Γιατί πρέπει να επενδύσουμε στο συναίσθημα και στον έρωτα;

Οφείλω να ομολογίσω ότι με δισταγμό άρχισα να γράφω για ένα τόσο περίπλοκο και αμφιλεγόμενο θέμα. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις που περιλαμβάνουν την γονεακή αγάπη μέχρι την φιλική, συναδελφική και ερωτική, αποτελούν ένα απο τα πιο περίπλοκα και ασταθή θέματα της ανθρωπότητας.

Οι σχέσεις αυτές συνδέονται στενά με επιστήμες και ανθρώπινες προσωπικές εμπειρίες, διακυμάνσεις και ανάγκες. Έχουν να κάνουν με χημικές συστάσεις, με σωστό συγχρονισμό, με όμορφες και άσχημες εμπειρίες και γνώσεις, με αισθήματα και εσωτερικές κυρίως διαμάχες, με ψυχολογικές μεταπτώσεις. Είναι γενικότερα ένα ρίσκο το οποίο ανήκει στην προσωπική επιλογή του καθενός να το πάρει.

Αναμφίβολα όμως οι ερωτικές σχέσεις είναι αυτές που μετακινούν γη και ουρανό. Είναι αυτές για τις οποίες έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα, που έχουν επιδωθεί οι μεγαλύτερες τιμωρίες και έχουν γραφτεί τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα.

Τον έρωτα λοιπόν μπορεί να τον συναντήσουμε παντού.

Συνήθως έρχεται απροειδοποίητα. Εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Και εννοείται πως δεν αναφέρομαι στα εφήμερα φλερτ που συνήθως είναι και προγραμματισμένα να γίνουν, που τις πλείστες φορές τα επιδιώκουμε για λόγους αυταρέσκειας, αυτο-επιβεβαίωσης, προσωπικής σιγουριάς και -κακά τα ψέματα- για τη σεξουαλική μας διέγερση. 

Μιλάω για τον έρωτα. Που ίσως στις μέρες μας να ακούγεται ουτοπικό και ‘’ξενέρωτο’’ αλλά υπάρχει. Είναι κάπου εκεί έξω και μάλιστα βρίσκεται σε αφθονία. Υπάρχει για όλους και ίσως να είναι από τα λίγα θεωρητικά πράγματα που παραμένει αγνός και αυθεντικός όταν και να εμφανιστεί στις ζωές μας. Η ανθρώπινη τάση να τα ξεπουλάει όλα δεν έχει αγγίξει τον έρωτα μέχρι στιγμής.

Πόσο δύσκολο είναι όμως να τον κρατήσουμε όταν αυτός έρθει;

Έχοντας υπόψιν ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που δεν έχουν τον ίδιο χαρακτήρα με μας και δεν σκέφτονται το ίδιο πόσο είμαστε σε θέση να το δεχτούμε αυτό και να κάνουμε υποχωρήσεις κάνοντας πέρα εγωισμούς και ανασφάλειες. Σε αυτήν την ερώτηση μπορεί να απαντήσει ο καθένας ξεχωριστά στον εαυτό του. 

Εναπόκειται σε προσωπικές εμπειρίες και σκέψεις. Αυτό που μπορώ να πω εγώ εφόσον το έχω βιώσει και παρατηρήσει σε άλλους ανθρώπους είναι ότι το τραγικό της όλης υπόθεσης, είναι ότι πλέον οι άνθρωποι επιλέγουμε τη δυστυχία και τη μοναξιά για να κρατήσουμε το ‘’εγώ’’ και την προσωπική μας ‘’τιμή’’ στα ύψη.

Δεν παλεύουμε πλέον για κάτι που αγαπάμε.

Δεν έχουμε τα κότσια να το κάνουμε γιατί η μοντέρνα ζωή απαιτεί άλλα πιο in-fashion στοιχεία να την συγκροτούν. Μια άριστη δουλειά, ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο, ένα τεράστιο σπίτι με εξοχικό δίπλα στη θάλασσα και στα πιο must μπαράκια, και υπέρογκα ποσά στις τράπεζες γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε ο Στιβ Τζομπς θα αποκτήσει έμπνευση για την δημιουργία του νέου i-phone για να τρέξουμε να το αγοράσουμε, δείχνοντάς το σε ανθρώπους για τους οποίους μόνο αντιπάθεια νιώθουμε.

Ο έρωτας υπάρχει, είναι γύρω μας, υπάρχει άφθονο για όλους μας δεν ανήκει όμως σε όλους μας.

Ο υπέρμετρος εγωισμός καραδοκεί για να μας τον πουλήσει σε εξευτελιστική τιμή με ένα αναπάντεχο κι ευχάριστο πολλές φορές δάνειο αλλά εκεί που δεν το περιμένεις συνεργάζεται με τον πειρασμό, μας κουράζει και μας αδειάζει πνευματικά, όχι όμως συναισθηματικά. Στο συναίσθημα τουλάχιστον επενδύσαμε σωστά. Τουλάχιστον, όσοι το έκαναν αυθεντικά κι όχι κατ’ ανάγκη. Το δάνειο που μας δίνει μας το χρεώνει πολύ χειρότερα αργότερα. 

Εκεί που ο άνθρωπος επενδύει στον εαυτό του μέσω του έρωτα όμως, δεν κινδυνεύει από κάτι τέτοιο. Κι εκεί που όλα καταρρέουν συνήθως ρίχνουμε το φταίξιμο στον άλλο. Δεν προσπαθούμε να δούμε όμως το τι έφταιξε. Τι συνέβη και κρατήσαμε αυτή τη στάση. Πόσο ξεγελάσαμε τους εαυτούς μας.. Και για πόσο ακόμα θα τους ξεγελάμε.

Είναι γελοίο. Θεωρούμαστε το ανώτερο είδος στο ζωικό βασίλειο κυρίως για την πνευματική μας ανωτερότητα και την χρήση της λογικής παρόλα αυτά όμως φτάσαμε να λειτουργούμε χωρίς αυτά. Η πιο πάνω περιγραφή είναι όντως αυτή που σε μεγαλύτερο ποσοστό κυριαρχεί ανάμεσα στους ανθρώπους.

Βγείτε έξω, ερωτευτείτε.

Αφήστε κάθε ανασφάλεια και κάθε εγωισμό έξω από την συναισθηματική σας αύρα. Δώστε στον εαυτό σας ευκαιρίες να αγαπήσει και να αγαπηθεί όπως του αξίζει. Αισθανθείτε. Δεν υπάρχει χρόνος για εγωισμούς. Κάντε υποχωρήσεις και εκτιμήστε τους ανθρώπους που έχετε δίπλα σας. Μην κρίνετε. Η τροφή θρέφει το σώμα, η αγάπη θρέφει την ψυχή με τον έρωτα να βρίσκεται στην κορυφή των πρωτεϊνών. 

Φανταστείτε να περνά η ζωή μπροστά από τα μάτια σας και να μην μπορείτε να τραφείτε συναισθηματικά. Θα γίνεται όλοι κενοί, ψυχικά άδειοι. Η ζωή θα φαίνεται όλο και πιο μάταιη. Είμαι ευγνώμων που μπορώ να εκφράσω την γνώμη μου γράφοντας και δεν το κάνω απλά για να το κάνω. Είναι μία πρόκληση για να βοηθήσω άλλους ίσως και τον εαυτό μου να δούμε πιο ξεκάθαρα ότι όσες πληγές και να κουβαλάει κανείς, αξίζει να ζει για τον έρωτα. 

Αξίζει να επενδύσει στο συναίσθημα. Καμία τράπεζα και κανένα χρηματιστήριο δεν θα το κάνει αυτό κι ούτε θα το προτείνει. Ίσως γιατί εκεί δεν χωράει κανένα συναίσθημα. Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας και ίσως αργότερα οι μετοχές της αγάπης σας δοθούν πίσω απλόχερα.

Πηγή : studentlife.com.cy