώς μπόρεσες να το καταφέρεις αυτό;

Για έναν άνθρωπο που έχει συνηθίσει μόνος του, το ν’ αλλάξει έτσι δεν είναι και το πιο απλό πράγμα. Ίσως για έναν εργένη είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που μπορεί να γίνει στη ζωή του. Δεν ήταν και το καλύτερό μου να είμαι μόνη.

Κανένας έναντι του έρωτα και της συντροφικότητας, δε θα διάλεγε τη μοναξιά. Αλλά εσύ ήσουν εκείνος ο ένας, που με έκανε να την αφήσω πίσω, γιατί μου έμαθες πως η πραγματική αγάπη σου γεμίζει την ψυχή. Ξυπνάς, σκέφτεσαι τον άλλο, χαμογελάς όλη μέρα και νιώθεις πως είσαι πλήρης. Δε σου λείπει απολύτως τίποτα.

Μπορεί να είναι παράλογα για κάποιον όλα αυτά, μπορεί και αμετροεπή. Ο έρωτας όμως είναι της υπερβολής. Είναι αχόρταγος κι άπληστος. Δεν επαναπαύεται σε ημίμετρα και δε γνωρίζει από όρια. Μόνο όταν αφήσεις πίσω σου όλη τη λίστα με τα «όχι» και τα «ναι» σου στις σχέσεις, τότε είσαι με το σωστό άνθρωπο, που κάνει την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά.

Γράφει η Εύα Αροτσίδου



Πηγή : pillowfights.gr