Το προαναγγελθέν πραξικόπημα
Ο τίτλος ήταν εντυπωσιακός. Σήμερα λέμε και προφητικός: «Θα γίνει πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν στην Τουρκία»; Το άρθρο πρωτοδημοσιε...
https://to-synoro.blogspot.com/2016/07/pro-paksikopima.html
Ο τίτλος ήταν εντυπωσιακός. Σήμερα λέμε και προφητικός: «Θα γίνει πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν στην Τουρκία»; Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του «American Enterprise Institute» στις 24 Μαρτίου 2016 για να αναδημοσιευθεί την επόμενη εβδομάδα στο ειδησεογραφικό περιοδικό “Newsweek”.
Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Στις 30 Μαΐου, το αμερικανικό περιοδικό «Foreign Affairs», που απηχεί τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ , δημοσίευε άρθρο με τίτλο: «Το επόμενο πραξικόπημα στην Τουρκία –Πως οι αποδυναμωμένοι στρατηγοί μπορούν να αντιδράσουν».
Το πρώτο άρθρο που υπέγραφε ο Michael Rubin επισήμαινε: «Δεν είναι μόνον ότι χειροτερεύει η κατάσταση ασφάλειας στην Τουρκία, μέσα από κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά και η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει με το ιδιωτικό χρέος να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ο ίδιος διατάζει να φυλακισθούν αντιπάλους, καταδιώκει δημοσιογράφους και αντιπολιτευόμενες εφημερίδες ενώ χτίζει παλάτι με το όνειρο να γίνει σουλτάνος... Η διαφθορά βασιλεύει… Ο γιος του Μπιλάλ έχει καταφύγει στην Ιταλία με πλαστό διπλωματικό σαουδαραβικό διαβατήριο εν μέσω σκανδάλου ξεπλύματος βρόμικου χρήματος…
»Τα ξεσπάσματά του προκαλούν τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ενώ ακόμη και μέλη του κόμματός του μιλούν ότι καταλαμβάνεται από αυξανόμενη παράνοια. Μέχρι του σημείου να θέλει να τοποθετήσει αντιαεροπορικούς πυραύλους για την προστασία του προεδρικού παλατιού.
Οι Τούρκοι πολίτες και οι στρατιωτικοί πιστεύουν ότι οδηγεί την Τουρκία στα βράχια...».
Και ο αρθρογράφος αναρωτιέται: «Αν τελικά αντιδράσουν οι Τούρκοι στρατιωτικοί για να διώξουν τον Ερντογάν και φυλακίσουν το εσωτερικό περιβάλλον του. Θα τα καταφέρουν; Επειδή πραξικοπηματίες θα προσπαθήσουν να κατευνάσουν την έντονη αντίδραση των υπέρμαχων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε Ευρώπη και ΗΠΑ και τις επικρίσεις της κοινωνίας των Τούρκων πολιτών ελευθερώνοντας αμέσως τους φυλακισμένους δημοσιογράφους και τους πανεπιστημιακούς και αποδίδοντας τις κατασχεμένες εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους».
«Ούτε η ευρωπαϊκή αλλά ούτε η αμερικανική κοινή γνώμη θα έβλεπε με συμπάθεια την εκτέλεση του Ερντογάν, του γιού του και του γαμβρού του ή των κυριότερων συνεργατών του. Θα τους ικανοποιούσε όμως μια δίκη για διαφθορά»…
Να θυμίσουμε ότι στην εξαγγελία των πραξικοπηματιών, υπήρχε αναφορά στους φυλακισμένους δημοσιογράφους και στα Μέσα που έκλεισε ο Ερντογάν»…
Και το άρθρο καταλήγει με την πρόβλεψη πως οι πραξικοπηματίες δεν θα αντιμετώπιζαν σημαντικά επακόλουθα, όπωςο αλ-Σίσι στην Αίγυπτο»…
Στις 30 Μαΐου, η Gönül Tol που διευθύνει το Ινστιτούτο της Μέσης Ανατολής, «Κέντρο Τουρκικών Μελετών» αλλά είναι και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο GeorgeWashington, έγραφε στο «ForeignAffairs»: «Οι (Τούρκοι) στρατιωτικοί έχουν πολλούς λόγους να τα βάλουν με τον Ερντογάν. Στο μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής ιστορίας είχαν μεγάλη ανάμειξη στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας.
Πραγματοποιώντας τέσσερα πραξικοπήματα, υποχρεώνοντας πολλού πολιτικούς ηγέτες να παρατηθούν και εμφανιζόμενοι ως αδιαμφισβήτητοι φρουροί της κοσμικής δημοκρατίας. Από την άνοδό τους την εξουσία το 2002, με κάθε τρόπο (ο Ερντογάν) προσπάθησε να μειώσει την επιρροή των στρατιωτικών και της στρατιωτικής δικαιοσύνης. Άλλο ένα πλήγμα είχαν δεχθεί οι στρατιωτικοί όταν το 2007, τον είχαν προειδοποιήσει να μην προωθήσει τον Αμντουλάχ Γκιουλ στη θέση του προέδρου, επειδή είχε διατελέσει μέλος ισλαμικού κόμματος.
Ύστερα προέκυψε το σκάνδαλο συνωμοσίας Εργκενεκόν που συνέδεε αστυνομικούς δικαστικούς και στρατιωτικούς με τον κληρικό Fethullah Gulen που ζει στις ΗΠΑ…
Αλλά η μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στην κυβέρνηση του ΑΚΡ και τους στρατιωτικούς διαμορφώθηκε με τις μαζικές παραιτήσεις της ανώτατης στρατιωτικής διοίκησης τον Ιούλιο του 2011. Όταν ο ειδικός σε τουρκικά ζητήματα Henri Barkeyείχε γράψει: «Ήταν η ημέρα που οι στρατιωτικοί πέταξαν την πετσέτα»…
«Κι ο Ερντογάν συνεχίζει να παίζει με τη φωτιά προσπαθώντας να καθοδηγεί τους στρατιωτικούς (στον πόλεμο εναντίον των Κούρδων) προκαλώντας τους να θυμηθούν τις παλιές τους συνήθειες να αναμειγνύονται στα πολιτικά πράγματα»… Εάν ο Ερντογάν απαντήσει με βίαιη αστυνομική καταστολή και δημιουργηθεί μεγαλύτερο χάος και αιματοχυσία, θα υπάρξει λαϊκή απαίτηση προς τους στρατηγούς να αναλάβουν δράση»…
Παραθέτω τα δύο αυτά άρθρα την επομένη του αποτυχημένου πραξικοπήματος, όχι για τη δημιουργία εντυπώσεων, αλλά για δεύτερες σκέψεις...
Και μία «μικρή είδηση», που πέρασε απαρατήρητη: Αποδοκίμασε το πραξικόπημα και ο Ακιντζί
Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, αποδοκίμασε την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία. Ο Ακιντζί δήλωσε ότι οποιαδήποτε αντιδημοκρατική πράξη οπουδήποτε στον κόσμο είναι απαράδεκτη. Η Τουρκία, η οποία έχει στενές σχέσεις με τον τουρκοκυπριακό «λαό», κατά την έκφραση του θα πρέπει, τόνισε ο Ακιντζί, «να συνεχίσει το δρόμο της με πολυφωνία, με αρχές και δημοκρατία και είναι σημαντική η επίλυση των προβλημάτων σε αυτό το πλαίσιο τόσο για την Τουρκία όσο και για την περιοχή».
Η δήλωση αυτή έγινε σε μια στιγμή που μάχες μεταξύ αντιμαχόμενων ομάδων του τουρκικού στρατού μαίνονταν στην Τουρκία και ο Ακιντζί βρίσκεται σε μια περιοχή όπου στρατοπεδεύουν οι 43.000 Τούρκοι του κατοχικού στρατεύματος στη Βόρεια Κύπρο.
Και ο νοών, νοήτω…
Καλή νύχτα μας.
Κώστας Μπετινάκης.
Στις 30 Μαΐου, η Gönül Tol που διευθύνει το Ινστιτούτο της Μέσης Ανατολής, «Κέντρο Τουρκικών Μελετών» αλλά είναι και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο GeorgeWashington, έγραφε στο «ForeignAffairs»: «Οι (Τούρκοι) στρατιωτικοί έχουν πολλούς λόγους να τα βάλουν με τον Ερντογάν. Στο μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής ιστορίας είχαν μεγάλη ανάμειξη στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας.
Πραγματοποιώντας τέσσερα πραξικοπήματα, υποχρεώνοντας πολλού πολιτικούς ηγέτες να παρατηθούν και εμφανιζόμενοι ως αδιαμφισβήτητοι φρουροί της κοσμικής δημοκρατίας. Από την άνοδό τους την εξουσία το 2002, με κάθε τρόπο (ο Ερντογάν) προσπάθησε να μειώσει την επιρροή των στρατιωτικών και της στρατιωτικής δικαιοσύνης. Άλλο ένα πλήγμα είχαν δεχθεί οι στρατιωτικοί όταν το 2007, τον είχαν προειδοποιήσει να μην προωθήσει τον Αμντουλάχ Γκιουλ στη θέση του προέδρου, επειδή είχε διατελέσει μέλος ισλαμικού κόμματος.
Ύστερα προέκυψε το σκάνδαλο συνωμοσίας Εργκενεκόν που συνέδεε αστυνομικούς δικαστικούς και στρατιωτικούς με τον κληρικό Fethullah Gulen που ζει στις ΗΠΑ…
Αλλά η μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στην κυβέρνηση του ΑΚΡ και τους στρατιωτικούς διαμορφώθηκε με τις μαζικές παραιτήσεις της ανώτατης στρατιωτικής διοίκησης τον Ιούλιο του 2011. Όταν ο ειδικός σε τουρκικά ζητήματα Henri Barkeyείχε γράψει: «Ήταν η ημέρα που οι στρατιωτικοί πέταξαν την πετσέτα»…
«Κι ο Ερντογάν συνεχίζει να παίζει με τη φωτιά προσπαθώντας να καθοδηγεί τους στρατιωτικούς (στον πόλεμο εναντίον των Κούρδων) προκαλώντας τους να θυμηθούν τις παλιές τους συνήθειες να αναμειγνύονται στα πολιτικά πράγματα»… Εάν ο Ερντογάν απαντήσει με βίαιη αστυνομική καταστολή και δημιουργηθεί μεγαλύτερο χάος και αιματοχυσία, θα υπάρξει λαϊκή απαίτηση προς τους στρατηγούς να αναλάβουν δράση»…
Παραθέτω τα δύο αυτά άρθρα την επομένη του αποτυχημένου πραξικοπήματος, όχι για τη δημιουργία εντυπώσεων, αλλά για δεύτερες σκέψεις...
Και μία «μικρή είδηση», που πέρασε απαρατήρητη: Αποδοκίμασε το πραξικόπημα και ο Ακιντζί
Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, αποδοκίμασε την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία. Ο Ακιντζί δήλωσε ότι οποιαδήποτε αντιδημοκρατική πράξη οπουδήποτε στον κόσμο είναι απαράδεκτη. Η Τουρκία, η οποία έχει στενές σχέσεις με τον τουρκοκυπριακό «λαό», κατά την έκφραση του θα πρέπει, τόνισε ο Ακιντζί, «να συνεχίσει το δρόμο της με πολυφωνία, με αρχές και δημοκρατία και είναι σημαντική η επίλυση των προβλημάτων σε αυτό το πλαίσιο τόσο για την Τουρκία όσο και για την περιοχή».
Η δήλωση αυτή έγινε σε μια στιγμή που μάχες μεταξύ αντιμαχόμενων ομάδων του τουρκικού στρατού μαίνονταν στην Τουρκία και ο Ακιντζί βρίσκεται σε μια περιοχή όπου στρατοπεδεύουν οι 43.000 Τούρκοι του κατοχικού στρατεύματος στη Βόρεια Κύπρο.
Και ο νοών, νοήτω…
Καλή νύχτα μας.
Κώστας Μπετινάκης.
Πηγή : zougla.gr