Συγγνώμη...
Γράφει η Τζένη Σταυριανού Το κινούμενο δάχτυλο γράφει... κι έχοντας γράψει, προχωρεί!.. Κι όλη σου η ευλάβεια , όλη σου η ευστροφί...
https://to-synoro.blogspot.com/2015/03/sygnwmh.html?m=0
Γράφει η Τζένη Σταυριανού
Το κινούμενο δάχτυλο γράφει...
κι έχοντας γράψει, προχωρεί!..
Κι όλη σου η ευλάβεια , όλη σου η ευστροφία,
δεν γίνεται να το ξελογιάσουν
και να το κάνουν να γυρίσει πίσω,
για ν΄ ακυρώσει έστω και μισή γραμμή...
Και όλα σου τα δάκρυα
δεν μπορούν να σβήσουν ούτε μια λέξη
Ομάρ Καγιάμ
Το βήμα πάντα στο παρόν γίνεται...
Τα δάκρυα τρέχουν τώρα... οι λέξεις τώρα σχηματίζουν νοήματα, γράμμα γράμμα... και τα νοήματα μόνο στο παρόν κινούν τα βουνά της νόησης..
Κι όσο για την καρδιά, ο κάθε χτύπος της αφήνει πίσω του απόνερα...
Στην πραγματικότητα τα απόνερα δεν είναι τόσο αθώα, όσο φαίνονται...
Τα βλέπεις να αφρίζουν χαριτωμένα πίσω από το καράβι που ταξιδεύει αμέριμνο και βιαστικό, παίζεις καμιά φορά με τον χορό του νερού που φτιάχνει σχήματα καθώς αναδεύεται, αθώος και κατάλευκος χορός, που σου θυμίζει παιδικά χεράκια που χτυπούν τη θάλασσα, κύματα που σκάνε στην ακτή, ίσως και μυρωδάτο αφρόλουτρο στην αγκαλιά της μπανιέρας...
Λάθος όμως... τα απόνερα δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά τα αγγελικά και ακίνδυνα...
Δεν έχουν όμως και όψη δαίμονα ή κακόψυχου ξωτικού...
Δεν είναι το ραβδάκι της μάγισσας ούτε το παραθυράκι του εξομολογητηρίου...
Είναι καθρέφτης...
Είναι αποτύπωση...
Είναι ορατά...
Δεν είναι όμως ανεξίτηλα!...
Μπέρδεμα!.... Μεγάλο!...
Κι όταν είμαι λίγο πριν το απόλυτο σκοτάδι και δεν θέλω να με καταπιεί (...γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που το κάνω ευχαρίστως...) δεν αρχίζω να χτυπάω τα χέρια μανιασμένα στο νερό, για να επιπλεύσω σαν πανικοβλημένος κολυμβητής που ξανοίχτηκε...
Ανεβαίνω σε βάρκα και κωπηλατώ με τα κουπιά άλλων...
Το ίδιο θα κάνω και τώρα...
Έτσι λοιπόν με θράσος και αναίδεια αντιγράφω...
"Τι είναι τα απόνερα;;;...
Θα καταλήξεις στο συμπέρασμα πως είναι απλώς το ίχνος που το καράβι αφήνει πίσω του και τίποτα περισσότερο...
Τι είναι αυτό που κινεί το σκάφος;;;...
Μα βέβαια... αυτό που είναι υπεύθυνο για την κίνηση του σκάφους είναι η ενέργεια που παράγεται τώρα από τη μηχανή και τίποτα άλλο...
Είναι δυνατόν τα απόνερα να κινούν το σκάφος;;;...
Η απάντηση είναι ολοφάνερη...
Τα ίχνη που μένουν πίσω δεν μπορούν ποτέ να κάνουν ένα σκάφος να προχωρήσει...
Τα απόνερα είναι ένα ίχνος και τίποτα περισσότερο...
Θυμίζω...
"Το κινούμενο δάχτυλο γράφει και έχοντας γράψει προχωρεί..."
Κανένας ποταμός δακρύων δε θα σβήσει ούτε μία λέξη από τη γραμμένη ιστορία σου...
Καμιά προσευχή, καμιά ευλάβεια, όσο ειλικρινείς κι αν είναι, δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε σταγόνα από τα απόνερά σου...
Βλέπεις... αυτά είναι τα ίχνη που έχεις αφήσει πίσω σου!...
Το κινούμενο δάχτυλο είναι ακόμα κολλημένο στην καρδιά σου και μπορεί να γράψει οτιδήποτε επιλέξεις, ανεξάρτητα από το τι έγραψες χτες...
Η θλίψη δε θα σβήσει ούτε ένα τόσο δα κομματάκι απ΄ όσα έχουν γίνει...
Δεν χρειάζεται να χτυπάς το πληγωμένο κομματάκι του εαυτού σου...
Το παρελθόν υπάρχει, αλλά όχι τώρα...
Το μέλλον υπάρχει, αλλά όχι τώρα...
Άδραξε αυτήν την απλή αλήθεια που φτάνει ως εσένα από το βάθος χιλιετιών και γράψε τη ζωή σου μ΄ αυτήν..."
Wayne W. Dyer
Τα ίχνη δεν πονάνε, επειδή σχηματοποιούνται... δεν πονάνε , επειδή υπάρχουν...
Δεν πονάνε, όταν πατάς με θόρυβο, ή χτυπάς το νερό...
Πονάνε όμως τα ίχνη... όταν αφήνουν ίχνη!!!...
Ίχνη στους άλλους!...
Εκεί τα ίχνη μας γίνονται δηλητήρια ανθεκτικά στα βότανα του τώρα και της γλυκειάς στιγμής... Τίποτα δεν ξορκίζει το ραβδάκι της μάγισσας που αγγίζει την κεντρική αρτηρία της καρδιάς, και ποτέ μέχρι σήμερα δεν ειπώθηκε το παραμύθι που θα έχει τόσο καλό τέλος, που θα κλείσει τις πληγές από τον δράκοντα...
Τα κακόψυχα ξωτικά θα συνεχίζουν να πειράζουν τη φαντασία, να προκαλούν τις αντοχές...
Στα παραμύθια το κακό θεριεύει κι η κόλαση ανοίγει...
Ευτυχώς η πραγματικότητα είναι πιο απλή, ή τουλάχιστον πιο οικεία...
Το κινούμενο δάχτυλο...
Αυτό που έγραψε μια απλή λεξούλα, βγαλμένο όχι από ένα άλλο παραμύθι αλλά αλλά από μια βαθειά ανάγκη...
"Συγγνώμη...."
Συγγνώμη για τα ίχνη μου που άφησαν τα ίχνη τους!...
Συγγνώμη!...για να μην αναρωτιέμαι...
"πού άραγε θα πεθάνω εγώ
που δεν έχω ούτε μόνο το μαύρο
ούτε μόνο το λευκό;;;...."
Langston Hughes
Kassandra
Πηγή : stigmografimata.blogspot.gr