Θλίψη Ιανουαρίου! (music video)

Της Λίας Τσάνα

Μέσα στην νύχτα χαζεύω από το παράθυρό μου, τους δρόμους

Πάντα με γοήτευε αυτή η θέα, νιώθω σαν να με καλούν να τους ακολουθήσω

Να δω που οδηγούν, τι υπάρχει πιο πέρα , πέρα από αυτό που κοιτάζω

Ήμουν κολλημένη στο παράθυρο με μόνη παρέα ένα τσιγάρο

Που έσβηνε που κ που και με επανέφερε από την ανάγκη μου να το ανάψω

Βρεγμένοι άδειοι δρόμοι, σκέφτηκα… αυτό είμαστε.

Αυτοί οι δρόμοι το πρωί είναι γεμάτοι κόσμο , φωνές, παρέα, γέλια, καυγάδες

…και το βράδυ είναι άδειοι και βρεγμένοι από τα αυτοκίνητα του δήμου

που τους πλένουν για να είναι καθαροί και όμορφοι για το επόμενο πρωί.

ίσως να είναι και δάκρυα, ίσως κλαίνε και οι δρόμοι όπως εμείς.

Έτσι είμαστε και εμείς…

όλη μέρα με ανθρώπους γύρω μας , χαμόγελα ,γέλια, φωνές, συζητήσεις, έρωτες

…και το βράδυ μόνοι σε άδεια σιωπηλά σπίτια

βρεγμένοι από το μπάνιο για να διώξουμε την βρωμιά της ημέρας,

ώστε να είμαστε όμορφοι και καθαροί για το επόμενο πρωί, σαν τους δρόμους.

Ίσως πάλι τα νερά που τρέχουν στο σώμα μου να είναι και δάκρυα…

Ίσως… ψιθύρισα σκουπίζοντας τα μάγουλά μου με μια δόση θυμού προσπαθώντας να ταρακουνήσω την σκιά μου που φαντάζει τεράστια και με σκεπάζει.

Έσβησα το φως και ξάπλωσα με την σκιά μου κοιτάζοντας τους δρόμους .

Ο καθένας κοιμάται με ότι έχει τελικά, όχι με ότι θέλει σκέφτηκα…

Όπως οι δρόμοι…

* Χριστιν-άκι.-*
Πηγή