Ο έρωτας έρχεται και ξαναφεύγει μέχρι που γίνεται ρυτίδα…! (music video)
Κ αι σαν θα φύγει ο έρωτας, που πάει; Γ ίνεται ανάμνηση; Σ ύννεφο στον ουρανό που βρέχει θύμισες και μνήμες; Ή μήπως δ...
https://to-synoro.blogspot.com/2015/04/o-erwtas-erxetai-kai-xanafevgei.html
Και σαν θα φύγει ο έρωτας, που πάει;
Γίνεται ανάμνηση;
Σύννεφο στον ουρανό που βρέχει θύμισες και μνήμες;
Ή μήπως δάκρυ και πικρή σοκολάτα;
Μήπως λέξεις, άλλοτε πονεμένες και άλλοτε λες και βγαλμένες από καρφιά μπηγμένα στο μίσος…
Ναι.. Στο μίσος.. Ο έρωτας και το μίσος απέχουν χιλιοστά άλλωστε…
Μόνο που ο έρωτας μάτια μου δεν πέθανε ποτέ..
Κι αν νόμιζες κάποτε πως πέθανε, πλανάσαι..
Ο έρωτας πάντοτε ήτανε στιγμές..
Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί…
Ένα μεθυσμένο βράδυ σε εκείνο το νησί που λίγα έχεις να θυμάσαι…
Ο έρωτας είναι το γέλιο εκείνο που χορταίνει τη ψυχή σου…
Δεν μιλάω για τον ανεκπλήρωτο… Για τον άλλο λέω…
Αυτόν που σε φουσκώνει σαν αερόστατο και σε πετάει στον παράδεισο
με μουσικές και χρώματα παρέα…
Γι αυτόν τον έρωτα μιλάω…. Αυτός είναι που φεύγει και έρχεται ξανά…
Γιατί στιγμές τον πλαισιώνουν… Ίσως δεν έρχεται συχνά… Έρχεται όμως!!
Μέσα σε ένα χαμόγελο ή σε ένα κοίταγμα από μακριά…
Μέσα σε ένα φιλί και σε ένα γέλιο που ήρθε παρέα με μια αγκαλιά…
Σε αυτόν το έρωτα αρέσει να πετά, να χάνεται και να ξαναγυρνά
εκεί που νόμιζες ότι όλα είχανε πεθάνει…
Όχι μάτια μου… Ο έρωτας αληθινός δεν είναι…
Μπρος του όλα με ένα πέπλο ομορφιάς θα τα καλύψει …
Μέχρι που ο ίδιος κάνει το πρώτο του ταξίδι και πάρει το πέπλο του μαζί…
Και ξάφνου όλα λες ότι αλλάζουν… Μα όλα είναι ίδια και πάντα ήσαν εκεί…
Απλά εσύ κι εγώ αρνηθήκαμε κάτω από το πέπλο του να δούμε…
Κάπου εκεί που ψάχνεις, έρχεται η αγάπη να σε βοηθήσει…
Ο σεβασμός και η συνέπεια θα γίνουν η εστία να βάλεις μέσα όλα σου τα πολύτιμα….
Κι ο έρωτας θα ξανάρθει… Να σκεπάσει πάλι με το λουλουδένιο πέπλο του τα πάντα
και όλα να τα κάνει ονειρικά…
Ξανά… Έστω για λίγο… Έστω για μια στιγμή… Θα έρθει όμως!
Κι αυτό μπορώ και να στο υποσχεθώ ακόμη ακόμη…
Βέβαια.. Υπάρχουν και φορές που δεν ξαναγυρνά…
Είναι όμως γιατί δεν του άνοιξες την πόρτα όταν ξανάρθε..
Όχι δεν σου κακιώνω..
Μπορεί και να φοβήθηκες ή να μην πίστεψες ποτέ πως θα ξανάρθει…
Κι όμως ξανάρθε..
Και σίγουρα την πόρτα σου την χτύπησε!! Και τώρα σου λείπει…
Και ίσως σου λείπει για καιρό… Όμως…
Ο έρωτας δεν χάνεται… Κι ας μας έχουμε πείσει για όλο αυτό…
Τον δρόμο τον ξέρει και είναι στη στιγμή του να τον ξαναπάρει και πίσω να γυρίσει…
Και θα γυρνάει και θα ξαναφεύγει και φτου κι απ την αρχή…
Αρκεί να είσαι εκεί και να του ανοίγεις για να μπει.. Κι εκείνος θα ρθει…
Μέσα από γέλια κι αγκαλιές…
Μέσα από μεθυσμένα φιλιά και όνειρα που έγιναν ευχές σε αστέρια…
Με χέρια σφιγμένα και μυρωδιές καλά φυλαγμένες στο μέσα μας…
Και ξαναγυρνά.. σε ένα καλοκαιρινό μισόγυμνο ξύπνημα, ένα απομεσήμερο Κυριακής…
Ο έρωτας έρχεται και ξαναφεύγει μέχρι που γίνεται ρυτίδα…
Εκείνη που σε κάνει πιο όμορφο…
Εκείνη που σε κάνει πιο σοφό…
Εκείνη που σε κάνει πιο «εσένα»…
* X.- *
Πηγή : ihappy.gr
