Λίγο παρελθόν;... Όχι, ευχαριστώ!...

Όλοι ξέρουμε πως παρελθόν στον υπάρχοντα χρόνο δεν υπάρχει!
Ή καλύτερα υπάρχει μόνο ως απομεινάρι του τώρα σε μια απειροελάχιστη γωνιά μνήμης...
Το κοινώς αποδεκτό ολοκληρώθηκε!
Από τη στιγμή αυτήν και μετά αρχίζει ο διαρκής Μαραθώνιος αναπόλησης κι ακόμα χειρότερα αναβίωσης στιγμών, που δραπετεύουν κατά καιρούς και περιστάσεις από τα μνημοτάφειά τους και χώνονται σαν μικρόβια και εξωτικοί ιοί στα υγιή κύτταρα του μυαλού...
Δε θα με πείραζε, αλλά την ίδια στιγμή αναγεννούν το συναίσθημα και τον καρδιακό παλμό, διεγείρουν αισθήσεις ανύπαρκτες, φέρνουν δάκρυ ή χαμόγελο, οργή ή διάθεση συγνώμης, αδρεναλίνη, πόνο, ανακούφιση... χιλιάδες άλλα που δεν θα ΄πρεπε να υπάρχουν... αλλά υπάρχουν!
Συναισθήματα κλώνοι, που παραπλανούν και μπερδεύουν το πριν και το τώρα σαν κουβάρι τυλιγμένο βιαστικά, πρόχειρα, τυφλά...
Εμείς όμως δε θελήσαμε ποτέ να κλωνοποιηθούμε ούτε να αντικατασταθούμε από τους κλώνους μας!
Άδικο!
Το παρελθόν ήδη έχει κάνει τη δουλειά του, έχει διαμορφώσει, έχει καθορίσει, και ΤΩΡΑ, τώρα που χρειαζόμαστε μυαλό ανεπηρέαστο και καρδιά ελεύθερη και καθαρμένη, τώρα το παρελθόν βαριέται σαν κακομαθημένο παιδί και τριγυρνά πέρα δώθε, για να αποπροσανατολίσει και να παρενοχλήσει...

Προτεινόμενη λύση: Το παρελθόν Gourmet!... Κρίνω ανάλογα με την ποιότητα, επιλέγω, απομονώνω, κρατάω, ξεσκαρτάρω, πετάω τα άχρηστα και ανώφελα, διακρίνω τα βλαβερά και τα ανούσια, αποθηκεύω τα βιολογικά και τα διάφανα σαν το ΤΩΡΑ μου!...

ΥΓ: Κάποια στιγμή - σε μιαν ευάλωτη νύχτα ίσως - το παρελθόν σίγουρα θα διαρρήξει σαν ανέντιμος και θρασύς ληστής τις αντιστάσεις μου...
Θα ντυθεί όνειρο και θα ραγίσει κάποιον ήσυχο ύπνο μου σπάζοντας με τον λοστό της απληστίας του το ευαίσθητο υποσυνείδητο...
"Λίγο παρελθόν;...", θα μου προτείνει ευγενικά - και σιχαμένα-...
Όμως... τα τελευταία χρόνια έμαθα να παραμιλάω κάποια τέτοια βράδυα και να απαντώ το ίδιο ευγενικά... "Όχι, ευχαριστώ!..."

Kassandra

Πηγή : stigmografimata.blogspot.gr