Χρειάζεται η Παγκόσμια Ημέρα του Ανδρα;

Σήμερα Κυριακή 19 Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Ανδρα. Την πήρατε είδηση; Και αν ναι, Θα τη γιορτάσετε;

Εδώ που τα λέμε, αναρωτιέται κανείς τι γιορτάζουμε αυτή τη μέρα. Τους άνδρες, σε αντίθεση με τις γυναίκες που έχουν τη δική τους Παγκόσμια Ημέρα στις 8 Μαρτίου; Τους άνδρες που αναζητούν νέους τρόπους για να είναι άνδρες;

Είναι δύσκολο ν’ απαντήσεις, γιατί η λογική της Παγκόσμιας Ημέρας του Ανδρα (ΠΗΑ) είναι αρκετά πιο θολή από εκείνη της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας. Η προέλευση αυτής της ημέρας είναι σαφώς πολιτική, καθώς συνδέει τους αγώνες των γυναικών με το εργατικό κίνημα, ενώ σε διεθνές επίπεδο στόχο έχει να τιμηθούν τα επιτεύγματα των γυναικών και να ανανεωθεί ο αγώνας για ίσα δικαιώματα παγκοσμίως.

Τι σημαίνει όμως η Παγκόσμια Ημέρα του Ανδρα; Είναι κάποιο είδος ανταπάντησης – αφού εκείνες έχουν τη μέρα τους, θα έχουμε κι εμείς τη δική μας; Ανοησίες. Στο κάτω κάτω, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αναγνωρίζει τον αποκλεισμό που υφίστανται οι γυναίκες και απαιτεί εντονότερη προσπάθεια για ισοτιμία. Από αυτή τη σκοπιά, έχουμε Παγκόσμια Ημέρα του Ανδρα τις άλλες 364 ημέρες του χρόνου. Εδώ στις ΗΠΑ, ο Φεβρουάριος είναι ο Μήνας της Μαύρης Ιστορίας. Χρειαζόμαστε μήπως και ένα Μήνα Λευκής Ιστορίας ή μήπως αρκούν οι άλλοι 11;

Και όμως, υπάρχει μια μερίδα θιασωτών της ΠΗΑ που ισχυρίζονται ακριβώς αυτό. Ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ανδρών διαβεβαιώνουν ότι πρέπει να υπάρχει μία ημέρα αφιερωμένη στην αναγνώριση των διάφορων τρόπων με τους οποίους καταπιέζονται οι άνδρες.

Το ιστορικό της ΠΗΑ δείχνει ότι εξαρχής υπήρχε ένα πιο εποικοδομητικό σκεπτικό. Τα «εγκαίνια» της ΠΗΑ έγιναν στο Τρινιντάντ το 1999, και σήμερα πάνω από 60 χώρες έχουν αναγνωρίσει τους στόχους της όσον αφορά τη βελτίωση της ζωής των ανδρών, με εστίαση σε ζητήματα της ανδρικής υγείας, στην ανάπτυξη των αγοριών, στις οικογενειακές σχέσεις και στην προώθηση της ισοτιμίας των φύλων (είναι ενδιαφέρον ότι ο στόχος αυτός έχει τονιστεί περισσότερο τα τελευταία χρόνια, ίσως ως αντίδραση στην προσπάθεια των «αντιφεμινιστών» να υφαρπάξουν την ΠΗΑ). Πιθανόν, όμως, να υπάρχει ένας καλύτερος δρόμος για την επίτευξη των στόχων της ΠΗΑ.

Εδώ και δεκαετίες, το ίδρυμα Ms Foundation στις ΗΠΑ έχει υποστηρίξει αυτό που αποκαλείται «Take our daughters to work day» («Ας πάρουμε τα κορίτσια μας στον χώρο δουλειάς μας»). Η ιδέα ήταν να απομυθοποιήσουμε τον χώρο εργασίας για τα κορίτσια, έτσι ώστε να μπορούν να οραματίζονται τη ζωή τους ως εργαζόμενες. Οι γονείς φέρνουν τις κόρες τους στη δουλειά τους, όπου συχνά οργανώνονται εκδηλώσεις, συνήθως με την υποστήριξη των εταιρειών. Ακολούθησαν παράπονα ότι αυτό απέκλειε χωρίς λόγο τα αγόρια, κι έτσι τώρα έχουμε την Ημέρα «Πάρε τις κόρες σου και τους γιους σου στη δουλειά». Αναρωτιέμαι, όμως, αν πράγματι τα αγόρια χρειάζονται ενθάρρυνση για να οραματιστούν τον εαυτό τους ως εργαζόμενο.

Ισως, λοιπόν, να μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε την Ημέρα του Ανδρα με κάτι λιγάκι διαφορετικό. Ενας φίλος πρότεινε να το βαφτίσουμε «Παγκόσμια Ημέρα του Γιου». Μία Κυριακή κάθε χρόνο οι πατέρες θα καλούν τα αγόρια τους στο ίδιο τους το σπίτι, για να μάθουν δεξιότητες όπως το καθάρισμα, το μαγείρεμα, το πλυντήριο, η φροντίδα του μωρού – δεξιότητες που τα αγόρια αναπόφευκτα θα χρειαστούν. Ετσι όπως απομυθοποιούμε τον χώρο εργασίας για τα κορίτσια, ας απομυθοποιήσουμε το σπίτι για τα αγόρια, για να γίνουν μεγαλώνοντας αυτό που λένε ότι θέλουν: αυτόνομοι και ικανοί να ζουν μόνοι τους, αλλά επίσης σύζυγοι ή σύντροφοι σε ισότιμες σχέσεις και γονείς που ξέρουν να φροντίζουν τα παιδιά τους.

Ξέρω τι θα πείτε: «Ποιος θα διδάξει τους πατεράδες να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα;». Συμφωνώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία και sites στο Διαδίκτυο που μπορούν να διδάξουν τέτοιες δεξιότητες. Τι καταπληκτική ευκαιρία σύνδεσης πατέρα και γιου – αμφότεροι να μαθαίνουν πώς να κάνουν τις τόσο απαραίτητες δουλειές του νοικοκυριού! Τι ωραία που σιδέρωσες, Τζον!

Δεν αγνοώ ότι μια τέτοια Ημέρα του Γιου θα απέκλειε όσους δεν έχουν πατέρα ή γιο. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα μπορούσαν να βρεθούν άλλες δραστηριότητες που προωθούν την ισότητα στο σπίτι και στη δουλειά.

Ισως όλα αυτά να είναι πολύ φιλόδοξα. Πάντως, χωρίς μια ρητή εστίαση της ΠΗΑ στην υποστήριξη της ισότητας των φύλων, η γιορτή αυτή φαίνεται πολύ άμορφη, πολύ επιδεκτική παρερμηνείας.

Ας είναι. Σε λίγο θα έρθει στο σπίτι ο 15χρονος γιος μου. Εχω μια υπέροχη συνταγή για λαζάνια που μπορούμε να μαγειρέψουμε μαζί.

 

Πηγή : kathimerini.gr