Χημικός ευνουχισμός για τους παιδόφιλους!

Το φαινόμενο της παιδεραστίας, ουδέποτε σταμάτησε κι ουδέποτε περιορίστηκε επαρκώς. 

Οι λογής αποφάσεις που έχουν ληφθεί κατά καιρούς (όπως η δημοσιοποίηση των στοιχείων του εκάστοτε δράστη), έδειξαν πως δε φέρουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα, μιας και ναι μεν υπάρχει ενημέρωση, αλλά αυτό δεν μπορεί να προστατεύσει απαραίτητα τα όποια μελλοντικά θύματα.

Η παιδοφιλία, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είναι μια μορφή ψυχικής ασθένειας. Όπως ο οποιοσδήποτε έλκεται από κάτι που του αρέσει, συνήθως προβλέψιμο και στερεοτυπικό, αλλά κι ενίοτε ακραίο, έτσι κι εκείνοι, αυθόρμητα, αρέσκονται στο να αγγίζουν ή/και να αποπλανούν παιδιά, κυρίως κάτω από 15 χρονών. Συνήθως και οι ίδιοι έχουν υπάρξει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης όταν ήταν μικροί, κάτι που ναι μεν δε δικαιολογεί κάτι, αλλά δείχνει από μακριά πως κι εκείνοι ήταν κάποτε θύματα, που ποτέ δεν έλαβαν τη βοήθεια που χρειάζονταν.

Προφανώς και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αποποιηθείς τις ορέξεις σου και να περιορίζεσαι, ειδικά όταν δεν έχεις επίγνωση του ότι κάνεις κάτι πραγματικά κακό εκείνη τη στιγμή. Ο άνθρωπος άλλωστε, είναι από τη φύση του σεξουαλικό ον και οι ορμόνες του (όπως και η καταπίεση αυτών), παίζουν βασικό ρόλο στο πώς συναναστρέφεται σε μια κοινωνία και το τι κάνει δημόσια και τι πίσω από κλειστές πόρτες.

Ως εκ τούτου, ο χημικός ευνουχισμός, αποτελεί μια αρκετά ικανοποιητική μέθοδο αντιμετώπισης του προβλήματος, μειώνοντας μέσω χορήγησης φαρμάκων τη λίμπιντο και τη σεξουαλική δραστηριότητα. Στόχος της είναι ο αφανισμός της σεξουαλικής επιθυμίας, κάτι που είναι και το θεμιτό, για ευνόητους λόγους.

Από τη δεκαετία του ’50 υπήρχαν μέτρα ενάντια στις σεξουαλικές ορμές τέτοιου είδους, τα οποία εφαρμόστηκαν κυρίως στο δυτικό κόσμο. Η Πολωνία μάλιστα, ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θέσπισε νόμο ο οποίος επιβάλλει το χημικό ευνουχισμό σε άτομα που καταδικάζονται για βιασμό ανηλίκου, ή για ασέλγεια σε μέλος της οικογένειάς τους. Η φαρμακευτική αγωγή συνοδεύεται προφανώς κι από ψυχοθεραπευτική παρακολούθηση, ενώ αυτονόητο είναι πως εκτίεται και η ανάλογη ποινή κάθειρξης. Το ίδιο, με κάποιες παραλλαγές, εφαρμόζει και η Ρωσία, η Εσθονία, η Ινδονησία, η Τσεχία, η Νότια Κορέα όπως και κάποιες πολιτείες των Η.Π.Α.

Κι όμως, ενώ φαντάζει λογικό όλο αυτό σαν κίνηση, πολλές χώρες δεν έχουν ενστερνιστεί ακόμη αυτό το μοντέλο αντιμετώπισης του φαινομένου. Αυτό που προβάλλουν οι περισσότεροι ως δικαιολογία είναι το ηθικό ζήτημα που αφορά το κατά πόσο όλο αυτό καταπατά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτό όμως που δεν αντιλαμβάνονται μερικοί, είναι πως δεν πρόκειται για μια μόνιμη κατάσταση. Δε θα αλλάξει άρδην ο κατηγορούμενος, απλά θα παραποιηθεί για ορισμένο χρονικό διάστημα η σεξουαλική φύση του. Σε αντίθεση με το χειρουργικό ευνουχισμό λοιπόν, που δεν αντιστρέφεται, στην προκειμένη, η λίμπιντο επανέρχεται μόλις λήξει η φαρμακευτική αγωγή. Άπαξ δηλαδή και κριθεί ένοχος, άρα κι επικίνδυνος για την κοινωνία, ο χημικός ευνουχισμός δεν τιμωρεί την πράξη καθεαυτή, αλλά προλαμβάνει ενδεχόμενη παρέκκλιση του δράστη, προστατεύοντας έτσι και τα όποια υποψήφια θύματά του.

Η λογική λοιπόν, είναι η πρόληψη κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η ουσία. Σωφρονισμός δεν υφίσταται μέσω της φυλάκισης κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τα ποσοστά εκείνων που διαπράττουν το ίδιο αδίκημα ξανά, μετά την αποφυλάκισή τους. Εντάξει, σ' αυτό δε φταίει απαραίτητα εκείνος που εκτίει ποινή, αλλά το σύστημα το οποίο δε λειτουργεί καθόλου σωστά, στοιβάζοντας τους «κακούς» όλους μαζί κι ό,τι γίνει. Καλή η απομόνωση, αλλά δε λύνει το πρόβλημα.

Όταν όμως υπάρχει τρόπος να σταματήσει ως ενός σημείου όλο αυτό, η καταπάτηση δικαιωμάτων ανθρώπων που κατ’ εξακολούθηση κακοποιούν ανυπεράσπιστες ψυχές, είναι το λιγότερο που θα έπρεπε ν' απασχολεί μια κοινωνία, που στο σύνολό της καταδικάζει τα πάντα, αλλά στην πράξη δε φαίνεται να προσπαθεί ιδιαίτερα. Το να διαμαρτύρεσαι και μετά απλά να κλείνεις τα μάτια, δεν ωφελεί. Άπαξ και καταστείλεις όμως, έστω και πρόσκαιρα και πάντα υπό την αιγίδα ειδικής ψυχοθεραπείας, το φαινόμενο από τη ρίζα του, τότε μπορεί και να δεις αποτέλεσμα.

Γράφει ο Στέφανος Στεφανόπουλος

Πηγή : pillowfights.gr