Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στον έρωτα…(music video)

Από το βιβλίο του Paulo Coelho “Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα”

Ποιος μπόρεσε να βάλει ποτέ φραγμούς στον έρωτα;

Ποιο μυαλό, βούληση κι ανθρώπου χέρι κατάφερε να τον αιχμαλωτίσει, να τον μετριάσει, να τον σταματήσει;

Μιλάμε, βέβαια, για τα δυνατά αισθήματα. 

Εκείνα που όμοια με φωτιά σου καίνε τα σωθικά. 

Τα άλλα, τα ψεύτικα, τα δήθεν, τα αδύναμα, τα είμαστε για να΄μαστε, μήτε μας ενδιαφέρουν, μήτε τα λογαριάσαμε ποτέ.

Χείμαρρος που δεν μπαίνει σε κανάλια.

Νερό που κυλά ορμητικά και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του.

Έρωτας.

Ακατανίκητος, απαραβίαστος και παντοτινός.

Τα ξέρει τα ζόρια, τα περιμένει. Και αντιστέκεται. Με νύχια και με δόντια.

Κι αν του κλείνουν τις πόρτες, εκείνος ψάχνει για παράθυρα… 

Κι αν του τα σφραγίσουν κι αυτά, γλιστρά από τις χαραμάδες.

Γιατί τίποτα δεν του αντιστέκεται… Τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Ούτε καν εμείς οι ίδιοι. 

Με τους φόβους και τις ατέλειωτες ανασφάλειες μας, τα “πρέπει” και τα “μη”.

Εμείς πρέπει απλά να τον δεχόμαστε. 

Να αφήνουμε τα πάντα ορθάνοιχτα για να περάσει με ευκολία και να τα σαρώσει όλα… να τα αλλάξει… να τα ομορφύνει όπως μόνο αυτός ξέρει…

Τι νόημα θα είχε, άλλωστε η ζωή μας χωρίς αυτόν; 

Χωρίς το μούδιασμα που φέρνει στα σωθικά η ανάγκη του; 

Χωρίς το τρέμουλο της κυριαρχίας του στη ζωή; Κανένα…

Κι όσοι κι αν έψαξαν το νόημα αλλού, με μαθηματική ακρίβεια ήρθαν να παραδεχτούν το αυτονόητο:

Ο έρωτας δε γνωρίζει καλούπια και περιορισμούς. 

Θέλει ελευθερία και πρόσφορο έδαφος για να κυριαρχήσει. 

Κι αν δεν του τα δώσουν, τα παίρνει μόνος του.

Γιατί γεννήθηκε επαναστάτης κι αυτό τίποτα και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει.

“Ξέρω πως ο έρωτας είναι σαν τα φράγματα. 

Αν αφεθεί μια χαραμάδα απ’όπου μπορεί να διαφύγει μια κλωστή νερό, σιγά σιγά διαβρώνονται τα τοιχώματα και φτάνει στιγμή που η δύναμη του ρεύματος είναι ανεξέλεγκτη.

Αν καταρρεύσουν τα τοιχώματα ο έρωτας τα κατακλύζει όλα δε μπορείς πια να αναρωτιέσαι τι είναι και τι δεν είναι δυνατό, αν μπορείς ή όχι να κρατήσεις πλάι σου το αγαπημένο πλάσμα …

Το ν’αγαπάς σημαίνει πως έχεις χάσει τον έλεγχο…

…Η αγάπη είναι πάντα καινούρια. Δεν έχει σημασία αν αγαπάς μια, δυο, τρεις, δέκα φορές στη ζωή σου- βρίσκεσαι πάντα μπροστά σε μια άγνωστη κατάσταση. 
Η αγάπη μπορεί να μας οδηγήσει στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά μας οδηγεί κάπου.

Πρέπει να τη δεχόμαστε, γιατί τρέφεται από την ύπαρξή μας. 

Αν την αποφεύγουμε, πεθαίνουμε από πείνα, ενώ έχουμε κάτω από τα μάτια μας κλαδιά φορτωμένα από τους καρπούς του δέντρου της ζωής χωρίς να τολμάμε ν’ απλώσουμε το χέρι να τα μαζέψουμε.

Πρέπει να πάμε ν’ αναζητήσουμε την αγάπη όπου κι αν βρίσκεται, έστω κι αν αυτό σημαίνει ώρες, βδομάδες απογοήτευσης και λύπης. 

Γιατί, από τη στιγμή που θα κινήσουμε προς αναζήτηση της αγάπης, θα ξεκινήσει κι αυτή να μας συναντήσει.

Και θα μας σώσει.”

Της Στεύης Τσούτση

* X.-*

Πηγή : devido.gr