Δε λες ποτέ «όχι» σε μια δυνατή χημεία

Χημεία∙ μια λέξη τόσο γνώριμη και χιλιοειπωμένη στην καθημερινότητά μας. Δεν είναι το μάθημα «Χημείας», που για κάποιους ήταν αγαπημένη εκείνη η σχολική ώρα, αλλά και για κάποιους το πιο βαρετό γεγονός που θα έπρεπε να υποστούν. Πάντως και τα δυο έχουν ένα κοινό σημείο, έχουν να κάνουν με μια ανταλλαγή υγρών. Σε μια άλλη εκδοχή στο ερωτικό κομμάτι η χημεία είναι το «Α και το Ω» στις σχέσεις.

Το θες, όπως και να έχει. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το εξηγήσεις, σε πηγαίνει με τέτοια φόρα και κατεύθυνση που δεν υπολογίζεις αν είναι λάθος ή σωστό. Είναι η συμπεριφορά σου, που δε χωράει κριτική κι όποιος τολμήσει να σου φέρει αντίρρηση, απλά του επιτίθεσαι για να υπερασπιστείς αυτόματα τον άλλον∙ αυτόν τον ένα που έχει γίνει για σένα ο κόσμος σου.

Δεν έχει σημασία αν αυτό που βιώνεις είναι απόλυτα μη τοξικό κι υγιές. Δεν υπολογίζεις κανέναν, ούτε καν τους άμεσα δικούς σου ανθρώπους, γονείς, κολλητούς και φίλους. Θες απλά να το ζήσεις. Ναι, χτίζεις το αύριο με αυτόν τον άνθρωπο κι ελπίζεις σε μια όμορφη ζωή. Κάποιες από αυτές τις καταστάσεις έχουν την ομαλή εξέλιξη που επιθυμείς και κάποιες παραμένουν μονάχα απωθημένα.

Η χημεία είναι αυτή που σε υποτάσσει και την αναζητάς. Οι σύντροφοι μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά ένας θα είναι αυτός με τον οποίο θα ταυτιστείς μαζί του. Θα είναι η επικοινωνία, η εγκεφαλική διέγερση κι η απόλυτη κορύφωση στο σεξ. Δεν υπάρχει μέτρο ούτε αυτοσυγκράτηση. Βγαίνει από μέσα σου αβίαστα και το ακολουθείς, χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες. Δεν τη συναντάς εύκολα, είναι στιγματισμός αυτό και πάντα θα μιλάς για εκείνον τον άνθρωπο.

Μην αφήσεις ποτέ αυτή τη χημεία να φύγει, είναι η γενέτειρα μιας υγιούς σχέσης. Ακόμα κι αν δεν είναι όμως, να της δώσεις τον κατάλληλο χρόνο να ωριμάσει. Όλα γίνονται στο χρόνο που πρέπει και κάποιοι άνθρωποι λειτουργούν ετεροχρονισμένα. Είτε τη δεδομένη στιγμή δεν έχουν τη στοιχειώδη ωριμότητα για να διαχειριστούν τη συγκεκριμένη κατάσταση είτε είναι απορροφημένοι σε άλλους εξωτερικούς παράγοντες. Μπορεί απλώς να είναι μπλοκαρισμένοι συναισθηματικά.

Να δώσεις το χρόνο στον άλλον να καταλάβει όλο αυτό που γίνεται. Όλα αυτά τα «φύγε-έλα» είναι συνέπειες της χημείας που δένουν και τον απέναντι κι είναι δύσκολο και για τον άλλον να ξεφύγει από αυτά τα δεσμά. Νιώσε ασφάλεια γιατί αυτό δε συμβαίνει με τον κάθε σύντροφο που μπορεί να συναντήσει στη ζωή του.

Δεν παίζεις με τη χημεία. Είναι μια κατάσταση που θα τη θυμάσαι έντονα και θα είναι αιτία να επιστρέφεις. Σκέψου πως εκπέμπετε στα ίδια μήκη κύματος και δώσε μία ακόμα ευκαιρία. Δείξε κατανόηση, μη λειτουργήσεις σπασμωδικά ούτε εκδικητικά, γιατί το θες αυτό το άτομο, ακόμα κι αν τον τρόμαξε όλο αυτό το έντονο στην αρχή και το έβαλε στα πόδια. Ακόμα κι αν είναι αργά, ακόμα κι αν έχεις προχωρήσει τη ζωή σου. Αλήθεια τώρα, προχώρησες; Ή απλά παίζεις το θέατρο του παραλόγου;

Αναρωτήσου, πόσο έχεις εισχωρήσει στο πετσί του ρόλου που λέγεται «παρακάτω» ή απλά βιώνεις μια εικονική κατάσταση. Μια εξαναγκαστική επιλογή, γιατί εκείνος αποχώρησε κι έπρεπε κι εσύ να κάνεις το ίδιο. Αν αποδεχτείς πως ουσιαστικά έχεις μείνει εδώ, γιατί αυτή η χημεία δε σε άφησε ποτέ να ηρεμήσεις απ’ τις σκέψεις και τα βράδια πίνεις στο όνομα του πόθου σου, τότε άσ’ τα όλα κι ακολούθησε την καρδιά σου.

Τίποτα δεν τελείωσε, όσο αυτές οι έντονες στιγμές που έζησες έχουν μείνει ανεξίτηλες και στους δυο σας, είναι ουσιαστικά αρκετός λόγος για να το ζήσετε ξανά. Γιατί η χημεία έχει εντάσεις και συνήθως δε κυλάει αρμονικά. Είναι μια έκρηξη, που όσο επαναλαμβάνεται στον ίδιο ρυθμό δε χάνεται.

Θα παραμείνει έντονη παρουσία στις σκέψεις και θα λειτουργήσει υπόγεια κατά κάποιο τρόπο μέχρι να εμφανιστούν και τα πρώτα συναισθήματα. Πρώτα η έλλειψη κι έπειτα όλα τα υπόλοιπα. Το «κατακάθι» της χημείας πάντα θα σε στοιχειώνει και πάντα θα θυμάσαι το άτομο που κάηκες για χάρη του μέχρι το τέρμα. Δεν ήταν, όμως, το τέρμα αυτό, είναι μια παύση, ένα διάλειμμα, που το περιμένει συνέχεια.

Ακολούθησέ την και για κανέναν λόγο μην την αφήσεις να χαθεί. Γεννιέται ένα σημάδι στην καρδιά σου που δε θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Αφέσου στα δίχτυα της και θα δεις, πως αυτή η χημεία έδωσε ζωντάνια στη ζωή σου. Τότε θα καταλάβεις και θα εξηγήσεις γιατί η συμπεριφορά σου ήταν παρορμητική, αυθόρμητη κι άκρως παιδιάστικη.

Όταν θα ζεις μια άλλη κατάσταση, πιο βατή, με ήσυχους ρυθμούς, θα θες διακαώς να την ανταλλάξεις με οποιοδήποτε κόστος για να ζήσεις εκείνες τις στιγμές. Τις στιγμές, που ένιωθες το αίμα στις φλέβες σου να καίει και την καρδιά σου να χτυπάει τόσο δυνατά που κάθε φορά νόμιζες πως σε ‘παιρναν όλοι χαμπάρι.

Δεν υπήρχε άνθρωπος, φίλος κι αδερφός για να σε συνετίσει. Ήταν αυτό το υγρό στοιχείο, που έρεε σε αφθονία μέσα σου και δεν υπήρχε ούτε μια απειροελάχιστη πιθανότητα να το αλλάξεις. Σίγουρα είσαι εθισμένος και θέλεις να το ξαναζήσεις.

Πλέον, έχεις λάβει τις αποφάσεις σου, ότι αυτή τη φορά, όταν το ξανασυναντήσεις, δε θα το αφήσεις να χαθεί απ’ τη ζωή σου. Είναι το «αλάτι» της και θα το παλέψεις μέχρι κόκαλο γιατί ο εθισμός είναι πιο καταστρεπτικός μετά την αποτοξίνωση. Είσαι έτοιμος;

Γράφει η  Αλεξάνδρα Τσότσου

Πηγή : pillowfights.gr