Έρωτας και Στρατηγική! (music video)

Λουκία Μητσάκου

«Εσύ φταις. Δεν ακολουθείς τους κανόνες», μου λένε. «Δεν ξέρεις πώς να παίζεις το παιχνίδι». Μα εμένα δεν μου αρέσει να παίζω με τους ανθρώπους. «Μια ζωή το ίδιο κάνεις. Είσαι υπερδιαθέσιμη και ο άλλος σε θεωρεί δεδομένη και βαριέται από την πολλή ασφάλεια. Ανοίγεις κατευθείαν όλα τα χαρτιά σου και χάνεται το μυστήριο». Μα εγώ δεν ξέρω να παίζω χαρτιά. Και τα χαρτιά μου είναι άπειρα, επίσης. Και να ήθελα, δεν θα μπορούσα να τα ανοίξω όλα με τη μία. «Δεν έχεις στρατηγική. Δεν είσαι η γυναίκα η καπάτσα, ρε παιδί μου. Και μετά κάθεσαι και κλαίγεσαι». Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Κλαίγομαι. Έτσι έχω μάθει ν’ αγαπάω εγώ κι έτσι έχω μάθει να πενθώ. Γιατί κάθε χωρισμός είναι για μένα ένας μικρός θάνατος. Και θέλω να τον πενθήσω. Και δεν έχω να δώσω λογαριασμό και σε κανέναν για το πόσο και το πώς θα τον πενθήσω.

Και από πότε, δηλαδή, οι άνθρωποι άρχισαν να ακολουθούν στρατηγική στον έρωτα; «Μην απαντήσεις αμέσως στο μήνυμα. Μη δείξεις πως είσαι πάνω από το κινητό και περιμένεις. Μη διαβάσεις αμέσως το μήνυμα στο Facebook γιατί θα φανεί από κάτω η ένδειξη «διαβάστηκε» και θα νομίσει πως δεν έχεις ζωή και πως όλα περιστρέφονται γύρω από αυτόν».

Μάθαμε, βλέπεις, πια να αγαπάμε μέσα από κόκκινες ειδοποιήσεις.

Μάθαμε να μετράμε το ενδιαφέρον του Άλλου μετρώντας πόση ώρα πέρασε από την ένδειξη «διαβάστηκε» και την απάντησή του. Μα δεν μετριούνται έτσι τα αισθήματα, καρδιά μου. «Μη φανεί πως είσαι ερωτευμένη, γιατί μετά θα έχει το πάνω χέρι και θα σε εκμεταλλευτεί. Μην πεις πρώτη σ’ αγαπώ». Και κάθομαι και αναρωτιέμαι: Από πότε χωρούν αρνήσεις στην Προστακτική, όταν μιλάμε για τον έρωτα;

Όχι, αγάπη μου. Δεν στα είπαν καλά. Αν ήθελα να έχω στρατηγική, θα έπαιζα σκάκι. Δεν θα ερωτευόμουν. Φαίνεται πως για όσους δεν αγαπούν πραγματικά, η αγάπη δεν είναι ποτέ αρκετή. Χρειάζονται τεχνικές, κόλπα, κανόνες, μαθηματικοί τύποι και εξισώσεις. Χρειάζονται έξοδα, αδιέξοδα και όνειρα ανέξοδα. 

Αλλά δεν εξισώνεται ο έρωτας, καρδιά μου. Οι κανόνες αυτοί προφανώς διδάσκονται σε κάποια ειδικά σεμινάρια ερωτικής εκπαίδευσης στα οποία εμένα δεν με κάλεσαν ποτέ. Δεν το ‘ξερα, ρε παιδιά, πως διδάσκεται αυτό το μάθημα. Ήθελα να το γνωρίζω.

Γιατί, τότε, θα έκανα κοπάνα με μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια και θα πήγαινα για καφέ στον ήλιο και μπορεί να ερωτευόμουν έναν περαστικό και να έτρωγα τα μούτρα μου μεγαλειωδώς. Να τα χέσω τα σεμινάριά σας. Και εκ του αποτελέσματος, δηλαδή, γιατί δεν σας βλέπω να είστε και πιο ευτυχισμένοι από μένα στην τελική.

Πώς να ήταν, άραγε, εκείνος ο πρώτος έρωτας στους ανθρώπους τους πρωτόγονους; Πριν φύγει ο αυθορμητισμός και εγγραφεί η στρατηγική στο ανθρώπινο DNA; Συχνά αναρωτιέμαι. Ήταν, άραγε, καλύτερα τα πράγματα; Ήταν οι άνθρωποι πιο ευτυχισμένοι; Δυστυχώς, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Παρόλα αυτά, θα συνεχίσω να αναρωτιέμαι. Πάντα.

Είμαι ερωτευμένη. Σ’ αγαπώ, διάολε. Και είμαι εδώ για σένα και θέλω να το ξέρεις. Για πάντα; Δεν ξέρω. Αυτό δεν μπορώ να στο υποσχεθώ. Κανείς δεν μπορεί. Για όσο. Πάντως δεν θα σε χωρίσω, αν τυχόν και μυριστώ πως ετοιμάζεσαι να με απορρίψεις, μόνο και μόνο για να πω πως σε άφησα εγώ πρώτη (Μα, σε ποιον να το πω;). Δεν θα σε πληγώσω, για να μην πληγωθώ. Δεν θα σε τρομοκρατήσω, δεν θα σε κάνω να ζηλέψεις, για να έχω το πάνω χέρι και να τρέχεις από πίσω μου από ανασφάλεια. Δεν θα σε φτύσω παρά μόνο για να μη σε ματιάσω. Δεν θέλω να το έχω το πάνω χέρι. Δεν θέλω να υπάρχει πάνω χέρι. Τι να τον κάνω τον άντρα που θα τον κάνω ό,τι θέλω; Εγώ τον άντρα μου θέλω να τον σέβομαι και να τον θαυμάζω, όχι να τον εκπαιδεύσω με πειράματα συμπεριφορισμού.

Δεν φοβάμαι μην τα χάσω όλα. Τα έχω ξαναχάσει και τα έχω ξαναβρεί και τα έχω ξαναχάσει και, όμως, στέκομαι στα πόδια μου. Πληγωμένη; Ναι. Σπασμένη; Σίγουρα. Όμως, δεν τσιγκουνεύομαι. Δεν είναι για τους τσιγκούνηδες και τους λιπόψυχους ο έρωτας, καρδιά μου. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να τα δώσεις και να τα χάσεις όλα, μην μπεις στο παιχνίδι. Αυτό είναι για μένα το παιχνίδι.

Δεν θέλω να ξέρω τους κανόνες στο παιχνίδι σας και σίγουρα δεν πρόκειται να τους ακολουθήσω. Εξ’ άλλου, στην Τέχνη τους κανόνες πρέπει να τους γνωρίζεις μόνο και μόνο για να μπορέσεις να τους παραβείς. Το ίδιο ισχύει και εδώ. Γιατί ο έρωτας θέλει τέχνη, μωρό μου, όπως ακριβώς και η ίδια η ζωή. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες ξεχωρίζουν για το πάθος τους- όχι για την τεχνική τους. Και εγώ στον έρωτα επιλέγω να είμαι καλλιτέχνης, όχι λογίστρια.

Και ξέρεις κάτι; Αν είναι να σε ερωτευθεί, θα σε ερωτευθεί. Είτε καταστρώσεις σατανικό σχέδιο πολιορκίας που θα ζήλευαν και οι πιο μεγάλοι κατακτητές, είτε όχι. Δεν είναι πόκερ ο έρωτας, μην μπερδευόμαστε τόσο. Οι αληθινοί έρωτες μόνοι τους γεννιούνται και μόνοι τους πεθαίνουν.

Μπορεί να γεννηθούν ακριβώς όπως γεννιούνται και οι μεγάλες πυρκαγιές. Με την απλή ερώτηση: «Έχεις φωτιά»; Δεν θέλουν σπρώξιμο ούτε γνώσεις μαθηματικών ούτε προηγούμενη εμπειρία σε επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής. Δεν θέλουν πτυχίο μάρκετινγκ για να ξέρεις να πουλάς τον εαυτό σου. Μα, καλά. Γιατί θέλετε τόσο να πουλάτε τους εαυτούς σας; Εγώ τον εαυτό μου δεν τον πουλάω. Ούτε φτηνά ούτε ακριβά. Εγώ τον εαυτό μου τον χαρίζω σε όποιον πιστεύω πως το αξίζει. Και επιτέλους, όπως σοφά λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι: Be free. Not cheap.

Πάρε τηλέφωνο και πες «Σ’ αγαπώ». Μη ρωτήσεις «Μ’ αγαπάς»; Πες «Μου λείπεις». Μη ρωτήσεις «Σου λείπω»; Πες «Θέλω να σε δω τώρα» και όχι «Ποιο είναι το πρόγραμμά σου; Εγώ έχω κανονίσει με τα παιδιά αλλά δεν ξέρω, μωρέ, ψιλοβαριέμαι». Δώσε, γαμώτο. Δώσε. Μα από πού προέρχεται όλη αυτή η τσιγγουνιά; Τι προσπαθείς, ακριβώς, να αποταμιεύσεις; Αν τσιγγουνευτείς όλα σου τα «σ’ αγαπώ» τι νομίζεις ότι θα συμβεί; Ότι θα αγοράσεις κάποιο λοφτ στο Κολωνάκι; Εγώ έχω μάθει πως δεν είσαι αυτό που έχεις, είσαι αυτό που δίνεις.

Και, βασικά, δεν τίθεται καν ζήτημα επιλογής. Αν είσαι ερωτευμένος, αφήνεσαι, χάνεσαι. Και οι στρατηγικές, ξέρεις, απαιτούν καθαρό μυαλό και συναισθηματική απόσταση. Αν είσαι ερωτευμένος, αυτομάτως σταματάς να έχεις την απαραίτητη διαύγεια. Αν μπορείς να έχεις στρατηγική, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις πάθει έρωτα. Στοιχεία αλληλοαποκλειόμενα ο έρωτας και η στρατηγική, καρδιά μου. Στοιχεία αλληλοαποκλειόμενα.

Μα από πού προέρχεται όλη αυτή η τσιγγουνιά; Τι προσπαθείς, ακριβώς, να αποταμιεύσεις; Αν τσιγγουνευτείς όλα σου τα «σ’ αγαπώ» τι νομίζεις ότι θα συμβεί; Ότι θα αγοράσεις κάποιο λοφτ στο Κολωνάκι; Εγώ έχω μάθει πως δεν είσαι αυτό που έχεις, είσαι αυτό που δίνεις.

Και να σου διηγηθώ την πιο σύντομη και την πιο γνώριμη ερωτική ιστορία του κόσμου με τέτοιου είδους στρατηγική;

«Αν με θέλει, θα με ψάξει. Και σκέφτηκαν και οι δύο το ίδιο. The end».

Illustration by Fred Irvin. 1949, Colliers Magazine

* Χριστιν-άκι.-*

Πηγή