Σε θαυμάζω κι αυτό είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό

Ως άνθρωπος της υπερβολής πάντα μεγεθύνω τα συναισθήματά μου. Είτε τα δραματοποιώ είτε τα εκθειάζω. Δεν μπορώ να σου απαντήσω με απόλυτη βεβαιότητα, τι είναι αυτό που αγαπώ πιο πολύ πάνω σου. Δεν ξέρω, αν διακρίνω κάποια χαρακτηριστικά σου ή σε αγαπώ συνολικά για όλα σου τα χαρίσματα και τα ελαττώματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε θαυμάζω. Σε θαυμάζω γι’ αυτό που είσαι, γι’ αυτό που καλά κρύβεις μέσα σου, γι’ αυτό που ακόμη και τώρα προσπαθείς να γίνεις.

Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα απ’ το θαυμασμό κι εγώ όταν σ’ αντικρίζω -επίτρεψέ μου να υπερβάλλω λίγο- αισθάνομαι δέος. Είναι ένα περίεργο συναίσθημα ή μάλλον πολλά συναισθήματα, που μπλέκονται μέσα μου και μ’ αφήνουν να μένω συχνά άφωνη, απλώς να σε χαζεύω.

Ο έρωτας περνά με τα χρόνια κι είναι φυσικό επακόλουθο ν’ αναπτύσσεις άλλα συναισθήματα που σε δένουν με τον άνθρωπό σου. Ο θαυμασμός είναι ένα απ’ αυτά κι αισθάνομαι τυχερή που με κάνεις και σε θαυμάζω κάθε μέρα όλο και περισσότερο, όχι επιτηδευμένα, αλλά όντας ο εαυτός σου. Για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό.

Σε θαυμάζω για την ευγένεια και τη γλυκύτητα του χαρακτήρα σου. Δε χρειάζεται να γνωρίζεις κάποιον για να του φερθείς καλά, τον αντιμετωπίζεις λες και είναι γνωστός σου, τον χαιρετάς με εγκαρδιότητα και πάντα έχεις ένα χαμόγελο για κάθε περίσταση.

Σε θαυμάζω, γιατί ποτέ δε σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, αλλά φοράς συχνά-πυκνά τα παπούτσια των άλλων, φίλων και συνεργατών σου και γίνεσαι το στήριγμά τους όταν σε χρειάζονται. Σε θαυμάζω, γιατί βάζεις πλάτες για να εκπληρώσουν πολύ δικοί σου άνθρωποι τα όνειρά τους και ξέρω ότι η βαθύτερη σκέψη σου προέρχεται από δικά σου σκληρά βιώματα, όταν χρειάστηκες βοήθεια και δεν είχες κάποιον να σου απλώσει το χέρι.

Σε χαίρομαι και σε θαυμάζω, όταν προσπαθείς κάθε μέρα να γίνεσαι σοφότερος και να θέτεις νέους στόχους. Όταν αποφασίζεις να εκπληρώσεις το όνειρό σου, να σπουδάσεις εκ νέου ένα νέο αντικείμενο που σε ιντριγκάρει, σε μια ηλικία που άλλοι έχουν τελειώσει τις σπουδές τους και δε θέλουν να γυρίσουν στα θρανία. Σε θαυμάζω, γιατί κάθε δυσκολία που σου έφερε η ζωή τη μετέτρεψες σε μάθημα για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.

Σε θαυμάζω, γιατί αγαπάς τα παιδιά και γίνεσαι κι εσύ παιδί όταν ενθουσιάζεσαι με κάτι, όπως όταν βλέπεις γραβάτες στο trendhim και δεν ξέρεις ποια να διαλέξεις. Σε θαυμάζω, γιατί πάντα προσπαθείς να στέκεσαι στο ύψος σου και να είσαι αξιοπρεπής, όσο άσχημα και να έχεις διαπληκτιστεί με κάποιον. Αντιμετωπίζεις τα πάντα με μια φαινομενική απάθεια κι αδιαφορία, που λίγοι μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι είναι η άμυνά σου.

Σε θαυμάζω, γιατί η ζωή σου είναι μουσική κι αλμύρα, περιπέτεια και δράση, αγάπη και προσφορά, φως και σκοτάδι. Είσαι ένας άνθρωπος των εναλλαγών, που δε σε κάνει ποτέ να βαριέσαι, αλλά πάντα ν’ απορείς για την επόμενη κίνησή του.

Να σου πω κι ένα μυστικό; Σε θαυμάζω ακόμη περισσότερο, όταν μαλώνουμε και δε μιλάς. Όταν παίρνεις το χρόνο σου για να δεις την κατάσταση από απόσταση και ν’ αποφασίσεις ήρεμα τι πρέπει να πεις και τι να κάνεις. Είναι ένα χαρακτηριστικό που εγώ δεν το έχω κι ακόμη το καλλιεργώ.

Σε θαυμάζω για την απλότητα με την οποία μου φτιάχνεις τη μέρα, για την αισιόδοξη οπτική της ζωής που μου μεταδίδεις, για τις σφιχτές αγκαλιές που μου χαρίζεις χωρίς να τις ζητήσω, για τις ευχές που μου δίνεις απλόχερα όταν δεν περιμένω να τις ακούσω, για τον αθόρυβο τρόπο που μ’ αγαπάς, χωρίς φανφάρες και πολλά-πολλά, αλλά με ουσία. Γιατί με χαζεύεις και χαμογελάς. Σε θαυμάζω, γιατί είσαι υπέροχος άνθρωπος.

Σε θαυμάζω για όλα αυτά που είσαι και για όλα αυτά που με κάνεις να νιώθω. Σε θαυμάζω, γιατί με αλλάζεις και μ’ εμπνέεις χωρίς καν να το προσπαθείς. Σε θαυμάζω, γιατί θα ήθελα να σου μοιάζω, έστω και στο ελάχιστο. Σε θαυμάζω για τον τρόπο που μ’ αγαπάς κι αυτό είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό μεταξύ δυο ανθρώπων. Ο θαυμασμός γεννά τη σπίθα, εκείνος θεριεύει τη φωτιά, εκείνος μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.

Συνέχισε να είσαι ο εαυτός σου, για να έχω κάποιον να θαυμάζω. Για να γίνομαι καλύτερη.

Γράφει η Αναστασία Νάννου



Πηγή : pillowfights.gr